Otwinowski

Otwinowski h. Gryf, vel Jaxa-Otwinowski, Jaksa-O., Otfinowski, Otffinowski, Ottfinowski, rodzina małopolska, przydomku Jaxa (Jaksa). Ich gniazdem jest Otwinów, obecnie Otfinów, w woj. małopolskim, pow. Tarnów. 

Wieś ta już w XV wieku była podzielona na kilka części należących do różnych posiadaczy, m. in. do Gryfitów. Jedna ich gałąź, potomkowie Wyszka Gryfity z Otwinowa, żyjącego na początku XV wieku, używali później przydomku Wyszka (Wiszka). Uruski błędnie zalicza ich do herbu Trąby. Otwinowscy są, zdaje się, wspólnego pochodzenia z Pobiedzińskimi.

Byli elektorami z woj. krakowskiego 1632, 1669, 1697 i 1764 r., sieradzkiego 1697 r., sandomierskiego 1632 r. Franciszek z Otwinowa Jaxa-Otwinowski, starosta szczerczowski, sędzia kapturowy i delegat woj. krakowskiego, sędzia ziemski krakowski 1778, podpisał elekcję 1764 r. Tegoż roku elektorami byli Jan i Kacper Jaxa-Otwinowscy. Ten drugi był w 1778 r. burgrabią zamku krakowskiego.

Otwinowscy herbu Gryf zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji w 1782 i 1847 r., oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani m. in. do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia 
(osób: 161)

• AUGUST Feliks Jaxa-Otwinowski z Otwinowa h. Gryf (ok. 1750-1808), s. Józefa Sebastiana i Aleksandry Zakrzowskiej, podkomorzy królewski, poseł na Sejm Czteroletni, kawaler Orderu św. Stanisława; burgrabia krakowski, łowczy pomorski 1775, podkomorzy królewski 1780, podczaszy proszowski 1794 (PSB); ż. (20 VI 1770) Agnieszka Wiktoria Maria Szaster (ok. 1750-p. 1794), c. Piotra Pawła Jana i Julianny Laskiewicz; dzieci: Stanisław, Tekla.
 

• KONSTANCJA Otwinowska, Otfinowska z Otwinowa h. Gryf (ok. 1725-po 1763), c. Józefa (2) Franciszka i Petroneli Dembińskiej; m. (ok. 1750) Tomasz Jan Błeszyński h. Suchekomnaty (1710-20 IV 1806), s. Józefa i Marianny Linowskiej h. Pomian, podkomorzy sieradzki; cześnik sieradzki 1746, stolnik 1750, chorąży 1760, w końcu podkomorzy sieradzki 1762 (ostatni); poseł na sejm z województwa sieradzkiego 1761; posesor (dzierżawca) majątku Wrząca od 1731; dziedzic dóbr Żelisław w powiecie sieradzkim, które kupił w 1749 od Bartochowskich, wraz z wsiami Wójcice, Janowice, Sarny i Zaborów (Bon.); ur. prawd. Tubędzin; dzieci: Piotr, Ignacy, Karol, Michał – Błeszyńscy.

 
Źródła: Bork. Sp. 298; Elekt. t. 1/260, 2/159; Krzep. Małop. 73; Nies. t. 7/209-210; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 7/757; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 13/129-131; Żern. t. 2/170.