Matłaszyński

Matłaszyński h..., vel Matłaczyński, Małaczyński, otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r. z zasady stopnia oficerskiego. 

Marxen

Marxen h. Szeliga, vel Marksen, w Krakowskiem, w XVIII i XIX wieku. 

Machnicki

Machnicki h. Jelita, m. in. w Wielkopolsce, i na Rusi Czerwonej. Wywiedli się 1782 r. ze szlachectwa w sądzie grodzkim bieckim, bez podania używanego herbu. 

Makomaski

Makomaski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Makomeski, rzadko Makomawski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Makomaz”, znana już Paprockiemu (1584). Wieś Makomasy in. Makomazy (Mąkomasy), leży w pow. płockim, w parafii Jeżewo. Makomascy są zapewne jednego pochodzenia z Jeżewskimi vel Jeżowskimi z Jeżewa.

Maleczyński

Maleczyński h. Jastrzębiec, vel Małeczyński, Małęczyński, Malen-czyński, Maleciński, Maleczeński, Malaczyński, według herbarzy są na Wołyniu, pisali się „z Maleczyna”. Jednak, zarówno herb, jak i nazwa miejscowości, nie wskazują na ich wołyńskie pochodzenie. 

Maliński

Maliński h. Pietyróg (in. Pietyrog, Pietyroch), vel Jeło-Maliński, przydomku Jeło, rodzina rusko-wołyńska, wywodząca się od tamtejszych ziemian, osiedlona później także na ziemiach koronych dawnej Rzeczypospolitej, m.in. w Wielkopolsce. Pisali się „z Malina”.

Manowski

Manowski h. Prus III, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od dóbr swych dziedzicznych Many, w ziemi warszawskiej, skąd przesiedlili się dalej m. in. do woj. sandomierskiego i na Podlasie. 

Markiewicz

Markiewicz h. Łabędź, vel Dunin-Markiewicz, na Litwie i Żmudzi, Podlasiu i w Wielkopolsce. Używali przydomków, m. in. Woronicki, Wazgiewicz i Wozgiłowicz.

Mars

Mars h. Noga (oraz h. Pilawa), vel Noga-Mars, Marss, rodzina pochodzenia zapewne śląskiego, osiadła w Małopolsce. Znani są już w XVI wieku Marsowie herbu Pilawa, drobna szlachta w pow. proszowskim. 

Mejer

Mejer h. Lewalt (także h. Lewalt I, Lewald, Lehwaldt Oelsen, Elsen, mylnie h. Wolda), vel Meyer, Meier, Majer, Mayer, na Pomorzu, w Prusach, Wielkopolsce, i na Litwie, używali przydomku „de Wolda”. Mają się wywodzić z Kurlandii (Inflanty). Występują w aktach od XIV wieku.

Mersberg

Mersberg h. własnego (in. herbu Mersberg), vel Mersberg de Moeser, rodzina przybyła do Polski z Saksonii. Niemiecki autor Leopold Ledebur zna Mesebergów w różnych prowincjach niemieckich, m. in. w Brandenburgii.

Męczyński

Męczyński h. Rawicz, vel Męciński, stanowią odgałęzienie rodu rycerskiego Rawitów a wywodzą się zapewne od Męcinów (Męcina, Męczyna) herbu Rawicz, którzy zamieszkiwali na terenie ziemi opoczyńskiej, chęcińskiej i pow. radomskiego. Męcinowie należą m.in. do współdziedziców wsi Skrzyńsko, obecnie pow. Przysucha, w latach 1378–1569.

Mędrzecki

Mędrzecki h. Piórosław (in. Pierosław), vel Mędrzycki, drobna szlachta kujawsko-pomorska, notowana w aktach w XVI-XVII wieku. Wywodzą się ze wsi Mędrzyce, w parafii Łasin, pow. Grudziądz. Jan Mędrzecki, dziedzic części wsi Czarna Dąbrowa, w pow. lęborskim, 1638 r. Michał, chorąży wojsk koronnych 1780.

Micewicz

Micewicz h. Jelita, vel Miciewicz, na Litwie. Rodzina wywodząca się z bojarów litewsko-ruskich. Jak się wydaje, ich gniazdem są dobra Micewicze, dawny pow. Sejny, parafia Lejpuny. W XVIII wieku byli właścicielami rozległego majątku Surdegi (o powierzchni dwudziestu kilku włók), w pow. wiłkomierskim.

Michaelis

Michaelis h. Hening (in. herb własny), vel Michaelis de Henning, de Henning-Michaelis, Michäelis, wywodzą się z północnej Szwecji, skąd na początku XVIII wieku przenieśli się do Kurlandii, a pod koniec owego stulecia do pow. krzemienieckiego na Wołyniu. 

Michalczewski

Michalczewski h. Prus I, vel Michalczowski, rodzina małopolska, w woj. krakowskim. Jej gniazdem jest wieś Michalczowa, w parafii Jakubkowice in. Jakóbkowice, pow. Nowy Sącz. Występują w aktach jako dziedzice tej wsi w latach 1548-1581.

Miciński

Miciński h. Łabędź, vel Dunin-Miciński, Mieciński, Miczyński, Mieczyński, na Mazowszu. Jedna rodzina z Dunin-Mieczyńskimi herbu Łabędź. Od nich bodaj pochodzą Micińscy herbu Pelikan. 

Maciorkowski

Maciorkowski h. Krzywda, vel Maciórkowski, Maciurkowski, rodzina drobnoszlachecka, na Podlasiu i Wołyniu. W 1772 r. byli właścicielami wsi Sikory-Piotrowięta, parafia Kobylin Borzymy, dawny pow. Brańsk, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, oraz w Cesarstwie Rosyjskim, zapisani do ksiąg szlachty guberni wołyńskiej. 
Z nich: N., został 1697 roku miecznikiem orszańskim (Metr. Lit.).

Magnuski

Magnuski h. Abdank (in. Habdank, Awdaniec), w woj. sieradzkim, są jednego pochodzenia z Kozubskimi tego herbu.

Majeranowski

Majeranowski h. Jelita vel Majeranoski, Majeronowski, wyszli zapewne z województwa krakowskiego, gdyż tam notują ich oblata 1687 r. (Ks. obl. krak. 114 p. 1205). Z tej rodziny Tomasz otrzymał 1713 r. nominację na