Salecki

Salecki h. Jelita, w Małopolsce. Antoni, Norbert Dominik oraz Tadeusz Ignacy Saleccy otrzymali potwierdzenie szlachectwa w Wydziale Stanów we Lwowie w 1808 r.

Saładykowski

Saładykowski h. Korczak, vel Szaładykowski, Sałdykowski, w Małopolsce. Ich pierwotnym nazwiskiem jest prawdopodobnie „Saładyk”.

Samborski

Ostoja

Kościesza

Samborski h. Ostoja, vel Sambórski, Samburski, Szamborski etc., według Polskiej Encyklopedii Szlacheckiej mieli wyjść ze wsi Samborz w pow. płockim, parafia Święcieniec.

Sanden

Sanden h. własnego, vel de (von) Sanden, rodzina mieszczańska z Królewca, otrzymała szlachectwo pruskie 23 III 1796 r.

Schmidt

Schmidt h. Schmidt (in. Róża, herb własny), vel Schmid, Schmit, Schmitt, Szmidt, Szmid, Szmit etc., niemiecka rodzina szlachecka, nobilitowana w Niemczech 1757 r., indygenowana w Polsce. Po pierwszym rozbiorze złożyli hołd królowi pruskiemu w 1772 r.

Schnejder

Schnejder h..., vel Schneyder, Schneider, Sznejder, Sznajder etc., pochodzenia niemieckiego.

Schulze

Schulze h. własnego, vel (von) Schultze, Schultz, Schulz, Szulc, na Litwie i Podlasiu. W 1842 r. byli właścicielami dóbr Jakimiszki oraz Marwa, w ówczesnym pow. augustowskim.

Sędek

Sędek h. Gozdawa, vel Sendek, dawniej Sandek, od majątku Osuchów nazywani też Osuchowskimi.

Serwatowicz

Serwatowicz h. Szeliga, na Podlasiu i na Mazowszu.

Serwiński

Serwiński h. Radwan, vel Serwański?, nic o nich nie ma w herbarzach.

Sędzikowski

Sędzikowski h. Jastrzębiec, vel Cędzikowski?, na Mazowszu i na Podlasiu, w pow. zambrowskim.

Siedliski

Siedliski h. Ostoja, vel Siedlicki, Siedliński?, na Rusi, pisali się „z Siedliszcza”. Chodzi tu najpewniej o wieś Siedliszcze, w ziemi chełmskiej, w pow. włodawskim, parafia Uhrusk, gdyż w 1565 r. posiadają swoje działy w niedalekim Wereszczynie. Są i Siedliska w ziemi przemyskiej.

Sierhiejewicz

Sierhiejewicz h. Ślepowron, vel Ścibor-Sierhiejewicz, przydomku Ścibor, na Podlasiu i na Litwie, w woj. wileńskim.

Sierkowski

Sierkowski h. Lubicz, vel Sierchowski, pierwotnie nazywali się Sierka lub Sierko. Sierkowie, wywodzą się z tzw. bojarów putnych, siedzących w XVI wieku we wsi Sierki in. Serki pod Tykocinem, wsi należącej do starostwa tykocińskiego (Jabł.).

Sierpiński

Sierpiński h. Rogala, rodzina nobilitowana na sejmie 1790 r. na zasadzie skartabelatu.

Sierzpiński

Sierzpiński h. Pomian, vel Sierpiński, na Podlasiu i Litwie, w woj. wileńskim. Nieznany z imienia Sierzpiński, wojski wendeński, poseł na sejm 1793, właściciel majątku Haraburdziszki w woj. wileńskim. Dobra te potem przeszły do Hrebnickich.

Skierski

Skierski h. własnego, vel Skirski, wywodzą się zapewne z Mazowsza, gdzie byli najbardziej rozrodzeni. Gałąź wyznania ewangelickiego, występuje na terenie Małopolski już od XVII wieku. 

Skorupski

Skorupski h. Szeliga, vel Smoczek-Skorupski, Skorubski, przydomku Smoczek, w woj. mazowieckim (w ziemi czerskiej), poznańskim, wołyńskim i bełskim.

Skrętowski

Skrętowski h. Gierałt (in. Osmoróg), vel Skrentowski, w Małopolsce. Kazimierz, subdelegat grodzki opoczyński w roku 1746.

Skrzyszowski

Skrzyszowski h. Gryf odm. (in. herb własny), vel Skrzyszewski, Krzyszowski, Krzyszewski, błędnie Skrzyskowski, rodzina włościańska ze wsi Skrzyszów (Skrzyszowo, Krzyszewo), w pow. tarnowskim, której to wsi dziedzicami byli w XVI wieku Mieleccy herbu Gryf.