Świeżyński

Świeżyński h. Korczak, vel Świerzyński, Świżyński, Świeżeński, Świeżański, na Mazowszu i w woj. sandomierskim. Być może wyszli ze wsi Świerze w ziemi chełmskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w
Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Herbarze wymieniają ponadto Świeżyńskich herbu Półkozic w pow. ostrzeszowskim oraz Świerzyńskich vel Świeżyńskich herbu Poraj, w dawnym woj. sieradzkim, później w woj. płockim 1764. Ci ostatni są jednego pochodzenia z Pstrokońskimi herbu Poraj, a nazwisko wzięli od wsi Świerzyny in. Świeżyny, w parafii Strońsko, obecnie pow. Łask, woj. łódzkie, leżącej nieopodal Pstrokoni. Świeżyńscy licznie podpisali elekcję 1669 r. z woj. sieradzkim. Byli też Świeżyńscy vel Świezińscy na Litwie. Marcin Świeziński, sekretarz JKMci, wiceinstygator litewski 1648, poseł na sejm z woj. brzeskiego litewskiego, podpisał elekcję 1648 r., a Jakub, Kazimierz i Władysław Świeżyńscy, byli elektorami 1669 r. z woj. wileńskiego.
Genealogia 
(osób: 62)

• FELIKSA Petronela Świeżyńska (ok. 1825-po 1845), c. Kazimierza i 2ż. Nimfy Rokossowskiej; zamieszkała Płock, pow. Płock, obecnie woj. mazowieckie (MK Płock); m. (1845 Płock) Antoni Goldtmann (ok. 1820-po 1845), s. Karola i Marianny Wolskiej; ślub w parafii Płock, miejscowość: Płock (MK Płock).
 

Józef Świeżyński

(1868-1948)

• JÓZEF Świeżyński h. Korczak (19 IV 1868-12 II 1948), s. Władysława i Heleny Konarskiej, lekarz, ziemianin, działacz polityczny i niepodległościowy, przywódca Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, premier endeckiego rządu powołanego przez Radę Regencyjną 23 X-4 XI 1918, poseł do I, III i IV Dumy rosyjskiej 1906-1917; absolwent gimnazjum w Radomiu, studia medyczne ukończył 1893 r. na Cesarskim Uniw. Warszawskim; dążył do obalenia Rady Regencyjnej, zapowiadając utworzenie Rządu Narodowego, lecz te dalekosiężne plany skończyły się na zdymisjonowaniu jego gabinetu przez Radę Regencyjną; mieszkał w Warszawie, ale ze względu na zły stan zdrowia żony w 1896 przeprowadził się do Jeleniowa, gdzie zamieszkał w majątku Kiniorskich; w 1908 zakupił majątek w Sadłowicach, w związku z wyborem do Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego dzieląc czas między Sadłowicami a Petersburgiem; zarówno w Jeleniowie jak i w Sadłowicach prowadził działalność społeczną; prezes Polskiej Macierzy Szkolnej 1919-1933, za działalność społeczno-oświatową w 1924 odznaczony krzyżem komandorskim z gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; w 1944 opuścił Sadłowice i zamieszkał w Sandomierzu, gdzie zmarł; ur. Wlonice in. Włonice, parafia Bidziny, obecnie pow. Opatów, woj. świętokrzyskie, zm. Sandomierz, pow. Sandomierz, lat 79, poch. Malice Kościelne, pow. Opatów, cm. parafialny (PSB t.51/409; Dzierzb. Pam.; Wikipedia; MK Bidziny, Malice); ż. (1893) Wanda Kiniorska (1874-1956), c. Kazimierza Cezariusza i Joanny Kosseckiej h. Rawicz; dzieci: Helena.

Źródła: Bork. Sp. 437; Elekt. t.1/359, t.2/223; SGKP t.11/679; Szl. Król.; Żern. t.2/407; Wikipedia: 1.