Wieniawski

Wieniawski h. Wieniawa, nazywani w średniowieczu Wieniawami. Jak pisze Niesiecki, wyszli z Wielkopolski, z pow. wschowskiego. Nazwali się Wieniawskimi od wsi Wieniawa koło Radomia, „czego dowodem są różne transakcje w grodzie radomskim zapisane” (Nies.).

W drugiej połowie XV wieku wieś Kłodno (obecnie Kłudno), w pow. radomskim, przeszła w ręce Wieniawitów, którzy wieś tę przezwali Wieniawą. Część jednak, zapewne należąca do innych właścicieli, zatrzymała nazwę pierwotną. Jan Wieniawski, „miał za sobą Katarzynę Strzemboszównę jako świadczy reformacja r. 1619, w grodzie radomskim, syn jego także Jan, wyniósł się w ruskie kraje”, podpisał elekcje królów, Michała w 1669 r. i Jana III w 1674 r. z woj. ruskim, był używany przez królów do różnych funkcji publicznych, m. in. jako poseł do chana krymskiego, sułtana tureckiego i cesarza niemieckiego (Nies.). Stanisław, cześnik żydaczowski, sędzia kapturowy lwowski 1733. Jerzy, podstoli lwowski, starosta tarnogórski. Roch, cześnik lwowski, pułkownik regimentu koronnego buławy konnej. Wieniawscy herbu Wieniawa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r., oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.  

• ANTONI Jakub Mikołaj Wieniawski h. Wieniawa (ok. 1762-2 VI 1838), s. Michała i Joanny Kopystyńskiej, podpułkownik wojsk polskich; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Wieniawa, zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej; zm. Horodło (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (4 XI 1793 Jarosław) Tekla Wisłocka (ok. 1770-po 1798); ślub w parafii Jarosław (MK Jarosław); dzieci: Kajetan.

• PAULINA Wieniawska h. Wieniawa? (ok. 1790-po 1820), c. Kazimierza i Marianny Augustynowicz, dziedziczka dóbr Uherce (Bon. t.12/338-340); m. (ok. 1810) Czesław Krukowiecki h. Pomian (ok. 1780-po 1820), s. Kajetana i Tekli Kretowiczówny; dzieci: Zuzanna Krukowiecka (ur. ok. 1820). 

Źródła: Bork. Sp. 492; Nies. t. 9/306-308; Sęcz.; SGKP t. 13/371; Stup. t.3/178; Szl. Gal.; Szl. Król.; Żern. t. 2/504.