Ośniałowski

Ośniałowski h. Trąby, vel Wojna-O., Woyna-O., Ośmiałowski, rodzina kujawska, o której tak pisze Bobrowicz w uzupełnieniach do Herbarza Kacpra Niesieckiego: „Dom Ośniałowskich dawny i starożytny, mający swoje siedlisko w ziemi dobrzyńskiej, dziedzictwo wsi Ośniałowa”. Osiedlili się m. in. w Małopolsce i na ziemiach pruskich.

Ośniałowscy wyszli ze wsi Ośmiałowo in. Ośniałowo w pow. lipnowskim, w parafii Lipno. Wywodzą się od rodu Wojnów. Według regestrów poborowych ziemi dobrzyńskiej z 1564 r. (Pawiński, Wielkop. t. 1/312) wieś Ośmiałowo, w parafii Lipno, należała do Bartłomieja Ośmiałowskiego (2 kmieci, 3 ogrodz., karczmarz), Mateusza Ośmiałowskiego (1 łan i ogrodz.) i Mikołaja Komorowskiego (1/2 łana i 2 ogrodz.). W roku 1789 było własnością Józefa Chełmickiego, który tu wysiewał 49 korcy żyta, 1 korzec pszenicy.

Jako Ośniałowscy i Ośmiałowscy podpisali elekcje z ziemią dobrzyńską 1697 i 1764 r. Jan Ośniałowski, regent grodzki bobrownicki 1764, stolnik dobrzyński 1780, starosta bobrownicki 1784, kawaler Orderu św. Stanisława, podpisał elekcję 1764 r. z ziemią dobrzyńską. Tenże Jan (pisany także: Ośmiałowski), przeniósł się w Krakowskie, posesor dóbr Kroczyce, Podlesice i Dobrogoszczyce. 

Ośniałowscy herbu Trąby zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski, oraz gub. radomskiej, oddział sandomierski. 

Na tym samym Ośmiałowie w ziemi dobrzyńskiej mieli dziedziczyć także Ośniałowscy herbu Nałęcz (Bil.).

Genealogia 
(osób: 51)

• ANDRZEJ Jakub Woyna-Ośniałowski h. Trąby (14 XI 1791-15 VI 1856), s. Wojciecha i Barbary Chełmickiej, podpułkownik wojsk polskich, uczestnik głośnego boju o Fuengirolę, sędzia pokoju powiatu sandomierskiego; w aktach także: Andrzej Jakund Wojna-Ośniałowski, Ośmiałowski; wstąpił w 1806 r. do 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego, podoficer dywizji polskiej w Hiszpanii, sierżant 4 pp., mianowany podporucznikiem 10 X 1810, porucznik w tym samym pułku 20 III 1812; w 1815 wcielony w randze porucznika do wzorowego batalionu strzelców pieszych armii Królestwa Polskiego; kapitan w pułku grenadierów gwardii 1817; otrzymał dymisję w stopniu podpułkownika 1820 r.; brał udział w walkach przeciw Austrii, Hiszpanii i Rosji; był dwukrotnie ranny; od 1834 r. był sędzią pokoju pow. sandomierskiego; ur. Głodowo k/ Lipna, w ziemi dobrzyńskiej, pow. Lipno, poch. Kunów (?), obecnie pow. ostrowiecki, tablica w kościele parafialnym (PSB t. 24/616; Urus.; Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952; St. Kirkor, Pod sztandarami; MK Kunów); 1ż. (1820 Sandomierz) Maria Magdalena hr. Lanckorońska z Brzezia h. Zadora (ok. 1802-1825), c. Andrzeja i Salomei Bukowskiej; ślub w katedrze sandomierskiej (MK Sandomierz: NNMP Katedra); dzieci: Stanisław; 2ż. (1828 Czyżew) Antonina Teresa Skarzyńska, Skarżyńska h. Bończa (ok. 1809-1891), c. Tadeusza Szymona i Doroty Staniszewskiej h. Pobóg; ślub w parafii Czyżew, obecnie woj. podlaskie (MK Czyżew); dzieci: syn NI. (1832-1893), Marian.

• BRONISŁAWA Woyna-Ośniałowska h. Trąby (ok. 1865-1926), c. Mariana i Marii Jasieńskiej; m. (ok. 1881) Antoni Julian Teodor Turski z Wilkoszewic h. Rogala (1854-1927); dzieci: Maria Antonina (ur. ok. 1882), Anna (ok. 1888-1888), Teresa (1890-1957) – Turskie.

 

Źródła: Bil.; Bork. Sp. 295; Dw. Teki; Elekt. t. 1/257, 2/157; Krzep. Prus. t. 2/205; Nies. t. 10/325-326; PSB t. 24/ 618; Sęcz.; SGKP t. 7/643; Szl. Król.; Urus. t. 13/47, 50-51; Żern. t. 2/163; Ziemianie Polscy XX w. t.1, 2, 5; Sz. Konarski, Kanoniczki warszawskie, wyd. D. Guttner, Londyn; Księga adresowa Polski z 1928 r.; Baza Jerzego ks. Czartoryskiego cz. 1.