Rogawski h. Rola, właściwie Rogaski, z pow. łęczyckiego, ze wsi Rogaszyn. Według regestów poborowych pow. łęczyckiego z r. 1576 wieś „Rogaszino major”, w parafii Piątek, własność Jakuba Rogaskiego, miała 1½ łanu, 1 karczmę i 4 osadników.
„Rogaszino minor” miała w części Jakuba Rogaskiego ½ łanu, 3 zagrodników, pustą część; w części Tomasza Dębowskiego ½ łanu, 1 zagr., 1 osad. (Pawiński, Wielkp. t. 2/57).Do tych Rogaskich vel Rogawskich należał Walenty albo Jan Walenty (Niesiecki nazywa go Walerianem), rotmistrz jazdy koronnej, następnie pułkownik lisowczyków 1618-1619, wysłany przez króla Zygmunta III z 8 tys. ludzi na pomoc cesarzowi przeciwko zbuntowanym Siedmiogrodzianom, pobił ich w kilku bitwach, a głównie 1619 r., w której to bitwie przeszło 7 tys. na placu położył (Urus.). Wojciech Rogaski, poseł kaliski, elektor 1669 r. Jakub Rogawski, poseł łęczycki, elektor 1697 r. (Elekt.).
Być może wywodzący się z tej rodziny, Andrzej (Jędrzej) Rogawski, dziedzic dóbr Będusz in. Bendusz i Mijaczów w woj. krakowskim, otrzymał szlachectwo w 1740 r. od biskupa krakowskiego, księcia siewierskiego. Jego potomkowie, piszący się później „z Rogaszyna” (ale i „z Rogaszyc), zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Herbarze wymieniają ponadto Rogaskich herbu Nałęcz i Rogala.
Genealogia
(osób: 76)
Źródła: Bork. Sp. 359; Dw. Teki; Elekt. t. 1/304, t. 2/188; Nies. t. 8/124-125; Sęcz.; SGKP t. 9/661; Szl. Król.; Urus. t. 15/217; Żern. t. 2/279.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz