Ruttié

Ruttié h. Bojomir, vel Rutié, Routier, rodzina pochodzenia zapewne francuskiego, mieszkająca w Warszawie w XVIII wieku.

Nobilitację wraz z herbem otrzymał 21 II 1827 r. Andrzej Ruttié, dowódca 4 pułku ułanów armii Królestwa Polskiego, „za długoletnie zasługi w zawodzie wojskowym”, od cara Mikołaja I. Ten Andrzej, został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r., zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Herb — w polu błękitnym księżyc złoty rogami w górę, na rogach jego dwie gwiazdy sześciopromienne srebrne. Hełm ozdobiony krzyżem kawalerskim złotym, na takimze łańcuchu zawieszonym. W szczycie hełmu ręka obnażona z szablą do cięcia w prawo.

 

 

gen. Andrzej Ruttié
(1777-1853)

 

• ANDRZEJ Ruttié h. Bojomir (ok. 1807-18 V 1883), s. Jana Kantego i Marianny Byszewskiej (w aktach także: Byszeńskiej), urzędnik Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego 1835; zamieszkały 1835 r. Warszawa, ul. Nowyświat 1218; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 76, poch. Cm. Powązkowski, kw. 50-V-5/6 (MK Warszawa: św. Aleksander, Wsz. Św.; Cm. Pow.); ż. (14 VII 1835 Warszawa) Katarzyna Joanna Micińska (ok. 1812-1904), c. Jana Kantego, komisarza dóbr, i Marianny Bogny Wernhess (Wernhes, Wernes); w aktach także: Joanna Katarzyna, czasem błędnie: Julia; zamieszkała 1835 r. przy bracie, Warszawa, ul. Mokotowska; ur. Prędocin, pow. opatowski, ówczesne woj. sandomierskie; ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: on kawaler lat 26, ona panna lat 22, rodzice już zmarli, świadkowie na ślubie: Stanisław Miciński, nauczyciel, brat rodzony nowozaślubionej, lat 30, Antoni Rodziewicz, kapitan dymisjonowany, lat 34, August Krethlow (Krethlów), typograf, lat 24 (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Filipina, Wiktoria, Marianna, Zofia, Jan, Gabriel. 

 

• FILIPINA Anna Ruttié h. Bojomir (1836-1895), c. Andrzeja i Katarzyny Joanny Micińskiej; zamieszkała w Warszawie; ur. Warszawa, chrz. 1836 (MK Warszawa: św. Aleksander); m. (1855 Warszawa) Hipolit Korzeniowski h. Nałęcz (1827-1879), s. Józefa i Moniki Opoczyńskiej, lekarz chirurg, profesor medycyny; ordynator Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, kier. kliniki chirurgicznej Szkoły Głównej, a następnie Ces. Uniw. Warsz., potem również w Petersburgu; absolwent Akad. Medyczno-Chirurg. w Petersburgu z 1850; uczestnik wojen serbsko-tureckiej 1876 i turecko-rosyjskiej 1877-78; ur. Krzemieniec, gub. wołyńska, zm. Petersburg, Rosja, lat 51, poch. w Warszawie na Cm. Powązkowskim, kw. 26-I-13/15 (PSB t. 14/169; Cm. Pow.); ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Józef Andrzej Marian (1856-1856), Piotr Mirosław (ur. 1862 Warszawa) – Korzeniowscy.

 

Źródła: Bork. Sp. 372; Ostr. t. 1/46 nr 209, t. 2/27; Pawl. t. 1/70; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/301; Wikipedia: 1.