Egersdorf

Egersdorf h. własnego (in. Egersdorf, Poraj odm.), vel Egersdorff, Egerzdorf, Egiersdorf, Egiersdorff, Egierszdorff etc., rodzina pochodzenia niemieckiego, w woj. lubelskim. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. Dyplom wydano im w 1791 r. (Sig.).

Eminowicz

Eminowicz h. Dołęga, rodzina zapewne pochodzenia ormiańskiego. Byli uznawani za szlachtę już przed 1780 r.  

Eksner

Eksner h. Samson, vel Exner, rodzina wywodząca się być może z mieszczan poznańskich. W XIX wieku zamieszkiwali w dawnym woj. sandomierskim.

Ejchler

Ejchler h. Dębnik, vel Eychler, Eichler, pochodzenia niemieckiego, wyznania ewangelickiego. Mieszczanie tego nazwiska, zwani później też Achlerami, notowani są w aktach krakowskich w XVI wieku. Jan, ławnik krakowski 1536. Stanisław, pisarz miasta Krakowa 1541 (Bon.). Karol Ejchler, właściciel apteki w Międzyrzecu Podlaskim, za zasługi w zwalczaniu epidemii cholery w Międzyrzecu, otrzymał nobilitację z herbem nazwanym Dębnik w 1844 r., na co dyplom wydany 25 III 1845 r. Jego potomstwo zostało wylegitymowane ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1846-1860.
Herb — w polu błękitnym trzy złote gałązki dębowe: dwie i jedna, o dwóch listkach i jednej żołędzi, ułożone gałązkami do góry ukośnie w lewo. Nad hełmem w koronie między dwiema złotymi kopiami, rycerz w zbroi, prawą ręką węża trzymający, lewą oparty o biodro, z gwiazdą sześciopromienną złotą nad szyszakiem (Ostr.).

Emich

Emich h. Krzyżak, vel Emmich, pochodzą z Niemiec, z nad Renu, skąd do Warszawy przybył ok. roku 1780 Jan Chrzciciel Emich. Otrzymali w 1840 r. nobilitację w Królestwie Polskim z herbem nazwanym Krzyżak. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w latach 1836-1862. Pochodzący z tej samej rodziny: Jan Emich, wiceszef biura w komisji rządowej wojny, kawaler orderu św. Anny 3 klasy, otrzymał w 1841 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu i orderu (Urus.).
Herb Krzyżak — na tarczy ściętej, w polu górnym błękitnym, między dwiema złotymi sześciopromiennymi gwiazdami, krzyż równoramienny czerwony; w dolnym złotym podkowa czarna barkiem do góry. Nad hełmem w koronie pomiędzy dwoma skrzydłami w połowie i na przemian czerwono-złotymi — gwiazda złota. Labry z prawej czerwone podbite złotem, z lewej błękitne podbite srebrem. Herb został nadany Ludwikowi Emich, byłemu sekretarzowi budowli koronnych, 9 stycznia r. 1841. przez Mikołaja I, cesarza rosyjskiego i króla polskiego (Ostr.).

Enoch

Enoch h..., rodzina pochodzenia zapewne starozakonnego, mieszkająca głównie na terenie woj. łódzkiego. 

Erlicki

Erlicki h. Jastrzębiec, na Mazowszu i w obecnym woj. łódzkim.