Rąbiński

Rąbiński h. Łodzia, vel Rąmbiński, Rąbieński, Rambiński, Rambieński, Rabiński, stara rodzina wielkopolska, której gniazdem jest wieś Rąbin (Rambin, Rombin), dzisiaj Rąbiń, w pow. kościańskim, wieś parafialna znana już w 1316 r. (Kod. Wielkop. 988).

Stąd pisał się Dzierżysław w r. 1371, Sędziwój w r. 1394 i prawdopodobnie kanonik Piotr, wymieniony w Kod. dypl. Rzyszcz. między r. 1488/1492 (t. 2/575, 582). Jan Rąbiński, podsędek poznański 1511.

Około r. 1580 składał się Rąbin z 15 ¼ łanów osiadłych, 9 zagrodników, 8 komorników, 4 rzemieślników i 2 wiatraków. Od Rąbińskich majątek ten przeszedł do Strzeleckich, a następnie Chłapowskich, którzy go posiadali jeszcze w 1939 r. W miejscowym kościele znajdują się nagrobki: Jana Rąbińskiego (zm. 1648) i drugiego Jana Rąbińskiego, zmarłego w podeszłym wieku, opisane przez J. Łukaszewicza (Opis kościołów par., t. 2/177). Rąbińscy są jednego pochodzenia z Kokorzyńskimi z Kokorzyna, w pow. kościańskim.

Zdaje się, że od tych Rąbińskich pochodzą Rabińscy, rodzina osiadła na Podlasiu, we wsi Rabiany (Rabiny), właściwie Rąbiany (Rąbienie), w pow. węgrowskim, parafia Korytnica. W 1476 r. siedzi tu drobna szlachta (Kod. maz. 274). W 1563 r. „Rambiany” płacą od 13 łanów.
Jan Rabiński, poseł na sejm z ziemi liwskiej, podpisał elekcję króla Jana Kazimierza w 1648 r. Feliks Rabiński (ur. 1809), podporucznik wojsk polskich w powstaniu 1831 r.

Rabińscy herbu Łodzia, m. in. potomkowie Macieja, dziedzica dóbr Rabiany w 1643 r., zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej. Ignacy, ochrzczony 1765 r. w Korytnicy, oraz inni Rabińscy, zostali wylegitymowani w Galicji 1804 r.

Z tej rodziny pochodzący Antoni, prezes Trybunału w Lublinie w 1825 r., otrzymał szlachectwo w Królestwie w 1834 r. na zasadzie sprawowanego urzędu.
Genealogia
(osób: 93)

• AUGUST Rabiński h. Łodzia (ok. 1835-po 1872), s. Jakuba i Bibianny Bobakowskiej; zamieszkały 1872 r. we wsi Ruda Włodawska, parafia Świerże nad Bugiem, pow. Chełm, woj. lubelskie (MK Świerże); pochodzący w 7-ym pokoleniu od Macieja, dziedzica dóbr Rabiany (Rabiny), w woj. podlaskim; jego bracia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1859 r. z herbem Łodzia, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (18 VIII 1861 Dorohusk) Helena Lipska (ok. 1840-po 1861), c. Kazimierza i Emilii Bohm; w aktach czasem błędnie: Lipińska; ślub w parafii Dorohusk, pow. Chełm, miejscowość: Dorohusk (MK Dorohusk); dzieci: Kazimiera, Marianna (Maria).

 

• FRANCISZKA Rabińska h. Łodzia (ok. 1800-po 1829), c. Ignacego i Marianny Strupiechowskiej; zamieszkała Trawy, parafia Pniewnik, pow. Węgrów (MK Pniewnik); ur. Rabiany, parafia Korytnica, pow. Węgrów (MK Korytnica); m. (1819 Korytnica) Klemens Bonifacy Świętochowski (ok. 1790-po 1829), s. Macieja i Franciszki Polkowskiej; ślub w parafii Korytnica, miejscowość: Rabiany, uwagi: kawaler, panna (MK Korytnica); dzieci: Michał (ok. 1820-1825), Wojciech (ok. 1825-1829) – Świętochowscy.

Źródła: Bork. Sp. 348; Dw. Teki; Elekt. t. 1/295; Nies. t. 8/2; Sęcz.; SGKP t. 9/576, t. 15 cz. 2/531; Szl. Król.; Urus. t. 15/99, 180; Żern. t. 2/253.