Stobiecki

Stobiecki h. Ostoja, vel Stobecki, w ziemi sieradzkiej i sandomierskiej. Jedna gałąź pisała się „z Kłomnic”, wsi leżącej k/ Częstochowy. Wywodzą się ze wsi Stobiecko, parafia i powiat Radomsko. Już w XVI wieku istniały
dwie wsie, Stobiecko Miejskie i Stobiecko Szlacheckie. W 1552 r. Jan Stobiecki płacił w Stobiecku Szlacheckim od 11 osadników (7 łanów). W II połowie XIX wieku Stobiecko należało do zasłużonego badacza prawa polskiego Romualda Hubego.
Zdaje się, że pierwotnym ich nazwiskiem było Stobiec. Pojawia się ono w 1508 r. w woj. sandomierskim (Źródła dziejowe t.14/114). Wieś Stobiec, w parafii Modliborzyce, istniała już w połowie XV wieku. Według opisu Długosza były to dobra Miłkowskiego herbu Abdank, miała łany kmiece, karczmy, zagrodników, folwark szlachecki, z których dziesięcinę snopową i konopną płacono plebanowi w Modliborzycach (Długosz Lib. Ben. t.2/329, 330). W 1578 r. z części Broniowskich dzierżawca Wężyk płaci od 4 osadników, 1 łana, 4 ogrodników z rolą, 1 komornika ubogiego, zaś Jan Stobiecki od 7 osadników, 2 łanów, 4 ogrodników z rolą i 5 ogrodników bez roli (Pawiński, Małopolska, s.186). Stobieccy herbu Ostoja zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia 
(osób: 62)

• AGNIESZKA Stobiecka h. Ostoja (ok. 1790-po 1812), c. Stefana (Szczepana) i Barbary Dzierżanowskiej; ur. prawd. Kobylniki, parafia Kobylniki, pow. Płock (MK Kobylniki); m. (1812 Łomna) Jan Ojrzyński, Oyrzyński (ok. 1785-po 1812), s. Fabiana i Franciszki Miecznikowskiej; ślub w parafii Łomna, pow. Nowy Dwór Mazowiecki (MK Łomna); dzieci: Ferdynand Ojrzyński (ok. 1817-11 IX 1888), zm. Kędzierzawice, parafi Nasielsk, lat 71, żona Rozalia Szczepkowska (MK Nasielsk); Konstancja Ojrzyńska (ok. 1820-po 1855), zamieszkała Pianki, parafia Pałuki, 1v. NI. Worowski (ok. 1810-ok. 1854), 2v. (1855 Pałuki) Ezechiel Pajewski (ok. 1820-po 1855), s. Wawrzyńca i Anny Chełchowskiej (MK Pałuki).

• FRANCISZEK Szymon Stobiecki h. Ostoja (ok. 1791-12 I 1858), s. Stefana i Felicjanny Przeździeckiej, dziedzic dóbr Gawarzec Górny, parafia Czerwińsk, pow. Płońsk; majątek ten był zapewne posagiem jego żony Róży z Gawareckich; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Ostoja (Szl. Król.); zm. Gawarzec Górny, parafia Czerwińsk, lat 67, wdowiec (MK Czerwińsk); ż. (17 II 1811 Czerwińsk) Róża Gawarecka z Gawarca h. Nałęcz (ok. 1788-26 VIII 1823), c. Józefa, stolnika raciąskiego, i Kunegundy Sułkowskiej; czasem w aktach błędnie: Garwacka; zm. Gawarzec Górny, parafia Czerwińsk, lat 32; ślub w parafii Czerwińsk (MK Czerwińsk); dzieci: Teofil, Saturnin (Józef), Alojzy.

Źródła: Bork. Sp. 421; Dw. Teki; Nies. t.8/520, t.11/134-136; SGKP t.11/345; Szl. Król.; Żern. t.2/383; Wikipedia: 1, 2.