Węgorzewski h. Leszczyc, vel Węngorzewski, Wengorzewski, Węgorzeski, w Wielkopolsce. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu z 1584 r. Wyszli ze wsi Węgorzewo i Węgorzewko, w pow. gnieżnieńskim, gmina Kiszkowo, parafia Sławno.
Wilusz, vel Willusz, Wilus, Wiluś, błędnie Wilurz, w Małopolsce, głównie na Podkarpaciu. W XVI wieku nazwisko to pojawia się w aktach jako Willusch, Według prof. K. Rymuta, odnotowano je w Polsce po raz pierwszy w 1345 r. Pochodzi od imienia Wilusz, a ono od imienia Wilhelm.
Wagner h. Lew (odm.), otrzymali nobilitację w Niemczech od cesarza Karola V w 1541 r. Notowani w aktach Prus zachodnich już 1589 r., w pow. tczewskim.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson