Pomianowski

Pomianowski h. Ślepowron, vel Pomianoski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Młodocina” (Bork.) i „z Pomianowa”. Mają się wywodzić ze wsi Pomianowo, zwanej później Pomianowo-Dzirki, w ziemi wyszogrodzkiej, w parafii Daniszewo, pow. Płock, gdzie są notowani w aktach w latach 1422-1423 (Metr. Kor.).

W aktach wyszogrodzkich występują w 1505 r. Andrzej Szostak z Pomianowa oraz Mikołaj z Pomianowa „de armis Szlepowronhy”, w parafii Daniszewo (Wolff).

Niedaleko, w parafii Skołatowo, pow. płońskiego, leży inne Pomianowo, które w XIX wieku stanowiło rozległą okolicę szlachecką, składającą się ze wsi Pomianowo Borzewojki (Bożewojki), P. Kuźmy i P. Wyżgi. Wiadomo, że i tam dziedziczyli Pomianowscy używający tego herbu.

Dobra Młodocin (Młodocin Mniejszy), leżą w parafii Kowala Stępocina, pow. Radom. W XV wieku dziedzicami tej wsi są Mikołaj, Jakub i Albert herbu Ślepowron (SGKP). Mikołaj Pomianowski z Młodocina podpisał elekcję króla Jana Kazimierza w 1648 r. z woj. sandomierskim, a Paweł, towarzysz pancerny starosty sandomierskiego, z tym samym województwem, elekcję Stanisława Leszczyńskiego w 1733 r. Ignacy, miecznik opoczyński 1778.

Pomianowscy herbu Ślepowron przyjęli po rozbiorach poddaństwo pruskie w 1772 r. (Żern.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani m. in. do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski, oraz guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia 
(osób: 53)
 

• JAN Karol Pomianowski h. Ślepowron (ok. 1822-31 III 1889), s. Wawrzyńca i Łucji Olszewskiej, dziedzic dóbr Szeligi, woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Ślepowron; ur. Zator, chrz. 1822 Jeruzal, pow. skierniewicki, zm. Jeruzal, lat 66, poch. tamże (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.; MK Jeruzal); ż. (1850 Mszczonów) Jadwiga Anatolia Brincken h. wł. (1831-po 1858), c. Józefa Mikołaja i Marianny Zuzanny Schammel; ślub w parafii Mszczonów, obecnie woj. mazowieckie (MK Mszczonów); dzieci: Jadwiga, Władysława.
 

• MAGDALENA Pomianowska h. Ślepowron (1822-po 1861), c. Tadeusza i Marianny Karwosieckiej; zamieszkała w Warszawie 1842-1861; jej bracia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 i 1848 r. z herbem Ślepowron (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Pruszczyna, parafia Orszymowo, pow. Płock, chrz. 1822 (MK Orszymowo); m. (15 X 1842 Bądkowo) Florentyn Adamski (ok. 1815-po 1861), s. Antoniego i Józefy Łoniewskiej; ślub w parafii Bądkowo Kościelne, pow. Płock, miejscowość: Turza Mała, uwagi: panna, kawaler (MK Bądkowo Kościelne); dzieci: 1. Władysława Eugenia (ur. 1845), 2. Konstancja Walentyna (ur. 18 II 1846), 3. Wanda Henryka (ur. 1858), 4. Stanisław Kostka Józef (ur. 1859), 5. Wojciech (ur. 23 IV 1861), 6. Katarzyna (ur. 23 IV 1861) – Adamscy.

 

Źródła: Bork. Sp. 328; Elekt. t. 1/280, t. 2/173; Nies. t. 7/374; Sęcz.; SGKP t. 6/533; Szl. Gal. 198; Szl. Król.; Urus. t. 14/218-219; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, nr 836; Żern. t. 2/222.