Otwinowski

Otwinowski h. Gryf, vel Jaxa-Otwinowski, Jaksa-O., Otfinowski, Otffinowski, Ottfinowski, rodzina małopolska, przydomku Jaxa (Jaksa). Ich gniazdem jest Otwinów, obecnie Otfinów, w woj. małopolskim, pow. Tarnów. 

Owczarski

Owczarski h. Lubicz (oraz h. Nowina), według Uruskiego, mieli być na Podlasiu. Jan Owczarski, subdelegat mielnicki 1732.

Dzianott

Dzianott h. własnego (in. Dzianott), vel Dzianott de Castellati, Dzianot, Dzianoti, Dzianotti, Dzianotty, właściwie Gianotti, rodzina włoska z Castasegna, w Szwajcarii, z włoskiego kantonu Gryzonia (dawnej Recja in. Retia), osiedlona najpierw w Austrii i podobno Nadrenii, a od XVI wieku także w Polsce. Pisali się m. in. z Zychorzyna, Lubli i Giebułtowa.

Palimączyński

Palimączyński h. Larysa (in. Laryssa), vel Palimaczyński, w Spisie Borkowskiego umieszczeni błędnie z herbem Sas. Według Uruskiego, mieli mieszkać na Podlasiu. W rzeczywistości Palimączyńscy wywodzą się z Małopolski i pierwotnie nazywali się Palimąka. Mieszkali m.in. w parafii i powiecie Proszowice, woj. małopolskie. 

Pancer

Pancer h. własnego (in. Pancer I), vel Panzer, Pańcer, rodzina pochodząca być może z Norymbergi (lub jej okolic) w Niemczech, gdzie według Ostrowskiego, Panzerowie mieli używać herbu Pancer II.

Parasiewicz

Brochwicz II

 

Parasiewicz h. Brochwicz (in. Brochwicz II), na Wołyniu. Jakub Parasiewicz w 1707 r. kupił od Babińskich majątek Tereszów, na Wołyniu, w pow. dubieńskim (Akta Łuckie). 

Parul

Parul h. Nałęcz, vel Paról, Parol, według Kojałowicza, byli w woj. brzeskim litewskim. Podobnie jak Parulowie herbu Ogończyk (Powała), dziedziczyli we wsi Parole, inaczej Parule, w ziemi warszawskiej, parafia Tarczyn, dawny pow. błoński, obecnie pow. Pruszków. 

Pawełecki

Pawełecki h. Rawicz, na Mazowszu, pisali się ze wsi Pawełki, w ziemi wiskiej, parafia Jedwabne, obecnie pow. Łomża. Stefan Pawełecki, pokwitował w 1564 r. z należnej mu sumy (Ksęgi Grodzkie Wiskie).

Pączkowski

Pączkowski h. Lubicz (odm.), vel Ponczkowski, także Paczkowski, rodzina mazowiecka, ze wsi Pączkowo, w ziemi płockiej, parafii Szreńsk, obecnie pow. Mława.

Pechman

Pechman h..., vel Pechmann, otrzymali nobilitację w Królestwie Kongresowym w 1849 r.

Pełczyński

Pełczyński h. Jastrzębiec, stanowią zapewne jedną rodzinę z Pełczyckimi herbu Jastrzębiec, ze wsi Pełczyska, w ziemi łęczyckiej, w parafii Wartkowice, obecnie pow. Poddębice, woj. łódzkie. Są jednak także wsie o nazwie Pełczyn. Jedna koło Śremu, druga w parafii Biskupice, pow. lubelski.

Perski

Perski h. Grzymała, byli na Mazowszu, w Małopolsce i w W. Ks. Litewskim. Paweł (zm. 1630), poeta piszący po polsku i po łacinie. Jan, występujący w Aktach Warszawskich w 1621 r. Mikołaj, pisarz skarbu koronnego 1670. Jan, starosta nakielski 1693. 

Petrellewicz

Petrellewicz h. Lichtfus (in. Lichtfuss), vel Petrelewicz, czasem w aktach: Piotrelewicz, stanowią chyba odgałęzienie Petrulewiczów. Piotr Stanisław Petrellewicz, stolnik różański w 1750 r. Ludwik (ur. 1803), podporucznik wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego 1830/31.

Pęczelski

Pęczelski h. Pilawa, vel Penczelski, Pęczalski, Penczalski, rzadko Pęczelicki (w dokumentach Panczelicki, Panczeliczki), rodzina małopolska, w woj. sandomierskim, pisząca się ze wsi Pęczelice, w parafii Szczaworyż, niegdyś pow. stopnicki, obecnie pow. Busko-Zdrój, woj. świętokrzyskie.

Pietrzykowski

Pietrzykowski h. Godziemba, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od dóbr swych dziedzicznych Pietrzykowo, w ziemi bielskiej, parafia i powiat Bielsk Podlaski.

Pigłowski

Pigłowski h. Sokola (odm.), vel Piegłowski, rodzina wielkopolska, pisząca się od dóbr swych dziedzicznych Pigłowice (niegdyś także Pigłowo), w dawnym pow. pyzdrskim, obecnie pow. Środa Wielkopolska, parafia Mądre, gdzie dziedziczyła także szlachta innych herbów. 

Piwoni

herb Napiwon

herb Prawdzic

Piwoni h. Napiwon (in. Napiwoń), oraz h. Prawdzic, w woj. podlaskim, w ziemi bielskiej i mielnickiej. Byli właścicielami wsi Tołwin, w ziemi mielnickiej 1642 r. oraz wsi Wiski, w pow. bielskim (Biała Podlaska).

Plewiński

Plewiński h. Prus III, na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli być może z którejś wsi o nazwie Plewki, których było kilka na Podlasiu.

Pliszczyński

Pliszczyński h..., może ta sama rodzina, co Pleszczyński h. Rola, których wymienia Małachowski. Jest wieś Pliszczyn, w parafii Bystrzyca, pow. Lublin.

Pluciński

Pluciński h. Szeliga, vel Płuciński, Plucieński, Pluczyński, według Uruskiego, drobna szlachta na Podlasiu.

Płużański

Płużański h. Radwan, na Mazowszu, później w Małopolsce, w dawnym woj. sandomierskim.

Poleski

Poleski h. Poraj, vel Polewski, Poleński, w dawnym woj. sieradzkim, pisali się „z Poleszyna”. Jedna gałąź zamieszkiwała w Wielkopolsce.

Polikowski

Polikowski h. Junosza, vel Polkowski, stara rodzina mazowiecka, osiadła na Podlasiu. Stanowią gałąź Rościszewskich, pierwotnie jak oni nazywani Ziemakami (rodowe imię w rodzie Junoszów, forma imienia Ziemomysł).

Pomarzański

Pomarzański h. Pobóg, vel Pomorzański, Pomarski, Pomażański, Pomazański, Pomorski, Pomerzański?, wyszli prawdopodobnie ze wsi Pomarzany, dawniej Pomorzany (w dawnych dokumentach „Pomorano”), w pow. gnieźnieńskim. Nazwa ta oznaczała, że pierwszymi osadźcami byli zapewne jeńcy wojenni pochodzący z Pomorza.

Pomianowski

Pomianowski h. Ślepowron, vel Pomianoski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Młodocina” (Bork.) i „z Pomianowa”. Mają się wywodzić ze wsi Pomianowo, zwanej później Pomianowo-Dzirki, w ziemi wyszogrodzkiej, w parafii Daniszewo, pow. Płock, gdzie są notowani w aktach w latach 1422-1423 (Metr. Kor.).

Poplewski

Poplewski h..., szlachectwo otrzymali synowie Marcina, majora wojsk polskich, uczestnika kampanii napoleońskich, na podstawie stopnia oficerskiego ich ojca.

Postawka

Postawka h. własnego (in. Postawka, Lwia gwiazda), vel Postawko, Postawski?, oprócz herbu własnego, różni Postawkowie używali też Leliwy i Pogoni.

Poznański

Poznański h. Bożawola (in. Bożawola II), rodzina wywodząca się od Józefa Poznańskiego, neofity litewskiego, później cześnika parnawskiego, który otrzymał nobilitację na sejmie 1764 r. (Vol. Leg.).

Pożoski

Pożoski h. Dębno, vel Pożowski, Pozowski, Pozoski, Pożoga, w dawnym woj. sandomierskim, pochodzą od Oleśnickich, pisali się „z Pożog” (Pożok).

Pożaryski

Pożaryski h. Bełty, vel Pożarycki, Pozarzycki, Pozorzycki, Pozarycki, Pożarski, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim, mścisławskim i połockim.

Prendowski

Prendowski h. Korwin, vel Korwin-Prendowski, Prędowski, w Małopolsce, w woj. krakowskim i sandomierskim.

Preszel

Preszel h. Trzciniec, vel Preschel, Pressel, rodzina wywodząca się z Brandenburgii, mieszkająca w XVIII wieku we Lwowie. Jedna jej gałąź otrzymała nobilitację wraz z herbem Trzciniec.

Pryami

Pryami h. Pierzchała (in. Kolumna), vel Priami, Pryjami, rodzina nobilitowana w 1676 r. Zdaje się, że wywodzą się ze wsi Pryama (Przyjama), w parafii Działdowo, dawne ziemie pruskie, obecnie woj. warmińsko-mazurskie, a niektórzy z nich używali nazwiska Pryjamski vel Pryjomski (Krzep. Prus.). Dziedziczne szlachectwo zostało nadane Franciszkowi Pryami przez króla Jana III Sobieskiego.

Przegaliński

Przegaliński h. Lubicz, vel Przygaliński, rodzina podlaska, wywodząca się ze wsi Przegaliny in. Przygaliny (Duże i Małe), pow. Radzyń Podlaski, gmina Komarówka Podlaska.

Przewłocki

Przewłocki h. Przestrzał, vel Przywłocki, błędnie Przewłodzki, Przywłodzki, rodzina podlaska, osiedlona m. in. na Wołyniu i na Litwie. Nazwisko wzięli wsi Przewłoka in. Przywłoka, w parafii Parczew, pow. Radzyń Podlaski. Niesiecki nie podaje ich herbu.

Purzycki

Purzycki h. Dąbrowa, vel Talko-Purzycki, Purzecki, Pórzycki, Porzycki, Porzecki, rodzina mazowiecka, stanowiąca zapewne odgałęzienie rodu Talków herbu Dąbrowa. Swoje pierwotne nazwisko Talko zachowali jako przydomek.

Pytowski

Pytowski h. Nowina, vel Pitowski, Pitkowski, w dawnym woj. sieradzkim. Nazwisko wzięli od wsi Pytowice in. Pitowice, w parafii i gminie Kamieńsk, obecnie pow. Radomsko.

Rąbiński

Rąbiński h. Łodzia, vel Rąmbiński, Rąbieński, Rambiński, Rambieński, Rabiński, stara rodzina wielkopolska, której gniazdem jest wieś Rąbin (Rambin, Rombin), dzisiaj Rąbiń, w pow. kościańskim, wieś parafialna znana już w 1316 r. (Kod. Wielkop. 988).

Radawiecki

Radawiecki h. Bończa, vel Radawicki, Radowiecki, Radowicki, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Radawiec, w pow. lubelskim, w parafii Konopnica.

Ratajewicz

Ratajewicz h. Rękopiór, pierwotnie Rataj. Nobilitacja wraz z herbem nadana na sejmie 1768 r. Jackowi Ratajewiczowi, sekretarzowi królewskiemu, przez Stanisława Augusta, króla polskiego, potwierdzona 20 I 1769 r. (Sig.). 

Ratomski

Ratomski h. Stołobot (in. Kościesza odm.), vel Winko-Ratomski, Radomski, rodzina litewsko-ruska, na Wołyniu, Białej Rusi i Kijowszczyźnie, osiadła w XVII wieku w woj. nowogrodzkim (Koj.).

Rzążewski

Rzążewski h. Jastrzębiec, vel Rząrzewski, na Podlasiu, później także na Wołyniu. Wyszli ze wsi Rzążew w pow. siedleckim, parafia Zbuczyn.

Rogawski

Rogawski h. Rola, właściwie Rogaski, z pow. łęczyckiego, ze wsi Rogaszyn. Według regestów poborowych pow. łęczyckiego z r. 1576 wieś „Rogaszino major”, w parafii Piątek, własność Jakuba Rogaskiego, miała 1½ łanu, 1 karczmę i 4 osadników.

Rogoziński

Rogoziński h. Abdank (in. Habdank), czasem też Rohoziński, pisali się „z Rogoźna”, a gniazdem ich rodowym jest Rogoźno i Wola Rogozińska w pow. łęczyckim, parafia Gieczno. Dobra te pozostawały w ich posiadaniu do początku XVII wieku.

Rohland

Rohland h. Pogoń IV (in. Pogoń polska mniejsza, Pogonia, Bożezdarz, Zdarzbog), vel Roland, Rolland, rodzina mieszczańska, pochodząca z Torunia, osiadła w Krakowie. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta w 1776 r.

Rola

Rola h. Rola (herb własny), niektórzy przedstawiciele średniowiecznego rodu rycerskiego Rolów, pozostali przy swym pierwotnym nazwisku.

Romański

Romański h. Ślepowron, vel Korwin-Romański, w woj. mazowieckim, pochodzą od Romanów herbu Ślepowron, ze wsi Romany w pow. kolneńskim.

Roerich

Roerich h..., vel Rorich, Rörich, Röhrich, rodzina pochodzenia niemieckiego, osiedlona w XIX wieku w Królestwie Kongresowym. 

Rosenwerth

Rosenwerth h. własnego (in. Rużyczka, także Różyczka), vel Rużyczka-Rosenwerth, de Rozenwerth, przydomku Rużyczka (Różyczka). Nobilitację otrzymał od cesarza Józefa II w Galicji – Józef Wincenty Rosenwerth w 1785 r. Według Ostrowskiego, otrzymał ją Kazimierz, wnuk Józefa Wincentego w 1838 r. od cara Mikołaja I.