Łaniewski

Łaniewski h. Korczak odm. (in. Wręby), vel Łaniewski-Wołk, w Wielkim Księstwie Litewskim, wyszli, zdaje się, z Łaniewicz, w pow. grodzieńskim, może jednak nie wszyscy. (Bon.).

Łapczyński

Łapczyński h. Jelita odm., vel Łapczeński, Łabczyński, otrzymali nobilitację w XVI wieku. Walenty Łapczyński, syn sołtysa ze Strzałkowa pod Radomskiem, drukarz, za zasługi położone w swym fachu i za odznaczenie się jako żołnierz w bitwach pod Gdańskiem, Połockiem, Wielkiemi Łukami i Pskowem, otrzymał 1581 r. w obozie pod Pskowem szlachectwo z herbem Jelita, do którego adoptował go hetman Zamoyski, a król dodał nad hełmem otwartym rękę zbrojną z mieczem podniesionym do cięcia (Pap.).

Łastowiecki

Łastowiecki h. Larysa (in. Laryssa, Larysza), vel Ostowiecki, rodzina podolska, nazwisko wzięła od wsi Łastowce in. Ostowce, w pow. kamienieckim, w parafii Iwaniec. W XVI wieku pisali się często Łastowskimi, ale wydaje się, że nie wszyscy dziedzice Łastowiec należeli do jednego rodu (Bon.). 

Łęski

Łęski h. Janina, rodzina małopolska, pisząca się „z Łęgu” nad Wisłą, niedaleko Zawichostu, w pow. sandomierskim, w parafii Osiek. Wieś Łęg już w XIX wieku stanowiła przedmieście osady Osiek. Są jednego pochodzenia z Janinami Kołaczkowskimi. 

Łochowski

Łochowski h. Belina, vel Łochoski, rodzina mazowiecka, pisała się „z Łochowa”, w ziemi rawskiej. Ich rodowym gniazdem jest wieś Łochów, zwany dawniej Wielkim, w parafii Żelechlin, obecnie pow. Tomaszów Mazowiecki. Komes Mikołaj z Milinewa (?), skarbnik rawski, otrzymał 1350 r. od ks. Ziemowita wieś Łochów na prawie chełmińskim. 

Łuczycki

Łuczycki h. Nowina, vel Łoczycki, rodzina małopolska pisząca się „z Łuczyc”. Wywodzą się ze wsi Łuczyce, w parafii Luborzyca, dawny pow. proszowicki in. proszowski, później miechowski, a obecnie pow. Kraków. „Znaczna część tej wsi była własnością rodziny Szafrańców, która w XIV wieku z niej się pisała. Cząstki należały do szlachty innych rodów, z których w końcu zostali przy nazwisku Łuczyckich jedni tylko Nowinowie” (Bon.).

Łabęcki

Łabęcki h. Korab, vel Łabędzki, Łabencki, Łabendzki, nazwisko wzięli od wsi Łabędzie w pow. sieradzkim, pod Wartą. Pisali się także z Łabęcina.

Łada

Łada h. Łada, na Mazowszu i Podlasiu, ze wsi Łady Borowe i Polne, pow. Zambrów, woj. podlaskie, oraz Łady Mancze, pow. Ostrołęka, Łady Krajczyn, pow. Zakroczym (Bon.). Ładowie byli elektorami 1669 r. z woj. brzeskiego kujawskiego, 1674 r. z woj. wołyńskiego, 1697 r. z ziemi nurskiej, zakroczymskiej i łomżyńskiej, 1764 r. z woj. mazowieckiego i z ziemi łomżyńskiej. Pawła, jezuitę, i brata jego Andrzeja, towarzysza pancernego, wymienia Niesiecki ze swoich czasów. Franciszek, dwo- rzanin 1725, komisarz 1734 r. królewiczowej Konstantowej Sobieskiej, tytułowany stolnikiem nowogrodzkim 1728. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1806 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Łazicki

Łazicki h. Jastrzębiec vel Łaziski, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Łaziska Grocholickie, parafia Bogoria, dawniej pow. Sandomierz, obecnie gmina i powiat Staszów, woj. świętokrzyskie. Pietrasz z Łazisk świadczył 1405 r. w Opatowie (Kod. Młp.). Jan Łazicki, student Uniwersytetu w Bazylei 1558. Jan, Krzysztof i Mikołaj Łaziccy, dziedzice Łazisk 1578 r. (Paw.). Łaziccy byli elektorami 1669 i 1697 r. z woj.  sandomierskiego, 1733 r. z woj. bełskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Inni wylegity- mowali się w Ces. Rosyjskim, w guberni kijowskiej 1854 r., wpisani do ksiąg szlachty tejże guberni 1896 roku. 

Łaźniewski

Łaźniewski h. Prawdzic (in. Prawda), vel Łaźnieski, Łaźniowski, pisali się z Łaźniewa in. Łaźniowa Wielkiego, w ziemi warszawskiej. 

Łojewski

Łojewski h. Jasieńczyk, vel Łojowski, rodzina mazowiecka, pisząca się niegdyś z Łojów w ziemi ciechanowskiej. Wieś Łoje znajduje się w parafii Krzynowłoga Mała, obecnie pow. Przasnysz, woj. mazowieckie.

Łukaszewicz

Łukaszewicz h. Trójstrzał vel Łukasiewicz, nobilitowani w r. 1791 w czasie Sejmu Wielkiego (Bon.). Herb nadany przedstawia w polu błękitnym koronę złotą dwoma złotymi strzałami, ukośnie skrzyżowanymi, żeleźcami do góry przeszytą. Nad hełmem w koronie, na pięciu piórach strusich ręka zbrojna ze strzałą w poprzek wzniesioną (Ostr.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Józef (zm. 1873), zasłużony badacz dziejów ojczystych i autor dzieł historycznych, bibliotekarz biblioteki Raczyńskich w Poznaniu, dziedzic Targoszyc.