Orzeł h. Prus I, vel Orzoł, według herbarzy, używali także przydomku Wrzosek, dziedziczyli na Podlasiu, w ziemi łukowskiej. Za czasów Paprockiego (1584) są także w woj. krakowskim, a w XVII i XVIII wieku w W. Ks. Litewskim, w woj. smoleńskim. Od nich wywodzą się Orzełowscy vel Orzyłowscy, zamieszkujący również w ziemi łukowskiej.
Ostojski h. Ostoja, dawniej także Ostoyski, Ostoiski, rodzina podlaska, według Uruskiego w Wielkopolsce i ziemi chełmskiej.
Ośniałowski h. Trąby, vel Wojna-O., Woyna-O., Ośmiałowski, rodzina kujawska, o której tak pisze Bobrowicz w uzupełnieniach do Herbarza Kacpra Niesieckiego: „Dom Ośniałowskich dawny i starożytny, mający swoje siedlisko w ziemi dobrzyńskiej, dziedzictwo wsi Ośniałowa”. Osiedlili się m. in. w Małopolsce i na ziemiach pruskich.
Otwinowski h. Gryf, vel Jaxa-Otwinowski, Jaksa-O., Otfinowski, Otffinowski, Ottfinowski, rodzina małopolska, przydomku Jaxa (Jaksa). Ich gniazdem jest Otwinów, obecnie Otfinów, w woj. małopolskim, pow. Tarnów.
Owczarski h. Lubicz (oraz h. Nowina), według Uruskiego, mieli być na Podlasiu. Jan Owczarski, subdelegat mielnicki 1732.
Dzianott h. własnego (in. Dzianott), vel Dzianott de Castellati, Dzianot, Dzianoti, Dzianotti, Dzianotty, właściwie Gianotti, rodzina włoska z Castasegna, w Szwajcarii, z włoskiego kantonu Gryzonia (dawnej Recja in. Retia), osiedlona najpierw w Austrii i podobno Nadrenii, a od XVI wieku także w Polsce. Pisali się m. in. z Zychorzyna, Lubli i Giebułtowa.
Palimączyński h. Larysa (in. Laryssa), vel Palimaczyński, w Spisie Borkowskiego umieszczeni błędnie z herbem Sas. Według Uruskiego, mieli mieszkać na Podlasiu. W rzeczywistości Palimączyńscy wywodzą się z Małopolski i pierwotnie nazywali się Palimąka. Mieszkali m.in. w parafii i powiecie Proszowice, woj. małopolskie.
Parasiewicz h. Brochwicz (in. Brochwicz II), na Wołyniu. Jakub Parasiewicz w 1707 r. kupił od Babińskich majątek Tereszów, na Wołyniu, w pow. dubieńskim (Akta Łuckie).
Parul h. Nałęcz, vel Paról, Parol, według Kojałowicza, byli w woj. brzeskim litewskim. Podobnie jak Parulowie herbu Ogończyk (Powała), dziedziczyli we wsi Parole, inaczej Parule, w ziemi warszawskiej, parafia Tarczyn, dawny pow. błoński, obecnie pow. Pruszków.
Pawełecki h. Rawicz, na Mazowszu, pisali się ze wsi Pawełki, w ziemi wiskiej, parafia Jedwabne, obecnie pow. Łomża. Stefan Pawełecki, pokwitował w 1564 r. z należnej mu sumy (Ksęgi Grodzkie Wiskie).
Pączkowski h. Lubicz (odm.), vel Ponczkowski, także Paczkowski, rodzina mazowiecka, ze wsi Pączkowo, w ziemi płockiej, parafii Szreńsk, obecnie pow. Mława.
Pełczyński h. Jastrzębiec, stanowią zapewne jedną rodzinę z Pełczyckimi herbu Jastrzębiec, ze wsi Pełczyska, w ziemi łęczyckiej, w parafii Wartkowice, obecnie pow. Poddębice, woj. łódzkie. Są jednak także wsie o nazwie Pełczyn. Jedna koło Śremu, druga w parafii Biskupice, pow. lubelski.
Perski h. Grzymała, byli na Mazowszu, w Małopolsce i w W. Ks. Litewskim. Paweł (zm. 1630), poeta piszący po polsku i po łacinie. Jan, występujący w Aktach Warszawskich w 1621 r. Mikołaj, pisarz skarbu koronnego 1670. Jan, starosta nakielski 1693.
Pęczelski h. Pilawa, vel Penczelski, Pęczalski, Penczalski, rzadko Pęczelicki (w dokumentach Panczelicki, Panczeliczki), rodzina małopolska, w woj. sandomierskim, pisząca się ze wsi Pęczelice, w parafii Szczaworyż, niegdyś pow. stopnicki, obecnie pow. Busko-Zdrój, woj. świętokrzyskie.
Pietrzykowski h. Godziemba, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od dóbr swych dziedzicznych Pietrzykowo, w ziemi bielskiej, parafia i powiat Bielsk Podlaski.
Pigłowski h. Sokola (odm.), vel Piegłowski, rodzina wielkopolska, pisząca się od dóbr swych dziedzicznych Pigłowice (niegdyś także Pigłowo), w dawnym pow. pyzdrskim, obecnie pow. Środa Wielkopolska, parafia Mądre, gdzie dziedziczyła także szlachta innych herbów.
herb Prawdzic
Piwoni h. Napiwon (in. Napiwoń), oraz h. Prawdzic, w woj. podlaskim, w ziemi bielskiej i mielnickiej. Byli właścicielami wsi Tołwin, w ziemi mielnickiej 1642 r. oraz wsi Wiski, w pow. bielskim (Biała Podlaska).
Plewiński h. Prus III, na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli być może z którejś wsi o nazwie Plewki, których było kilka na Podlasiu.
Pliszczyński h..., może ta sama rodzina, co Pleszczyński h. Rola, których wymienia Małachowski. Jest wieś Pliszczyn, w parafii Bystrzyca, pow. Lublin.
Pluciński h. Szeliga, vel Płuciński, Plucieński, Pluczyński, według Uruskiego, drobna szlachta na Podlasiu.
Poleski h. Poraj, vel Polewski, Poleński, w dawnym woj. sieradzkim, pisali się „z Poleszyna”. Jedna gałąź zamieszkiwała w Wielkopolsce.
Polikowski h. Junosza, vel Polkowski, stara rodzina mazowiecka, osiadła na Podlasiu. Stanowią gałąź Rościszewskich, pierwotnie jak oni nazywani Ziemakami (rodowe imię w rodzie Junoszów, forma imienia Ziemomysł).
Pomarzański h. Pobóg, vel Pomorzański, Pomarski, Pomażański, Pomazański, Pomorski, Pomerzański?, wyszli prawdopodobnie ze wsi Pomarzany, dawniej Pomorzany (w dawnych dokumentach „Pomorano”), w pow. gnieźnieńskim. Nazwa ta oznaczała, że pierwszymi osadźcami byli zapewne jeńcy wojenni pochodzący z Pomorza.
Pomianowski h. Ślepowron, vel Pomianoski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Młodocina” (Bork.) i „z Pomianowa”. Mają się wywodzić ze wsi Pomianowo, zwanej później Pomianowo-Dzirki, w ziemi wyszogrodzkiej, w parafii Daniszewo, pow. Płock, gdzie są notowani w aktach w latach 1422-1423 (Metr. Kor.).
Poplewski h..., szlachectwo otrzymali synowie Marcina, majora wojsk polskich, uczestnika kampanii napoleońskich, na podstawie stopnia oficerskiego ich ojca.
Poznański h. Bożawola (in. Bożawola II), rodzina wywodząca się od Józefa Poznańskiego, neofity litewskiego, później cześnika parnawskiego, który otrzymał nobilitację na sejmie 1764 r. (Vol. Leg.).
Pożoski h. Dębno, vel Pożowski, Pozowski, Pozoski, Pożoga, w dawnym woj. sandomierskim, pochodzą od Oleśnickich, pisali się „z Pożog” (Pożok).
Pożaryski h. Bełty, vel Pożarycki, Pozarzycki, Pozorzycki, Pozarycki, Pożarski, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim, mścisławskim i połockim.
Prendowski h. Korwin, vel Korwin-Prendowski, Prędowski, w Małopolsce, w woj. krakowskim i sandomierskim.
Pryami h. Pierzchała (in. Kolumna), vel Priami, Pryjami, rodzina nobilitowana w 1676 r. Zdaje się, że wywodzą się ze wsi Pryama (Przyjama), w parafii Działdowo, dawne ziemie pruskie, obecnie woj. warmińsko-mazurskie, a niektórzy z nich używali nazwiska Pryjamski vel Pryjomski (Krzep. Prus.). Dziedziczne szlachectwo zostało nadane Franciszkowi Pryami przez króla Jana III Sobieskiego.
Przegaliński h. Lubicz, vel Przygaliński, rodzina podlaska, wywodząca się ze wsi Przegaliny in. Przygaliny (Duże i Małe), pow. Radzyń Podlaski, gmina Komarówka Podlaska.
Przewłocki h. Przestrzał, vel Przywłocki, błędnie Przewłodzki, Przywłodzki, rodzina podlaska, osiedlona m. in. na Wołyniu i na Litwie. Nazwisko wzięli wsi Przewłoka in. Przywłoka, w parafii Parczew, pow. Radzyń Podlaski. Niesiecki nie podaje ich herbu.
Pytowski h. Nowina, vel Pitowski, Pitkowski, w dawnym woj. sieradzkim. Nazwisko wzięli od wsi Pytowice in. Pitowice, w parafii i gminie Kamieńsk, obecnie pow. Radomsko.
Rąbiński h. Łodzia, vel Rąmbiński, Rąbieński, Rambiński, Rambieński, Rabiński, stara rodzina wielkopolska, której gniazdem jest wieś Rąbin (Rambin, Rombin), dzisiaj Rąbiń, w pow. kościańskim, wieś parafialna znana już w 1316 r. (Kod. Wielkop. 988).
Radawiecki h. Bończa, vel Radawicki, Radowiecki, Radowicki, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Radawiec, w pow. lubelskim, w parafii Konopnica.
Rzążewski h. Jastrzębiec, vel Rząrzewski, na Podlasiu, później także na Wołyniu. Wyszli ze wsi Rzążew w pow. siedleckim, parafia Zbuczyn.
Rogawski h. Rola, właściwie Rogaski, z pow. łęczyckiego, ze wsi Rogaszyn. Według regestów poborowych pow. łęczyckiego z r. 1576 wieś „Rogaszino major”, w parafii Piątek, własność Jakuba Rogaskiego, miała 1½ łanu, 1 karczmę i 4 osadników.
Rogoziński h. Abdank (in. Habdank), czasem też Rohoziński, pisali się „z Rogoźna”, a gniazdem ich rodowym jest Rogoźno i Wola Rogozińska w pow. łęczyckim, parafia Gieczno. Dobra te pozostawały w ich posiadaniu do początku XVII wieku.
Rohland h. Pogoń IV (in. Pogoń polska mniejsza, Pogonia, Bożezdarz, Zdarzbog), vel Roland, Rolland, rodzina mieszczańska, pochodząca z Torunia, osiadła w Krakowie. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta w 1776 r.
Rola h. Rola (herb własny), niektórzy przedstawiciele średniowiecznego rodu rycerskiego Rolów, pozostali przy swym pierwotnym nazwisku.
Posty
Komentarze
