Dzianott

Dzianott h. własnego (in. Dzianott), vel Dzianott de Castellati, Dzianot, Dzianoti, Dzianotti, Dzianotty, właściwie Gianotti, rodzina włoska z Castasegna, w Szwajcarii, z włoskiego kantonu Gryzonia (dawnej Recja in. Retia), osiedlona najpierw w Austrii i podobno Nadrenii, a od XVI wieku także w Polsce. Pisali się m. in. z Zychorzyna, Lubli i Giebułtowa.

Najstarsze dokumenty wymieniają Dzianottów w 22 I 1571 r. w Stampa, w Dolinie Bregalii w Recji. Dzianottowie uzyskali zaświadczenie o prawym pochodzeniu „pod pieczęcią Jana Rudolfi w stowarzyszeniu katedralnym, w obecności namiestnika i całej wspólnoty”, w dokumencie, który był podstawą dla nadania Janowi Dzianottowi, synowi Jakuba, obywatelstwa miasta Krakowa dnia 24 X 1673 r. Wymieniony ojciec tego Jana, Jakub Dzianott otrzymał szlachectwo od cesarza austriackiego Ferdynanda III w 1644 r. 

Piotr Dzianott, towarzysz chorągwi husarskiej, za waleczność i męstwo okazane w różnych wojnach, otrzymał od Jana Kazimierza na sejmie 1662 r. indygenat, wraz z herbem, a nabywszy 1665 r. dobra Zychorzyn, w dawnym pow. opoczyńskim, parafia Drzewica, obecnie pow. Przysucha, zaczął się z nich pisać 1672 r. (Bon.; Gr. Opocz. i Radoms.). W herbarzach nazywa się często, aczkolwiek mylnie, ze względu na podobieństwo, herb Dzianottów Grzymałą. I właśnie z herbem Grzymała wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim sanockim w 1782 r.

Herb – w polu błękitnym, na murawie zielonej, mur obronny czerwony, blankowany, żyłowany, z bramą otwartą, na nim pięć wież czerwonych, blankowanych, żyłowanych, środkowa wyższa, zza których orzeł dwugłowy czarny, dzioby złote, wystają języki czerwone, każda głowa koronowana, z nimbem złotym. Nad hełmem w koronie orzeł jak w godle. Labry błękitne, podbite czerwienią.
Genealogia 
(osób: 84)

• EMILIA Dzianott h. wł. (ok. 1800-1874), c. Ignacego i Marianny Walickiej; ur. Zychorzyn, w dawnym pow. opoczyńskim, parafia Bieliny Opoczyńskie, obecnie pow. Przysucha, woj. mazowieckie (Bon.; MK Bieliny); m. (1832 Cerekiew) Józef Jan Erazm Rutkowski h. Pobóg (ok. 1803-1859), s. Szymona i Marianny Mirosławskiej, urzędnik Królestwa Polskiego 1854; studiował na Uniw. Warszawskim 1822; w aktach także: Rudkowski, błędnie: Kutkowski, Kudkowski (Kur. Warsz.); ślub w parafii Cerekiew, pow. Radom, miejscowość: Jaszowice (MK Cerekiew); dzieci: Ludwika (ur. ok. 1835), Zdzisław (ur. ok. 1835), Włodzimierz (ok. 1838-1919) – Rutkowscy.

 

Julia Dzianott
(1874-1933)

 

ppłk Adam Dzianott
(1894-1981)

 

• KONSTANTY Dezydery Dezyderiusz Jan Dzianott de Castellati h. wł. (1801-17 XI 1868), s. Ignacego i Marianny Walickiej, ziemianin, właściciel dóbr Zameczek, w pow. radomskim; członek Tow. Rolniczego okręg radomski 1861; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r.; ur. Zychorzyn, w dawnym pow. opoczyńskim, parafia Bieliny Opoczyńskie, obecnie pow. Przysucha, woj. mazowieckie, zm. lat 67 (Bon.; Urus.; Sęcz.; MK Bielny); ż. (11 X 1825 Wyśmierzyce) Franciszka Krassowska z Krassowa h. Ślepowron (ok. 1810-25 IX 1870), c. Józefa i Ludwiki Marcjanny Zaborowskiej; w aktach także błędnie: Kwasowska; zm. lat 60; ślub w parafii Wyśmierzyce, obecnie pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie, miejscowości: Błeszno, Grzmiąca (MK Wyśmierzyce); dzieci: Józef, Stanisław, Władysław, Aniela.

Źródła: Bon. t. 5/162/163; Dw. Gen.; Ostr.; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 3/329-330; Wikipedia; Informacje p. Dominika Dzianott z 30 IV 2021 r.