Morbitzer

Morbitzer, vel Morbicer, rodzina kupców krakowskich w XVIII wieku, a później także wojskowych.

Mrozowicki

Mrozowicki h. Prus III, vel Mrozowiecki, rodzina mazowiecka, osiedlona w Małopolsce, na Rusi Czerwonej i na Podolu. Pisali się z Mrozowic.

Miechowicki

Miechowicki h. Pniejnia, vel Miechowiecki, drobna szlachta kujawska?, osiedlona m.in. w woj. sandomierskim i lubelskim. 

Miernicki

Miernicki h. Jastrzębiec, rodzina małopolska, w woj. sandomierskim. Ich nazwisko powstało najpewniej od Mierników (Miernik), rodu zamieszku-jącego w obecnym woj. świętokrzyskim.

Miklaszewski

Miklaszewski h. Ostoja, vel Mikłaszewski, Miklaszowski, w woj. mazowieckim i w innych województwach. Początkowo nazywali się Miklasz (forma imienia Mikołaj) i dziedziczyli na Miklaszach (Miklasze in. Mikłasze). 

Mikucki

Mikucki h. Ślepowron (in. Bujno), w ziemi wiskiej, pierwotnie nazywali się Mikuta i dziedziczyli we wsi Mikuty nad rzeką Wissą, w parafii Słucz, obecnie pow. Grajewo. Na początku XVI wieku zmienili nazwisko na Mikucki. 

Milberg

Milberg h. Lichtian odm. (in. Lichtyan, herb własny), otrzymali nobilitację w Rzeczypospolitej w 1790 r. Szlachectwo na zasadzie „non praeciso scartabellatu” otrzymał adwokat Teodor Milberg, jak pisze Uruski: „dla znajomości praw krajowych”.

Milżecki

Milżecki h. Odrowąż (odm.), vel Milżycki, Miłżecki, rodzina małopolska, w woj. krakowskim. Pisali się z nieznanej bliżej wsi Milzno (Milżno).

Minkiewicz

Minkiewicz h. Odrowąż, vel Odrowąż-Minkiewicz, w W. Ks. Litewskim, w woj. trockim. Rodzina wywodząca się z bojarów litewsko-ruskich. Niektórzy używali przydomków Druszejko i Rymwid.

Mirecki

Mirecki h. Szeliga, vel Magiera-Mirecki, znani Paprockiemu (1584), pochodzą od Magierów vel Magerów herbu Szeliga. Chociaż w dawnych herbarzach wywodzą ich z Mircza, w ziemi sandomierskiej, to właściwym gniazdem Mireckich jest wieś Mircze, w woj. lubelskim, dawny pow. hrubieszowski, dzisiaj Tomaszów Lubelski. 

Mierosławski

Mierosławski h. Leszczyc (in. Bróg), vel Mirosławski, rodzina kujawska, osiadła także w Wielkopolsce, pisała się „z Mierosławic”. Nazwisko wzięli od wsi Mierosławice, w dawnym pow. inowrocławskim, dzisiaj Mirosławice, pow. Mogilno, gm. Strzelno.

Miszkiel

Miszkiel h. Prus II, vel Miskiel, na Podlasiu i Litwie. Piotr Miszkiel, dziedzic dóbr Goniprów Niszajce (w Uruskim: Gościprów Nieszajce) z wsiami Uszpurwie, Bulinie, Krejze, w pow. szawelskim, które sprzedał 1733 r. Tadeuszowi Litwińskiemu za 6 tys. talarów bitych według donacji podanej w 1785 r. „do akt grodu ks. żmudzkiego repartycji rosieńskiej”.

Młynarski

Młynarski h. Belina, pisali się ze wsi Młynarze w ziemi różańskiej, parafia Sieluń, obecnie pow. Maków Mazowiecki, gdzie mieszkała drobna szlachta. W 1781 r. własność Chełchowskich, Długołęckich, Gierwatowskich, Grzymałowskich, Ogonowskich, Żerańskich, Zaleskich. W 1827 r. we wsi znajduje się  15 gospodarstw, 110 mieszkańców.

Mniński

Mniński h. Jelita, vel Saryusz-Mniński, przydomku Saryusz in. Sariusz, rodzina małopolska, biorąca nazwisko od wsi parafialnej Mnin, dawniej w pow. chęcińskim, obecnie pow. Końskie, woj. świętokrzyskie. Występują jako dziedzice tej wsi od czasów Długosza do 1573 r. Niektórzy z nich przenieśli się do W. Ks. Litewskiego.

Moczyński

Moczyński h..., być może pochodzą od Mączyńskich. Otrzymali zatwierdzenie szlachectwa na sejmie grodzieńskim w 1793 r. Z nich: Jakub, kapitan wojsk polskich 1783. Wiktor, geometra królewski 1785.

Modliński

Modliński h. Tępa podkowa, dawniej Modleński, pisali się „z Modlnej” a ich gniazdem rodowym jest wieś Modlna k/ Ozorkowa, w ziemi łęczyckiej, obecnie pow. Zgierz.

Mogilnicki

Mogilnicki h. Lubicz, vel Mogielnicki, wywodzą się zapewne ze wsi Mogielnica, w parafii Łęg, gminie Drobin, w pow. płockim, z której pisali się też Ubyszowie herbu Cholewa.

Mojkowski

Mojkowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Moykowski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Mojkowa” w ziemi płockiej. Jedna ich linia, osiadłszy na Podlasiu w XV stuleciu, założyła także osady Mojków i Mojki, z których się pisała. 

Morchonowicz

Morchonowicz h. Jastrzębiec, na Podlasiu, rodzina podobno pochodzenia tatarskiego (Pam. Tatarkiewiczowie), nie wymienia jej jednak Dziadulewicz w swoim herbarzu rodzin tatarskich w Rzeczypospolitej.

Morozewicz

Morozewicz h. Jelita (odm.), vel Moroziewicz, Morozowicz, otrzymali nobilitację i herb od króla Stanisława Augusta w 1782 roku.