Hoffman

Hoffman h. Grzymała, oraz h. Junosza, Kotwica i innych, vel Hofman, Hoffmann etc., nobilitowani w okresie I Rzeczypospolitej i później.

Mikołaj Hoffman, pisarz komory międzyrzeckiej 1602 r. (Zap. Lub.). Michał, został pisarzem publicznym ziem pruskich 1619 r. Jan, został radcą handlowym 1745 r. Benedykt, mający tytuł barona, został radcą nadwornym królewskim 1786 r.

Jedna gałąź Piaskowskich herbu Junosza osiadła w XVII wieku w Prusach, gdzie nazwała się „de Sandes” (niem. Sand – piasek). Jako Sandes von Hoffmann uzyskała w 1775 r. pruskie szlachectwo przez adopcję rodziny Hoffmann, wraz z herbem, który przedstawiał: na tarczy podzielonej złotą ukośną belką, u góry herb rodziny Hoffmann, tj. kroczący czerwony lew w kolorze srebrnym, poniżej herb Junosza (Żern.).

Eliasz w nagrodę zasług wojskowych otrzymał 1649 r. przywilej od króla Jana Kazimierza na majątek Jeziora, już dawniej w posiadaniu jego rodziny będący. Potomkowie jego wylegitymowali się ze szlachectwa 1835 r. i zostali zapisani do ksiąg szlachty guberni podolskiej, z herbem Rydger. Opisu herbu nie przedstawiono.

Jan, podpułkownik dragonów, otrzymał szlachectwo na sejmie 1662 r. W tym samym roku otrzymał szlachectwo na sejmie, pochodzący z Saksonii Waxan (Waran?) Hoffman, podpułkownik piechoty (Vol. Leg.). Jego potomkowie wylegitymowali się ze szlachectwa, z herbem Kotwica, w sądzie ziemskim przemyskim 1782 r.

Józef, kapitan regimentu gwardyi konnej koronnej, Ignacy, porucznik, a następnie kapitan 1779 r. i Jan, bracia, otrzymali szlachectwo na sejmie 1768 r. (Vol. Leg.). Dyplom na szlachectwo otrzymali 1781 r. Herb ich przedstawia kotwicę uchem do góry, na niej krzyż ukośny (dwa pasy ukośnie skrzyżowane). W szczycie hełmu gwiazda sześciopromienna (Ostr. 1039).

Piotr, rotmistrz laski wielkiej koronnej, Henryk, kapitan gwardii pieszej koronnej i Antoni, chorąży korpusu artylerii koronnej, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. Dyplomy im wydano 1791 r. Antoniego herb nazwany Krzyżoróż, przedstawia na tarczy dwudzielnej w polu prawym czerwonym, krzyż kawalerski duży, w lewym błękitnym, trzy pięciolistne róże srebrne, jedna nad drugą. Nad hełmem, bez korony, trzy pączki róż ułożone w wachlarz (Ostr. 1663). 

Jakub Fryderyk (zm. 1838), urodzony w Niemczech, profesor Uniw. warszawskiego, doktor medycyny, w 1794 r. jako lekarz szpitali wojskowych w Warszawie, oddał tak ważne usługi, że otrzymał publiczne podziękowanie od Kościuszki. Jego synowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. z herbem Różan. Herb ten przedstawiał na tarczy ze srebrnym skrajem, w polu białym żelazną kotwicę, po jej bokach i u spodu róża; na hełmie w koronie trzy róże.

Karol Beniamin, kontroler generalny mennicy warszawskiej, otrzymał w 1826 r. nobilitację z herbem Dziejosław. Herb — w polu błękitnym kotwica złota, nad nią złota korona; na hełmie w koronie dwa białe orle skrzydła, między nimi gwiazda złota ośmiopromienna.

Hoffmanowie herbu Grzymała, z pow. kobryńskiego, wylegitymowali się ze szlachectwa w 1862 r. i zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni mińskiej. Inni, w guberni kowieńskiej, wylegitymowali się w latach 1845-1865, z herbem Topór.

Różni Hoffmanowie wylegitymowali się także w latach 1835-1879 w guberniach: podolskiej i wołyńskiej, bez przedstawienia herbu. Prócz wymienionych, Żernicki wymienia jeszcze Hoffmanów herbu Ślepowron.

Genealogia
(osób: 116)

• JÓZEF Jakub Antoni Hoffman (20 IX 1780-6 IV 1851), s. Franciszka i Apolonii Psarskiej, major wojsk polskich; wstąpił 7 VI 1807 do 1 pułku szwoleżerów Gwardii, mianowany 7 VI 1807 brygadierem, 26 VI 1807 wachmistrz, 4 X 1808 podporucznik; otrzymał 15 III 1810 donację 500 franków; mianowany 17 II 1811 porucznikiem w 1 pułku ułanów Nadwiślańskich, skierowany 6 IV 1811 do 2 pułku ułanów Nadwiślańskich, jako kapitan kwatermistrzostwa, zgłosił się w pułku 4 V 1811; przebywał w zakładzie pułku w Sedanie w 1812 i 1813, mianowany kawalerem Legii Honorowej 17 I 1814; odbył kampanię 1808 r. w Hiszpanii, uczestniczył w bitwach pod Rurgos i Samosierra; kawaler orderu Legii Honorowej i krzyża kawalerskiego Virtuti Militari; w Królestwie Kongresowym był majorem w sztabie głównym 1815-1830; ur. Chorzelówka, parafia Chorzelów (błędnie Horzelew), w dawnym pow. tarnowskim, obecnie pow. Mielec; zm. Warszawa (Urus.; St. Kirkor, Pod sztandarami Napoleona).

• ZUZANNA Klara Hoffman (1767-1825), c. Tomasza Antoniego i Brygidy Majer; według rodzinnych notatek rodu Hemplów, Hoffmanowa była córką dyrektora poczty i wnuczką oficera saskiego osiadłego w Polsce; zm. lat 58, poch. Włostowice koło Puław (PSB t. 9/382; Listy braci Hemplów; Wikipedia); m. (VIII 1786) Joachim Roch Hempel h. wł. (1744-26 II 1810), s. Kacpra i Anny Garszyńskiej, architekt lubelski, budowniczy, wojskowy; skończył Kolegium Jezuitów w Reszlu a następnie studiował w Akademii Krakowskiej, gdzie 6 VII 1764 r. otrzymał patent na inżyniera architekta; po ukończeniu studiów wstąpił do wojska, w 1770 r. otrzymał patent porucznika, a w 1776 r. mianowany kapitanem oraz adiutantem przy buławie polnej W. Ks. Litewskiego; po ożenku z Anną Chrzanowską wystąpił z wojska i osiadł we wsi Jackowice, w pobliżu Brześcia Litewskiego; po śmierci swojej pierwszej żony Anny, sprzedał wieś Jackowice, przeniósł się do Puław i od lat 1770-tych pracował jako architekt i inżynier na dworze Czartoryskich; zajmował się m.in. przebudową rezydencji Aleksandry z Ogińskich Czartoryskiej w Siedlcach (1783) oraz rozbudową i przekształceniem rezydencji w Puławach; zaprojektował i kierował budową późnobarokowego kościoła w Magnuszewie w pow. kozienickim (1786-1787), ufundowanego przez Konstancję z Czartoryskich Zamoyską; Hemplowi przypisywany jest również kościół w Fajsławicach, pow. Krasnystaw, podobny do kościoła w Magnuszewie; ogłosił kilka prac dotyczących budownictwa, opracował również kilka przekładów publikacji z tej dziedziny; w 1790 r. otrzymał od Sejmu Rzeczypospolitej szlachectwo oraz herb Prątnicki (odm.); w pamiętnikach Leona Dembowskiego można znaleźć taką oto wzmiankę o Joachimie Rochu: „Hempel człowiek zacny i powszechnie szanowany, rozstrzygał i zatwierdzał wszelkie plany budowli we wszystkich dobrach i kierował działem pomiarów”; pod koniec życia osiedlił się wraz z rodziną w majątku Końskowola koło Puław, który dzierżawił od Czartoryskich; w jednych źródłach podają, że był herbu Ostoja (!), w innych, że herbu Świat (!); ur. Olsztyn, zm. Puławy, lat 66, poch. Włostowice koło Puław, Tablica na ogrodzeniu kościoła wnęka 12 (PSB t. 9/382; Listy braci Hemplów; Wikipedia); 1v. (ok. 1780) Anna Chrzanowska (ok. 1760-ok. 1780); dzieci: Barbara; 2v. Zuzanna Klara Hoffman (1767-1825); dzieci: siedmiu synów i sześć córek, Joachim, Stanisław, Marianna, Józef, Zofia (I), Antoni, Aleksander, Karol, Jan, Elżbieta, Aniela, Emeryka, Zofia (II) – Hemplowie.

Źródła: Bon. t. 7/295-296; Dw. Teki (Regesty); Ostr. 1039, 1663; Urus. t. 5/157-159; Żern.