Kubiński

Kubiński h. Lubicz, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim.

Być może, oprócz tych Kubińskich, których wymienia Uruski, była rodzina należąca do herbu Łabędź. W XIX wieku, na terenie obecnego woj. łódzkiego, niektórzy z nich tak właśnie się pisali: Łabędź Kubiński.

Stanisław Kubiński, określany w aktach jako „nobilis”, chrzci syna 1750 r. w mieście Poznaniu (MK Poznań: św. Mikołaj).

Kubińscy herbu Lubicz wylegitymowali się ze szlachectwa przed 1830 r., zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni grodzieńskiej.

Genealogia
(osób: 21)

• MARIANNA Kubińska (ok. 1803-1851), c. Ludwika i Brygidy Respondowskiej; ur. Stolec, parafia Złoczew, pow. Sieradz, zm. Pratków, parafia Korczew, obecnie pow. Zduńsk Wola, lat 48 (MK Złoczew; MK Korczew); m. (ok. 1820) Stanisław Kurczewski (ok. 1790-po 1823); dzieci: 1/ Melania Kurczewska (ok. 1823-1896); ur. Wólka, zm. Sieradz, pow. Sieradz, lat 73, wdowa (MK Sieradz); m. NI. Nieniewski (ok. 1820-p. 1896).

• MATEUSZ Kubiński h. Lubicz (ok. 1760-po 1789); zamieszkały w okolicy szlacheckiej Jurowce, parafia Ejsymonty in. Eysymonty, pow. Grodno (MK Ejsymonty); ż. (17 V 1789 Ejsymonty) Marcjanna Cydzik (ok. 1770-po 1789); ślub w parafii Ejsymonty, miejscowość: Okolica Jurowce, świadkowie: Jan Jodkowski, Mateusz Cydzik (MK Ejsymonty).

Źródła: Urus. t. 8/150.