Wachowicz

Wachowicz h. Dąbrowa, są zapewne odgałęzieniem Wachowiczów herbu Szeliga. Ich pierwotnym nazwiskiem było Wach. Wywodzą się z Mazowsza, z pow. ostrołęckiego.
W XIX wieku notowani w aktach pow. kaliskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział sandomierski. Franciszek Wachowicz, kapitan wojsk polskich 1810. Są też Wachowiczowie herbu Wadwicz. 

• LEONARDA Wachowicz h. Dąbrowa (29 IV 1834-po 1859), c. Mariana i Pauliny Borowskiej; zamieszkała 1859 r. Lubienia, parafia Krynki, obecnie pow. Starachowice; wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1854 r. z herbem Dąbrowa, zapisana do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.); m. (26 V 1857 Ćmińsk) Stanisław Borkowski (ok. 1830-po 1857), s. Mikołaja i Julianny Gromadzińskiej; ślub w parafii Ćmińsk, pow. Kielce, miejscowość: Bobrza (MK Ćmińsk); dzieci: Marian Alfons Karol Borkowski (ur. 1859 Lubienia par. Krynki).

• MARIAN Błażej Wachowicz h. Dąbrowa (ok. 1800-po 1854); wnuk Tomasza, rotmistrza telszeńskiego 1772 r.; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1854 r. z herbem Dąbrowa, zapisany do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (1831 Łowicz) Paulina Borowska (ok. 1810-po 1842); ślub w kolegiacie łowickiej (MK Łowicz: Kolegiata); dzieci: Leonarda, Władysław, Marian.

Źródła: Enc. Szl. t. 12/70; Sęcz.; Szl. Król.