Strzegocki

Strzegocki h. Przegonia, gniazdem tej rodziny, według Słownika Geo-graficznego Królestwa Polskiego, jest Strzegocin nad Bzurą, w dawnym pow. łęczyckim, obecnie pow. Kutno. Kościół parafialny w Strzegocinie
istniał już w XV wieku. Strzegoccy siedzą tu jeszcze na swoich częściach w XVI stuleciu, a oprócz nich dziedziczą m. in. Gawrońscy, Milińscy, Grodzińscy i Pstrokońscy (SGKP). Już w XV wieku widzimy Strzegockich na Mazowszu. Stanisław ze Strzegocina, sędzia płocki, podpisał traktat pokojowy z Krzyżakami w Brześciu w 1436 r. (Nies.). Jan de Strzegocino, podkomorzy wyszogrodzki 1442 (Kap.). Zapewne w tym czasie powstała inna wieś tej nazwy w pow. pułtuskim, parafia Szyszki. Strzegoccy herbu Przegonia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Niektórzy przekręcali Przegonia na Strzegonia, Strzegomia (inne zawoła-nie herbu Kościesza), stąd zapewne pochodzi przyczyna przypisywania im tego drugiego herbu. 

• ANNA Strzegocka h. Przegonia (ok. 1750-po 1776); zamieszkała Kcynia 1773, następnie Kolonia Przysiecka, parafia Lechlin, obecnie pow. Wągrowiec, 1776 (MK Kcynia, Lechlin); m. (ok. 1770) Franciszek Borowski (ok. 1740-po 1776); dzieci: Franciszek Michał (ur. 7 X 1773 Kcynia), Józef Teodor (ur. 1776 Kolonia Przysiecka) – Borowscy.

• MACIEJ Strzegocki ze Strzegocina h. Przegonia (ok. 1700-po 1733), s. Nikodema i Teresy Kowalewskiej, podczaszy ziemski bielski 1733; spisuje 1733 r. dożywocie z żoną swą Anną ze Smarzewskich; w tymże roku występuje jako plenipotent Barbary z Siemianowskich Naramowskiej starościny ujskiej i pilskiej, umocowanie 1731 (AGZ Wałcz); ż. (ok. 1730) Anna Smarzewska (ok. 1700-po 1733), c. Zygmunta i Zofii Źrebieckiej ze Źrebiec (de Źrebce).

Źródła: Bork. Sp. 426; Dw. Teki; Kap. 388 nr 513; Nies. t.8/545-546; SGKP t.11/453; Szl. Król.; Żern. t.2/391.