Pożoski

Pożoski h. Dębno, vel Pożowski, Pozowski, Pozoski, Pożoga, w dawnym woj. sandomierskim, pochodzą od Oleśnickich, pisali się „z Pożog” (Pożok).

Wieś Pożogi leży obecnie w pow. Busko-Zdrój, w woj. świętokrzyskim. W XV wieku wsie Pożogi Major i Minor, mylnie Pozygi, w parafii Gnojno, były własnością Andrzeja z Oleśnicy h. Dębno. Miały łany kmiece, karczmy, zagrodników, z których dziesięcinę płacono plebanowi w Gnojnie (Długosz, Lib. Ben., II, 445, 446). Według regestów poborowych powiatu wiślickiego z r. 1579 wieś Pożogi, w par. Gnojno (w 1510 r. pow. szydłowski), dzierżawiona przez Kacpra Piątkowskiego, miała 3 osadników, ¾ łana (Pawiński, Małop. 227).

Stanisław Pozowski, dziedzic Grocholic, deputat na Trybunał koronny 1581, pisarz ziemski sandomierski 1587, tegoż roku posłował na konwokację i koronację królewską (Con.). Chwali go Paprocki za uczoność i miłości do ojczyzny. Mikołaj z sejmu 1619 r. poborca w woj. sandomierskim (Uniwer. Pobor.). Jan z Pożog Pozowski, poseł sandomierski, wiceregent grodzki nowomiejski (Nowe Miasto Korczyn) 1764, komornik ziemki sandomierski 1778. Tenże zapewne, został wylegitymowany ze szlachectwa 1782 r. w Galicji, w sądzie grodzkim bieckim, jako Jan Nepomucen Pożowski z Pożóg.

Pozowscy podpisali elekcje 1632, 1669, 1674, 1697 i 1764 r. z woj. sandomierskim, 1697 r. z woj. krakowskim. Pozowscy herbu Dębno zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia 
(osób: 29)

• JÓZEFA Pozowska h. Dębno (ok. 1825-po 1865), c. Ignacego (1) i Józefy Strzałkowskiej; zamieszkała Kolonia Reden, pow. Będzin, 1863 r. (MK Będzin: Trójca Przenajśw.); potem Sielec k/ Sosnowca 1865 (MK Zagórze: św. Joachim); ur. prawd. Włodowice, pow. Zawiercie (MK Włodowice); m. (23 XI 1848 Będzin) Tomasz Obertał (ok. 1820-po 1865), s. Jana i Joanny Rorbach; w aktach także: Obertal, Obyrtał; ślub w parafii Trójcy Przenajśw., miejscowość: Kolonia Dąbrowa (MK Będzin: Trójca Przenajśw.); dzieci: Tekla (ur. 20 IX 1863 Kolonia Reden), Piotr (ur. 7 X 1865 Sielec) – Obertał.

 

• RAFAŁ Paweł Kanty Pozowski h. Dębno (ok. 1801-30 VIII 1849), s. Walentego i Józefy Wężarowskiej (Wężorowskiej), farmaceuta, właściciel apteki w mieście Skalbmierz, pow. Kazimierza Wielka, obecnie woj. świętokrzyskie; praprawnuk Jana, który w r. 1686 sprzedał Adamowi Gołuchowskiemu odziedziczoną wieś Dalechowy w woj. krakowskim; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. z herbem Dębno, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki; ur. Kraków, zm. Skalbmierz (Szl. Król.; Sęcz.); 1ż. Franciszka Frydlayn, Fridlein (ok. 1810-po 1830); zm. Skalbmierz; 2ż. (26 VIII 1832 Skalbmierz) Józefa Barecka (ok. 1815-23 I 1836), c. Józefa i Marianny NN.; ur. Kraków; ślub w parafii Skalbmierz, miejscowość: Skalbmierz (MK Skalbmierz); dzieci: Zenon; 3ż. (25 VI 1836 Skalbmierz) Józefa Rompalska (ok. 1816-po 1841), c. Jana, rządcy dóbr Topola, i Elżbiety Winiarskiej; ślub w parafii Skalbmierz, miejscowość: Skalbmierz (MK Skalbmierz); dzieci: Adolf.

Źródła: Bork. Sp. 334; Dług. Lib. Ben. t. 2/445; Elekt. t. 1/285, t. 2/176; Krzep. Małop. 82; Nies. t. 7/486; Pap. 388; Sęcz.; SGKP t. 9/8; Szl. Gal. 203; Szl. Król.; Urus. t. 14/324-325; Żern. t. 2/231.