Sanden

Sanden h. własnego, vel de (von) Sanden, rodzina mieszczańska z Królewca, otrzymała szlachectwo pruskie 23 III 1796 r. Nobilitację tę, wraz herbem, otrzymał Henryk Bogumił de Sanden, oraz jego bracia i bratankowie. Zaliczeni do szlachty miejscowej w Królestwie Polskim w 1825 roku. Osiedleni w Prusach Zachodnich, na Pomorzu, na Litwie i na Śląsku.

Sandenowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej. Jeden z nich otrzymał w Prusach tytuł baronowski w 1840 roku.

Herb — na tarczy złotem obramowanej, w polu czerwonym, na kuli błękitnej – dwa skrzydła czarne. Nad hełmem w koronie – róg bawoli złoty i jeleni srebrny. Labry czerwone podbite złotem.

• ERNEST Ferdynand de Sanden h. wł. (ok. 1760-po 1800); nobilitowany przez króla pruskiego Wilhelma w 1796 r.; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z hebem Sanden, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej (Szl. Król.; Sęcz.; Szlachta herbowa woj. augustowskiego w I połowie XIX w. Augustowska gubernialna deputacja szlachecka); ż. Henryka Henrieta Dorota Kendell (ok. 1770-po 1800); w aktach także: Henrieta Dorota; dzieci: August.

Źródła: Bork. Sp. 381; Ostr. t. 1/562 nr 3313, t. 2/340; Żern. t. 2/314.