Pożaryski

Pożaryski h. Bełty, vel Pożarycki, Pozarzycki, Pozorzycki, Pozarycki, Pożarski, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim, mścisławskim i połockim.

Mają jakoby pochodzić od Teodora ks. Siewierskiego, który miał dwóch synów, Andrzeja, protoplastę Paleckich, Pozarzyckich i Starodubskich, i Iwana. „Kniaziowie Paleccy, Pożarscy i Starodubscy rzeczywiście pochodzą od kniazia Teodora Iwanowicza Starodubskiego, lecz żeby mieli co wspólnego Pozarzyccy z powyższymi, żadnych historycznych [dowodów] nie mamy” (Urus.).

Pożarscy herbu Bełty zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

 

• FELICJA Katarzyna Pożaryska (ok. 1890-po 1911), c. Władysława i Leokadii Smolakówny; ur. Warszawa; m. (1911 Warszawa) Witold Aleksander Łuniewski (ok. 1880-po 1911), s. Hipolita Franciszka i Marianny Aleksandry Dłużniakiewicz; ślub w parafii Najświętszego Zbawiciela (MK Warszawa: Najświętszego Zbawiciela).

• WINCENTY Brunon Pożaryski, Pożarski h. Bełty (5 IV 1779-po 1843), s. Aleksandra i Zofii Kaliczyckiej, dziedzic dóbr Niedarczów Górny, w parafii Kazanów, pow. Zwoleń, obecnie woj. mazowieckie; jako Pożarski wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Bełty, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Osowiec, parafia i powiat Grodzisk Mazowiecki, chrz. 1779, uwagi: „nobilis”, chrzestni: „nobilis” Józef Lutkiewicz i „nobilis” Teresa Pszetacka (MK Grodzisk).

 

Źródła: Bork. Sp. 333; Elekt. t. 1/284, t. 2/176; Nies. t. 7/485; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 14/320-321; A. Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV wieku, s. 668; Żern. t. 2/231.