Wendorff

herb Wierzba

Wendorff h. Wierzba (in. herb własny), vel Wendorf, Wędorf, rodzina pomorska, prawdopodobnie pochodzenia niemieckiego. Jedno z jej odgałęzień osiadło w Inflantach, później także na Litwie i na Wołyniu, w pow. łuckim.
Pochodząca z tej rodziny Ewa zamężna Felińska, znana w XIX wieku literatka i pamiętnikarka, tak pisze o swej rodzinie: „Któryś z następców Wierzby, służąc w wojsku polskim, znalazł sobie żonę na Morawach, gdzie też się osiedlił.” Ów Wierzba miał za zasługi otrzymać szlachectwo niemieckie z herbem Wierzba i przydomkiem „von Wendorff”. W herbarzu niemieckim „Neue Siebmacher Wappenbuch” Wendorffowie nazywani są szlachtą czeską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Czasem mylnie przypisuje się im herb Wierzbna. Wendorffowie zamieszkujący w Poznańskiem używali herbu Nabram. 

Ewa Wendorff

(1793-1859)

• EWA Wendorff h. Wierzba, voto Felińska (26 XII 1793-20 XII 1859), c. Zygmunta i Zofii Sągajłło, pisarka, pamiętnikarka, uczestniczka spisków niepodległościowych, zesłanka, autorka powieści obyczajowych i wspomnień z zesłania, matka Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, arcybiskupa warszawskiego; po śmierci męża w 1833 Ewa F. przeniosła się z dziećmi do Krzemieńca, gdzie związała się ze Stowarzyszeniem Ludu Polskiego Szymona Konarskiego; była osobą odpowiedzialną za prowadzenie korespondencji francuskiej Stowarzyszenia; za udział w konarszczyźnie została zesłana do Berezowa w zachodniej Syberii; była autorką haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda; ur. Uznoha w pow. słuckim, zm. Wojutyn, lat 65 (PSB t. 6/407; Pam. Starorypiński, Borowski); m. (1811) Gerard Feliński (ok. 1770-1838), s. Tomasza i 1ż. NN., właściciel dóbr Wojutyn na Wołyniu, brat Alojzego Felińskiego; dzieci: sześcioro m.in. Zygmunt.

• IGNACY Wendorff h. Wierzba (ok. 1790-po 1838), s. Karola i Konstancji Jezierskiej, podpułkownik armii carskiej 1838, kawaler różnych orderów; ur. Chrycewicze w guberni mińskiej, w pow. słuckim (MK Warszawa: św. Aleksander); ż. (2 VIII 1838 Warszawa) Paulina Olszewska (ok. 1813-po 1838), c. Walentego i Joanny Piwnickiej, dziedziców; ur. Płock, pow. Płock; ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: on kawaler lat 48, rodzice już nie żyją, ona panna lat 25, rodzice nateraz w Warszawie zamieszkali; małżonkowie oświadczają, iż mają już dwoje dzieci wspólnych, tj. Gotarda Ignacego, lat 5, oraz Emilię Paulinę mającą 6 miesięcy; świadkowie: Franciszek Pawłowski, lat 30, Franciszek Gorzkowski, lat 40, obaj urzędnicy biura wojennego naczelnika guberni mazowieckiej, zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Gotard, Emilia. 

Źródła: Bon. t. 1/171-172; Bork. Sp. 485; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 1/146; Żern. t. 2/495; Neue Siebmacher Wappenbuch.