Schulze

Schulze h. własnego, vel (von) Schultze, Schultz, Schulz, Szulc, na Litwie i Podlasiu. W 1842 r. byli właścicielami dóbr Jakimiszki oraz Marwa, w ówczesnym pow. augustowskim.

Schulzowie (Schulze) herbu własnego zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem własnym, którego opisu nie przedstawiono; zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej.

Było kilka rodzin tego nazwiska indygenowanych bądź nobilitowanych w Rzeczypospolitej. Niektórzy z nich pochodzili z terenu Inflant. Schultzowie (Schultze) otrzymali szlachectwo w 1609 r. wraz z polskim herbem Juńczyk. Zmienili nazwisko na Szulecki-Schultzen. Na Litwie i w Prusach byli Szulcowie herbu Abdank, nobilitowani na sejmie 1676 r. Schultzowie herbu Holnicki (Szulc-Holnicki) nobilitowani w 1775 r. (Con.). Schulzowie w Galicji otrzymali nobilitację w 1818 r. wraz z herbem Kleinfeld i przydomkiem Strasznicki (Żern.).
 

• SAMUEL Treutzel von Schulze h. wł. (ok. 1800-po 1840), s. Samuela i Anny Freutzel (Freudzel, Frentzel, Treutzel?), ziemianin, dziedzic dóbr Jakimiszki w ówczesnym pow. augustowskim; w aktach także: Samuel Frentzel; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. z herbem własnym, którego opisu nie przedstawiono; został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej (Szl. Król.; Sęcz.; Szlachta herbowa woj. augustowskiego w I połowie XIX w. Augustowska gubernialna deputacja szlachecka).

Źródła: Bork. Sp. 385; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Żern. t. 2/325, 429.