Węgrzynowicz

Lew

 

Rawicz

 

Węgrzynowicz h. Lew (oraz h. Rawicz), rodzina mieszczańska, nobilitowana w Krakowie 1600 r. Pochodzą niewątpliwie od Węgrzynów czyli Węgrów. Razem z nobilitacją otrzymali herb Lew. Wymienia ich Kuropatnicki w swoim Herbarzu 1789 r., podając herb ich Rawicz.
Wojciech Węgrzynowicz (zm. 1677), ksiądz, dziekan pacanowski 1660, proboszcz w Stopnicy, pow. wiślicki 1661, posesor połowy wsi Kąty w starostwie stopnickim 1661 (Wiśn. Prałaci, Lustr. woj. sand. 1660-64). Wincenty (ok. 1787-1876), ksiądz, kanonik kielecki, długoletni proboszcz parafii Prandocin w pow. miechowskim (Pam. Girt.). 
Czy nie ci Węgrzynowiczowie, potomkowie Dominika, wiceregenta księstwa siewierskiego w 1736 r., zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, bez podania herbu. Inni potomkowie tegoż Dominika wylegitymowali się z herbem Rawicz.
Herb — w polu czerwonym złoty lew; nad nim trzy złote gwiazdy, obok siebie. 

• ANIELA Urszula Węgrzynowicz (1824-po 1851), c. Michała i Marianny Siewierskiej; zamieszkała Wąchock, obecnie pow. Starachowice; ur. Wąchock, chrz. 1824 (MK Wąchock); m. (25 I 1842 Wąchock) Józef Jasieński (ok. 1820-po 1851), s. Andrzeja Jędrzeja i Anastazji NN.; w aktach także: Jasiński, Jerzy J.; ślub w parafii Wąchock (MK Wąchock); dzieci: Walenty (ur. 1843 Wąchock), Aleksandra (ur. 1844 Wąchock), Karol (ur. 1846 Wąchock), Adam (ur. 1 I 1851 Wąchock) – Jasieńscy.

• JAKUB Węgrzynowicz (ok. 1755-po 1794), wnuk Dominika, wiceregenta grodu siewierskiego (w innym miejscu: grodu siennickiego!) w 1736 r.; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Rawicz, zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (1777 Kunów) Marianna Rufińska (ok. 1760-po 1794); w aktach także: Ryfińska; ślub w parafii Kunów, obecnie pow. Ostrowiec Świętokrzyski, miejscowość: Kunów (MK Kunów); dzieci: Tadeusz, Michał.

Źródła: Bork. Sp. 488; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/493; T. Gajl, Herbarz polski online.