Żebracki

Żebracki h. Lubicz, w woj. brzeskim litewskim 1697 (Con). Kazimierz Żebracki, cześnik owrucki 1787. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r., bez przedstawienia herbu.

Żegliński

Żegliński h. Szeliga, vel Żegleński, Rzegliński, Zegliński, Żagliński etc., rodzina pomorska, osiedlona także na Litwie, w pow. pińskim 1764 (Con.). Wyszli ze wsi Żeglno, parafia Dźwierzno, gmina Chełmża, pow. Toruń (Krzep.).

Żabowski

Żabowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), na Mazowszu, w dawnym woj. płockim. Są jednego pochodzenia z Zawidzkimi, ale także ze Święcickimi, Opatkowskimi i Strzeszkowskimi z Małopolski (Krzep.).

Żarski

Żarski h. Starykoń, vel Zarski, pisali się z Żarów (de Żary), a nazwisko wzięli od wsi Żary w woj. krakowskim 1584 (Pap.), obecnie powiat Kraków, gmina Krzeszowice. Żarscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z tej rodziny:

Żeleżyński

Żeleżyński h. Jelita, vel Żeleziński, Zieleziński, Żelesiński, Żeleżeński, wymienia ich Kuropatnicki w 1789 roku. Ich rodzinnym gniazdem jest zapewne wieś Żeleźnia, pow. Ciechanów, gmina i parafia Glinojeck, woj. mazowieckie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Żurkowski

Żurkowski h. Ostroga, vel Żórkowski, otrzymali szlachectwo Królestwie Polskim wraz z herbem Ostroga (Ostr.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w latach 1836-1862.
Herb — w polu czerwonym ostroga srebrna kółkiem na dół. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Żyłło

Żyłło h. Pomian, vel Żyło, Żyła, Żyłła, otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta na sejmie 1790 r. Żyłłowie herbu Pomian zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Żymirski

Żymirski h. Jastrzębiec, w Wielkopolsce, w województwie kaliskim 1682 (Bork.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.