Zadarnowski h. Sulima, vel Zadernowski, w W. Ks. Litewskim, i na Podlasiu, używali przydomków Kot i Ratold.
Zakobielski h. Przegonia (in. Ostoja odm.), vel Zakobylski, w ziemi zakroczymskiej 1584 (Pap.), w Prusach 1635. Czasem przypisuje się im herb Ostoja.
Gniazdem tej rodziny jest wieś Zakobiel, w parafii Cieksyn, obecnie gmina Nowe Miasto, pow. Płońsk, woj. mazowieckie. W XIX wieku Zakobiel Duża albo Wielka i Zakobiel Mała były to dwa folwarki i wieś, nad potokiem Turka, w pow. płońskim. W r. 1576 wieś Zakobiel Minor płaci od 1 łanu a Zakobiel Major od 2 łanów. Mieszka tu szlachta zagrodowa.
Zakobielscy herbu Przegonia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.
• LUDWIKA Anna Zakobielska h. Przegonia (ok. 1825-po 1850), c. Ludwika i Tekli Kownackiej; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 (Szl. Król.; Sęcz.); ur. prawd. Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie (MK Ciechanów); m. (1846 Ciechanów) Wojciech Mieszkowski (ok. 1820-po 1850), s. Walentego i Katarzyny Ślaskiej h. Grzymała, dziedzic dóbr Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów; ślub w parafii Ciechanów, miejscowość: Mieszki Wielkie (MK Ciechanów); dzieci: Wincenty (ur. 1848), Aleksander (1849-1850) – Mieszkowscy.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson