Lechowicz h. Gryf, vel Lachowicz, na Litwie i Wołyniu. W XVII wieku zamieszkiwali także w woj. lubelskim, sandomierskim i na Podolu. Jerzy Wacław Lechowicz, dziedzic dóbr Butejki na Podolu 1688 r.
Lesisz h. Leszczyc, w Małopolsce i na Mazowszu. Lesiszowie herbu Leszczyc, potomkowie Krzysztofa, subdelegata grodzkiego sandomierskiego w 1789 r., wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
Leśkiewicz h. Leśkiewicz (herb własny), vel Leszkiewicz, Leskiewicz, uzyskali nobilitację wraz herbem w Królestwie Kongresowym 10 VI 1823 r. Otrzymali też prawa nowego szlachectwa 1865 r., wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1838 r.
Lewański h. Suchekomnaty, w Małopolsce, w XVIII wieku także w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej (Dw. Teki). Gabriel 1728 r. Jan 1735 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, porucznik regimentu pieszego Potockiego starosty szczyrzyckiego 1778 r., sztabskapitan wojsk koronnych 1789 r. (Kancl., Sigil.).
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson