Stobiecki

Stobiecki h. Ostoja, vel Stobecki, w ziemi sieradzkiej i sandomierskiej. Jedna gałąź pisała się „z Kłomnic”, wsi leżącej k/ Częstochowy. Wywodzą się ze wsi Stobiecko, parafia i powiat Radomsko. Już w XVI wieku istniały

Stodólski

Ogończyk

Plon

 

Stodólski h. Ogończyk oraz h. Plon, vel Stodolski, Stodulski, w dawnym woj. łęczyckim, z którego byli elektorami 1697 r. (Con.). Ich gniazdem są Stodółki, w XIX wieku folwark w parafii Łąkoszyn, pow. Kutno. Wspomina

Stoss

Stoss h. własnego (in. Stosch, czyli Łękno), vel Stosz, Stosch, Stos, rodzina śląska pochodzenia polskiego, pisali się „z Kunic i Albrechcic”. Jedna linia otrzymała od Kazimierza Jagiellończyka, króla polskiego w

Straszak

Straszak h..., vel Strasz, otrzymali prawa nowego szlachectwa w tzw. Królestwie Kongresowym z racji pełnionych funkcji lub otrzymanych orderów. Nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia Strachota vel

Straszewski

Komoniaka

 

Radwan

 

Jelita

 

Straszewski h. Komoniaka (in. Komuniaka, Strzała rozdarta) oraz h. Radwan, vel Straszeski, Straszowski, według Krzepeli rodzina pomorska, ze wsi Straszewo in. Straszew, obecnie nosi nazwę Straszewy, parafia

Strażyński

Strażyński h..., vel Strażeński, Strążyński, Straszyński, w dawnym woj. sieradzkim 1764 (Con.). Strażyńscy zostali wylegitymowani ze szlache-ctwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez przedstawienia

Stremler

Stremler h. Miłodar, rodzina miejska poznańska. Szlachectwo wraz z herbem Miłodar otrzymał 13 VII 1811 r. od Fryderyka Augusta, księcia warszawskiego, Piotr Godfryd Stremler, obywatel i kupiec poznański

Strękowski

Strękowski h. Świerczek (oraz h. Godziemba, Grzymała i Prus III), vel Strenkowski, Strąkowski, Strankowski, Strynkowski, na Podlasiu, w ziemi łomżyńskiej i bielskiej. Możliwe, że pierwotnie nazywali się Stręk vel Strąk. 

Stroński

Stroński h. Doliwa, ze Strońska w ziemi sieradzkiej. Według herbarzy, Strońscy pisali się niegdyś „z Silnicy” i są odgałęzieniem Silnickich. Pisze o nich Paprocki w 1584 r. Gniazdo rodzinne Strońskich, wieś parafialna

Strupczewski

Strupczewski h. Jastrzębiec, vel Strupczeski, Strubczewski, drobna szlachta zagrodowa, ze Strupczewa Wielkiego i Strupczewa Małego, w ziemi dobrzyńskiej, parafia Sobowo, dawny pow. Lipno.

Strusiński

Strusiński h. Szeliga, vel Struszyński, Strusieński, rodzina mazowiecka, o której pisze już Paprocki w swoim Herbarzu w 1584 r. Ich rodzinnym gniazdem jest prawdopodobnie Strusin w parafii Troszyn lub Czerwin, pow. Ostrołęka, wieś już nieistniejąca a będąca niegdyś częścią Mierzejewa.

Stryjewski

Dołęga

Tarnawa

Stryjewski h. Dołęga (oraz h. Tarnawa), vel Stryjowski, drobna szlachta mazowiecka, ze wsi Stryjewo Wielkie i Małe (S. Małe, czyli Stryjewko) w pow. ciechanowskim, gmina Grudusk, parafia Łysakowo. Stryjewscy są

Strzegocki

Strzegocki h. Przegonia, gniazdem tej rodziny, według Słownika Geo-graficznego Królestwa Polskiego, jest Strzegocin nad Bzurą, w dawnym pow. łęczyckim, obecnie pow. Kutno. Kościół parafialny w Strzegocinie

Strzemieczny

Strzemieczny h. Strzemię, vel Strzemeczny, na Mazowszu. Ich gniaz-dem rodzinnym jest wieś Strzemieczne, w dawnym pow. różańskim, obecnie pow. Maków Mazowiecki, parafia Sieluń. W XIX wieku wieś ta

Stummer

Stummer h. Radzisław, vel Stumer, Sztummer, Sztumer, krakowska rodzina mieszczańska, z której jedna gałąź przeniosła się w XIX wieku do Warszawy. Z nich: Jan Chrzciciel Stummer, otrzymał prawa nowego

Sułocki

Sułocki h. Gozdawa, vel Sułecki, drobna szlachta zagrodowa, dość licznie rozrodzona, z Sułocina w ziemi dobrzyńskiej. Jedni zapewne z Sudrawskimi vel Sudraskimi tego samego herbu z sąsiedniej wsi

Supiński

Supiński h. Lubicz, vel Supieński, dawniej Supa vel Suppa, ze wsi Supy w ziemi wiskiej, gdzie występują w aktach w latach 1454-1789. Obecnie

Superson

Superson h..., nazwisko pochodzenia być może szkockiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach

Suryn

Suryn h. własnego (in. Massalski odm.), vel Suryn-Massalski, S.-Masal-ski, Surin, Surynowicz, wywodzą się z Kijowszczyzny, w XVII wieku osiedli na Litwie. Suryn, dworzanin Aleksandra Jagiellończyka, otrzymał

Suszycki

Suszycki h. Ogończyk, vel Surzycki, w ziemi dobrzyńskiej. Wyszli ze wsi Suszyce (Surzyce) w pow. lipnowskim, w parafii i gminie Szpetal (SGKP).

Świątecki

Nowina

 

Jastrzębiec

Świątecki h. Nowina (odm.) oraz h. Jastrzębiec, rodzina neoficka, nobilitowana 1674 r. (Con.). Wedle dawnych herbarzy byli też Świąteccy herbu Jastrzębiec, występujący 1751 r. w pow. ciechanowskim.

Świątkowski

Świątkowski h. Suszyński, vel Świętkowski, Światkowski, w Wielkopolsce i w ziemi łęczyckiej. Pisali się ze Świątkowa w pow. gnieźnieńskim 1525 (Korytkowski, Prałaci kapituły gniezn. t.4/40-46). 

Świerczyński

Świerczyński h. Ostoja, vel Świerczeński, Świrczyński, pisali się ze Świerczyńska Mniejszego. Wywodzą się ze wsi Świerczyńsko, w parafii Rozprza, pow. Piotrków Trybunalski, obecnie woj. łódzkie. Wieś ta w XVI

Świeżyński

Świeżyński h. Korczak, vel Świerzyński, Świżyński, Świeżeński, Świeżański, na Mazowszu i w woj. sandomierskim. Być może wyszli ze wsi Świerze w ziemi chełmskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w

Świecki

Świecki h. Leszczyc, vel Szwiecki, Szwecki, Szwedzki, Świeczki, dość często lecz błędnie Święcki, na Kujawach, w dawnym woj. inowrocławskim 1550-1640 (AGZ Radziejów). Często myleni ze Święckimi.

Świniarski

Świniarski h. Puchała (odm.), vel Swiniarski, Świnarski, wyszli ze wsi Świniary na Podlasiu, obecnie w woj. mazowieckim, pow. Siedlce, parafia i gmina Mokobody. Jedna gałąź osiedliła się w XVI lub XVII stuleciu w W. Ks. Litewskim, w pow. nowogrodzkim (Nies.), a inna w Prusach (Żern.).

Świrski

Świrski h. Lis, vel Świerski, nazwisko i tytuł wzięli od zamku i majątku Świr w powiecie oszmiańskim. Od XVII stulecia licznie rozrodzeni podupadli majątkowo, lecz prawie stale, jeszcze w początkach XIX

Siciński

Siciński h. Pomian, vel Sicieński, Syciński, Sieciński, odgałęzienie Dziembowskich herbu Pomian, pisali się z Sitna. 

Sygietyński

Sygietyński h. własnego, vel Segietyński, Segetyński, według M. Minakowskiego, rodzina neoficka, pochodząca od ochrzczonych tzw. frankistów, uszlachcona w XVIII wieku. Jej protoplastą ma być Adam

Symonowicz

Symonowicz h. własnego (in. Symonowicz), vel Simonowicz, Szy-monowicz, Szymonowic, rodzina pochodzenia ormiańskiego, nobilitowana w Polsce na prawach skartabelatu 1768 r. Opisu hebu nie przedstawiono.

Lenartowicz

Lenartowicz h. Pobóg, rodzina licznie rozgałęziona, wywodząca się zapewne z Mazowsza, wzmiankowana w aktach już w XVI wieku w ziemi radomskiej, natomiast Długosz wymienia Lenartowiczów w woj. sandomierskim już w 1460 r. (Lib. Ben.).

Szajewski

Szajewski h. Mogiła, vel Szajowski(?), z nich: Ignacy Szajewski (zm. 1856), major wojsk polskich, kawaler francuskiej Legii Honorowej i krzyża złotego Virtuti Militari.

Szajowski

Szajowski h. Sulima, vel Szajewski, otrzymali nobilitację na zasadzie skartabelatu w 1775 r., na co dyplom 21 XII 1776 (Con.).

Szałowicz

Szałowicz h..., m.in. w Małopolsce i na Mazowszu. Zostali wylegitymo-wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez przedstawienia herbu.

Szanowski

Szanowski h. Kołyszka (in. Kołyszko), vel Kołyszko-Szanowski, szlachectwo wraz z herbem otrzymali bracia Jan i Maciej Kołyszko-Szanowscy, na sejmie 1775 r. (Con.), na co dyplom 15 III 1776 od króla

Szarewicz

Szarewicz h. Bończa, według dawnych herbarzy mieli zamieszkiwać w 1688 r. w woj. podolskim. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami majątku Kaczorowy in. Kaczorowo, w parafii (Stare) Gralewo, dawny pow.

Szcześniewski

Szcześniewski h. Pobóg, vel Szcześnieski, nazwisko wzięli może od wsi Szcześniki albo Szczęśniki, parafia Sawin, gmina Hańsk, pow. Włodawa, woj. lubelskie.

Szczyciński

Szczyciński h. Jezierza, vel Szczycieński, Szczyczyński, Szczeciński, dawniej Sczyciński, Sczycieński, w woj. mazowieckim 1584 (Pap.).

Szczygielski

Szczygielski h. własnego (in. herbu Szczygielski), na Mazowszu i Podlasiu, m.in. w powiecie węgrowskim.

Szemrawski

Szemrawski h. Radwan, w XIX wieku należeli do właścicieli dóbr Parznice, w gminie Stępocina, pow. Radom, obecnie woj. mazowieckie.

Szletyński

Szletyński h..., czasem błędnie: Sztetyński. Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1840, bez przedstawienia herbu.

Szmidecki

Szmidecki h. Kowal, vel Szmydecki, Schmidecki, Schmiedecki, Schmiedicke, pochodzenia niemieckiego, pierwotnie nazywali się Schmiedicke vel Schmiedecke.

Szpotański

Szpotański h. Łabędź, vel Dunin-Szpotański, Szpothański, Spotański, odgałęzienie rodziny Szpotów, są na Pomorzu w 1607 r. i na Litwie (Żern.).

Sztanderski

Sztanderski h. Sztandar, vel Sztandar-Sztanderski, Standerski, pierwotnie nazywali się Sztandera vel Standera.

Sztek

Sztek h..., vel Steck, zostali zapisani do ksiąg szlachty w Królestwie Polskim, bez przedstawienia herbu.