Miniszewski h. Topór (in Pałuka), vel Starża-Miniszewski, Mieniszewski, Mienieszewski, Mniszewski, z Mieniszewa, potem zwanego Miniszewem, w dawnym woj. kaliskim, obecnie pow. Jarocin. Osiedlili się także w woj. sandomierskim.
Miniszewski h. Topór (in Pałuka), vel Starża-Miniszewski, Mieniszewski, Mienieszewski, Mniszewski, z Mieniszewa, potem zwanego Miniszewem, w dawnym woj. kaliskim, obecnie pow. Jarocin. Osiedlili się także w woj. sandomierskim.
Możejko h. Łabędź, vel Dunin-Możejko, Możeyko, Mozejko, Morzejko etc., litew. Mażejkaite, rodzina żmudzka, bardzo rozrodzona na Litwie. Są notowani w aktach już w 1522 r. Niektórzy zmieniali nazwisko na Możejkowicz (Metr. Lit.).
Mysyrowicz h. Jastrzębiec, vel Myserowicz, są w woj. bracławskim w XVIII wieku, a w Królestwie Kongresowym w XIX.
Mokracki h..., są w XVII wieku w woj. sieradzkim, a następnie w XVIII wieku w woj. lubelskim, w Galicji i na Litwie. Używali przydomku Żegota. Niektórzy z nich byli protestantami wyznania kalwińskiego (augsbursko-reformowanego). Paprocki zna Żegotów herbu Kietlicz na Śląsku w 1584 r.
Mrozowicki h. Prus III, vel Mrozowiecki, rodzina mazowiecka, osiedlona w Małopolsce, na Rusi Czerwonej i na Podolu. Pisali się z Mrozowic.
Miechowicki h. Pniejnia, vel Miechowiecki, drobna szlachta kujawska?, osiedlona m.in. w woj. sandomierskim i lubelskim.
Milberg h. Lichtian odm. (in. Lichtyan, herb własny), otrzymali nobilitację w Rzeczypospolitej w 1790 r. Szlachectwo na zasadzie „non praeciso scartabellatu” otrzymał adwokat Teodor Milberg, jak pisze Uruski: „dla znajomości praw krajowych”.
Mirecki h. Szeliga, vel Magiera-Mirecki, znani Paprockiemu (1584), pochodzą od Magierów vel Magerów herbu Szeliga. Chociaż w dawnych herbarzach wywodzą ich z Mircza, w ziemi sandomierskiej, to właściwym gniazdem Mireckich jest wieś Mircze, w woj. lubelskim, dawny pow. hrubieszowski, dzisiaj Tomaszów Lubelski.
Młynarski h. Belina, pisali się ze wsi Młynarze w ziemi różańskiej, parafia Sieluń, obecnie pow. Maków Mazowiecki, gdzie mieszkała drobna szlachta. W 1781 r. własność Chełchowskich, Długołęckich, Gierwatowskich, Grzymałowskich, Ogonowskich, Żerańskich, Zaleskich. W 1827 r. we wsi znajduje się 15 gospodarstw, 110 mieszkańców.
Mniński h. Jelita, vel Saryusz-Mniński, przydomku Saryusz in. Sariusz, rodzina małopolska, biorąca nazwisko od wsi parafialnej Mnin, dawniej w pow. chęcińskim, obecnie pow. Końskie, woj. świętokrzyskie. Występują jako dziedzice tej wsi od czasów Długosza do 1573 r. Niektórzy z nich przenieśli się do W. Ks. Litewskiego.
Moczyński h..., być może pochodzą od Mączyńskich. Otrzymali zatwierdzenie szlachectwa na sejmie grodzieńskim w 1793 r. Z nich: Jakub, kapitan wojsk polskich 1783. Wiktor, geometra królewski 1785.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson