Lechowicz

Lechowicz h. Gryf, vel Lachowicz, na Litwie i Wołyniu. W XVII wieku zamieszkiwali także w woj. lubelskim, sandomierskim i na Podolu. Jerzy Wacław Lechowicz, dziedzic dóbr Butejki na Podolu 1688 r.

Lechowiczowie herbu Gryf zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
 

• ALEKSANDRA Lechowicz h. Gryf (1811-po 1840), c. Kazimierza i 1ż. Franciszki Anieli Komornickiej; zamieszkała w latach 1836-1840 w Warszawie, w parafii św. Jana; w aktach pisana także: Aleksandryna Lechowicz; ur. Zbuczyn, w pow. siedleckim (MK Zbuczyn); m. (11 XII 1836 Warszawa) Aleksander Galius (ok. 1807-po 1840), s. Fryderyka, urzędnika klasy 8 przy intendenturze 1. armii wojsk carskich, i Marii Maustrom; kontroler klasy 14 w ekspedycji tymczasowej komisji obrachunkowej przy intendenturze czynnej armii w Warszawie; zamieszkały w Warszawie, przy ul. Nowolipki; w aktach także: de Gallus; ur. Petersburg, Rosja; ślub w parafii Nawiedzenia NMP, uwagi: on kawaler lat 29, ojciec nie żyje, matka mieszka w Warszawie, ona panna lat 20 (!), matka nie żyje, ojciec mieszka w dobrach swych Zbuczyn, w pow. siedleckim, świadkowie: Jan Tichanow, radca tytularny w Warszawie, lat 26, oraz Jan Afferow, urzędnik klasy 11 w komisji rachunkowej w Warszawie, lat 25 (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: 1/ Aniela (ur. 27 IX 1938 Warszawa); 2/ Józefa (ur. 1840 Warszawa) – Gallus. 

 

• KAZIMIERZ Jan Lechowicz h. Gryf (1775-18 VIII 1839), s. Karola i Petroneli Korzeniewskiej, pułkownik armii carskiej, komisarz obwodu siedleckiego, prezes komisji województwa sandomierskiego p. 1832 r.; długoletni dzierżawca majątku rządowego Zbuczyn, w pow. siedleckim; zamieszkały 1832 r. w Warszawie, w parafii św. Jana; ur. na Wołyniu, zm. Zbuczyn, lat 64; w aktach także: Jan Kazimierz L. (Urus.; Sęcz.; MK Warszawa: św. Jan; MK Zbuczyn; Słownik biograficzny Południowego Podlasia i Wschodniego Mazowsza online); 1ż. (ok. 1810) Franciszka Aniela Komornicka (1787-1832), c. NI. i Felicji (Felicyssymy) Kornaszewskiej; zm. Warszawa (MK Warszawa: św. Jan); 1v. Sokulska; dzieci: Aleksandra, Józefa; 2ż. (1 X 1832 Warszawa) Karolina Różycka h. Rola (ok. 1806-po 1832), c. Karola, burgrabiego grodzkiego mielnickiego, obywatela guberni wileńskiej, i Zofii Tyzenhauz h. wł. (obojga zmarłych w mieście Wilnie przed 1832 r.); zamieszkała 1832 r. w Warszawie, przy ul. Miodowej, utrzymująca się z „własnych funduszów”; po śmierci męża jego córki z pierwszego małżeństwa rościły pretensje o sukcesję po zmarłym ojcu; ur. Wilno (ibid.); ślub w parafii św. Jana, uwagi: on lat 48, wdowiec, ona panna lat 26, rodzice nie żyją, świadkowie: Michał Kosiński, b. pułkownik wojsk polskich, lat 56, w podpisie: Michał Baran-Kosiński, oraz Franciszek Wiśniewski, rządca Pałacu, lat 58, obaj w Warszawie zamieszkali (ibid.); dzieci: Karol, Maksymilian (Maksym), Melania, Leontyna, Idalia.

Źródła: Bon. t. 14/51; Sęcz.; Urus. t. 8/313.