Księżopolski

Jastrzębiec

Ślepowron

Księżopolski h. Jastrzębiec oraz h. Ślepowron, vel Księżpolski, Xiężopolski, z Księżopola, w ziemi drohickiej, parafia Mokobody, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. Ślepowronowie mieli wyjść z części tej wsi zwanej Księżopole Jałmużny.

Zabierzowski

Zabierzowski h. Ostoja, vel Zabirzowski, Zabierzewski, Zabierowski, a według Niesieckiego także: Zaborowski, rodzina małopolska, pisała się z Zabierzowic. Wspominają ich księgi grodzkie ostrzeszowskie 1565.

Zaborski

Zaborski h. Kopaszyna (in. Kopasina), pisali się z Zaborza, wsi położonej obecnie w gminie Morawica, powiat Kielce. Jedna gałąź osiadła na Litwie, w woj. mińskim, skąd byli elektorami w 1648 r. (Con.). 

Zacharkiewicz

Zacharkiewicz h. Brodzic, pochodzą zapewne z W. Ks. Litewskiego. Wojciech Zacharkiewicz, regent ziemski woj. brzeskiego-kujawskiego, dowiódł szlachectwa na sejmie 1768 r. (Con.), czego potwierdzenie otrzymali jego potomkowie w 1820 r. Zacharkiewiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1837.

Zachert

Zachert h. Runicki, wywodzą się z angielskiego rodu Sacket, przybyli do Polski z Leeds w XVI wieku, osiedlając się w Wielkopolsce. Od pokoleń zajmowali się wytwarzaniem i handlem suknem. Swoje tkackie imperium rozwinęli w Zgierzu pod Łodzią. Otrzymali szlachectwo zapewne w XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Runicki, którego opisu nie przedstawiono. W 1860 r. otrzymali w Królestwie tytuł baronowski.

Zaczkowski

Zaczkowski h. Rawicz, vel Zackowski, właściwie Żaczkowski, wyszli ze wsi Żaczki, w parafii Grabów, pow. Łęczyca.