Boratyni

Boratyni h. własnego, vel Boratini, Borattini, Burattini, rodzina wenecka, indygenowana w Polsce.

Tytus Liwiusz i brat jego Filip, rodem z Wenecji, otrzymali indygenat w 1658 r. (Vol. Leg.). O Filipie nic więcej nie wiadomo, zaś Tytus Liwiusz w 1653 r. architekt królewski, następnie 1660 r. sekretarz królewski, dzierżawił mennicę krakowską, na której dorobił się znacznego majątku; w 1661 r. otrzymał dla siebie osobny indygenat, w którym powiedziano, że przodkowie jego w senacie weneckim zasiadali.

• LUDWIKA Boratyni h. wł. (ok. 1660-po 1700), c. Tytusa Liwiusza i Teresy Opackiej h. Prus III; w aktach także: Ludwika Boratynianka, Boratini (Bon.); 1m. (ok. 1680) Franciszek Łukasz Makowiecki z Borzymia h. Pomian (ok. 1645-po 1697), s. Rafała Kazimierza i Teresy Eleonory Dembińskiej, rotmistrz królewski, starosta trembowelski i mogilnicki 1677 r.; właściciel milionowej fortuny, podpisał elekcję 1697 r. z ziemią halicką (Urus.); w aktach także: Łukasz Franciszek Jarand-Makowiecki; dzieci: Zofia, Antoni, Franciszek – Makowieccy; 2m. (ok. 1700) Jan Gliński (ok. 1650-po 1700), stolnik sandomierski.

• TYTUS Liwiusz Boratyni h. wł. (1617-1682), architekt, mechanik-wynalazca, mincerz i metrolog, starosta osiecki i rembkowski, burgrabia krakowski, Włoch z pochodzenia; architekt królewski 1653 r., następnie sekretarz królewski 1660 r., dzierżawca mennicy krakowskiej, na której dorobił się znacznego majątku; dzierżawca mennic koronnych w Bydgoszczy 1667-1682, do 1684 r. spadkobiercy, w Krakowie 1658-1682?, do 1684 r. spadkobiercy, w Ujazdowie 1659-1665; zarządca mennic litewskich w Wilnie 1660-1666, Brześciu Litewskim 1665-1666; wybijał tzw. boratynki; urządził obserwatorium astronomiczne w Ujazdowie; za konsensem królewskim z 1664 r. nabył on i żona jego, Teresa z Mińska Opacka, starostwo osieckie od Leszczyńskiej, a 1668 r. został burgrabią krakowskim, był i starostą rembkowskim; w 1665 r. nabył dobra Sulgostów, w woj. sandomierskim, obecnie pow. Przysucha, od Sulgostowskich (Gr. Radom.); był też właścicielem Michrowa, Rembertowa, Kopany i wielu innych dóbr, które sprzedał Falkierzambowi w 1671 r. (Perp. Czers.); wspólnie z bratem, Filipem, otrzymał indygenat w Polsce 1658 r., a w 1661 r. otrzymał dla siebie osobny indygenat, w którym powiedziano, że przodkowie jego zasiadali w senacie weneckim; ur. Wenecja, Włochy; w aktach także: Boratini, Burattini (Bon.; Bon. Uzup.; Urus.; Vol. Leg.; Leksykon Numizmatyczny); ż. (ok. 1750) Teresa Opacka z Mińska h. Prus III (ok. 1630-po 1660); dzieci: Kazimierz, Zygmunt, Aleksander, Franciszek, Ludwika, Barbara.

Źródła: Bon. t. 2/19; Bon. t. 17/252 (tom Uzupełnień); T. Gajl, Herbarz polski online.