Chmieliński

Chmieliński h. Chmieliński (herb własny), szlachta kaszubska. 

Chobrzyński

Chobrzyński h. Rawicz, vel Goworek-Chobrzyński, Chrobrzyński, Chroberski, Chobrzański, Chobrzeński etc., w Malopolsce, gałąź średniowiecznego rodu rycerskiego Rawiczów. Są jednego pochodzenia m.in. z Grotami, Goworkami, Gowarczewskimi.

Chodorowicz

Chodorowicz h. Kownia, na Podlasiu oraz w W. Ks. Litewskim.

Chróścielewski

Chróścielewski h..., vel Chrościelewski, Chruścielewski, rodzina mazowiecka, wyszli bodajże ze wsi Chróściele (Chrościele, Chroszczele, Chruściele), w parafii Pałuki, pow. Ciechanów. 

Chrościński

Chrościński h. Junosza, vel Chróściński, Chruściński, z Chrościnka i Woli Chrościńskiej, w pow. łęczyckim, które to wsie należały około 1576 r. do Mikołaja Chrościńskiego i córki jego, żony Jana Kossowskiego (Paw.).

Ciecholewski

Ciecholewski h. Paprzyca (in. Kuszaba, Kuczaba), rodzina pomorska, nazwisko wzęli od dóbr Ciecholewy, dawniej także Ciecholew (niem. Czechlau), w parafii Kokoszki, obecnie gmina i powiat Starogard Gdański. Z nich: 1 senator – kasztelan sierpski 1742 r. 

Czaki

Czaki h. Skanderbek (inaczej Aleksander-Pan, herb własny), rodzina węgierska, otrzymała noblitację w Polsce, na sejmie 1768 r. (Vol. Leg.).

Cieśliński

Cieśliński h. Junosza, rodzina mazowiecka, której gniazdem jest majątek Cieślin, w parafii Bożewo, obecnie pow. Sierpc. Są jednego pochodzenia z Rościszewskimi.

Ciszewski

Ciszewski h. Zadora, vel Zadora-Ciszewski, Ciszowski, Cisowski, pisali się „z Ciszowicy”, wsi w pow. miechowskim, gm. Charsznica, która w czasach współczesnych nosiła nazwę Ciszowice, a od 1965 r. nazywa się Witowice-Dwór (Wikipedia).

Czachowski

Czachowski h. Korab, vel Ciachowski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Czachowa”. Różne gałęzie tej rodziny osiadły m.in. w Wielkopolsce i na Litwie.

Czaczkowski

Czaczkowski h. Ślepowron, vel Czackowski, Cackowski, z północnego Mazowsza przenieśli się na Podlasie i wzięli nazwisko od wsi Czaczki (Wielkie i Małe), w ziemi bielskiej, niegdyś w parafii Suraż, następnie Seroczyn, obecnie gmina Turośń Kościelna, pow. Białystok. 

Czarnołuski

Czarnołuski h. Ciołek, vel Czarnołoski, Czarnołozki, Czarnołęski etc., stanowią gałąź Ciołków z Żelechowa. Wzięli nazwisko od swego rodowego majątku Czarnołozy, w ziemi chełmskiej, w parafii Wojsławice. 

Czempiński

Czempiński h. Lew z laurem, vel Częmpiński, Czępiński, Czenpiński, rodzina pochodzenia mieszczańskiego. Nazwisko wzięli zapewne od gniazda swego rodzinnego, miasteczka Czempiń, w pow. kościańskim.

Czerkawski

herb Jelita

herb Sas

Czerkawski h. Jelita (oraz h. Sas), vel Czerkaski, Czyrkawski, Cerkawski etc., Boniecki nazywa ich w Herbarzu starą rodziną czerwonoruską, należącą pierwotnie do herbu Sas. Z czasem, nie wiadomo czemu, mieli przejść do herbu Jelita. 

Czerniański

Czerniański h. Rola, pisali się z nieznanej bliżej wsi Czerna. Stefan Czerniański podpisał z woj. wileńskim elekcję króla Michała 1669 r.

Czernik

Czernik h. Orwat (in. Orwał), vel Orwat-Czernik, Czyrnik, przydomku Orwat (Horwat), rodzina pochodzenia węgierskiego (chorwackiego). Do Polski przybyli w czasach panowania króla Zygmunta Augusta i przez niego zostali uszlachceni. Przenieśli się najpierw na Ruś Czerwoną, a następnie na Litwę. 

Czerwiakowski

Czerwiakowski h. Czerwiakowski (in. herb własny, nazywany Czerwnią), rodzina miejska krakowska, podobno wywodząca się z Mazowsza.

Czołczyński

Czołczyński h. Łodzia, vel Czałczyński, Ciołczyński, Ciałczyński, Całczyński etc., wyszli ze wsi Czołczyn, w parafii Lutomiersk, w dawnym pow. szadkowskim (łaskim), obecnie pow. Pabianice. 

Danielecki

Danielecki h. Dangiel (in. Dangiel II), vel Danilecki, pochodzą prawdopodobnie od Danieleckich herbu Półkozic.

Daniłowski

Daniłowski h. Sas, jak się wydaje, wyszli ze wsi Daniłowo, w dawnym pow. różańskim, obecnie pow. Ostrołęka, parafia Goworowo, a ich pierwotnym herbem był Powała-Ogończyk.

Daniszewski

Daniszewski h. Rudnica odm. (in. herb własny), vel Daniszowski, według Niesieckiego, byli w pow. radomskim. 

Daszewski

Daszewski h. Mścigniew, vel Daszeski, stanowią być może odgałęzienie Daszewskich herbu Junosza. 

Dąbkowski

herb Korczak

herb Półkozic

Dąbkowski h. Korczak, vel Dąmbkowski, Dombkowski, etc., według dawnych herbarzy, pochodzą od Boratyńskich, a nazwisko swe wzięli od wsi Dąbkowice, albo Dubkowice, w ziemi przemyskiej, w parafii Rokitnica.

Deboli

Deboli h. własnego (in. Deboli, Dwa lwy), vel Debuli?, Debeaulieu, właściwie de Beaulieu, rodzina pochodzenia francuskiego, otrzymała indygenat w Rzeczypospolitej 1662 r. (Con.).

Dekański

Dekański h. Sas, rodzina zamieszkała na Rusi Czerwonej. Niektórzy jej członkowie przenieśli się m.in. do woj. lubelskiego.

Deskur

Deskur h. własnego (in. Deskur, Góra złotoskalista, Złota skała), vel Descour, właściwe nazwisko Descours, szlachta francuska, pochodząca z regionu Pikardia, w północno-wschodniej Francji. Otrzymali indygenat w Rzeczypospolitej 1764 r. (Vol. Leg.).

Dobraczyński

Dobraczyński h. Korczak, rodzina czerwonoruska, pisali się „z Dobraczyna”. 

Dobrosławski

Dobrosławski h. Nałęcz, pisali się „z Dobrosławia”, wsi w pow. wieluńskim, parafia Lututów.

Domagalski

Domagalski h. Bończa, w Wielkopolsce, gdzie mieli posiadać dobra Szyszkowo, w woj. poznańskim.

Doufrene

Doufrene, vel Doufren, Dufren, Duffren, rodzina zapewne pochodzenia francuskiego.

Drabikowski

Drabikowski h. Trzy kosy, vel Drobikowski, w Małopolsce, ich pierwotnym nazwiskiem jest zapewne Drabik. 

Drake

Drake h. Drake (herb własny), rodzina pochodzenia angielskiego, osiedlona początkowo w Wielkopolsce 1796 r. (Urus.). 

Do tej samej rodziny miał podobno należeć Franciszek Drake (zm. 1596), słynny pirat, a później korsarz i admirał angielski, nobilitowany 1581 r. Ledebur wymienia dwie rodziny szlacheckie – Drache oraz Drahe, pierwszą pochodzącą z Turyngii, a drugą z Hesji, obie w XVIII wieku zamieszkałe także w Prusach. 

Jan Ryszard Drake, urzędnik państwowy, komisarz ekonomiczny przy Komisji rządowej przychodów i skarbu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. Został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki, bez przedstawienia herbu.

• GABRIELA Konstancja Aleksandra Drake h. wł. (29 I 1819-po 1862), c. Jana Ryszarda i Józefy Heppen; ur. Krzeszowice, pow. Kraków, chrz. 1819 r. w parafii ewangelickiej (MK Kraków: św. Marcin); m. (1862 Częstochowa) Antoni Michalski (ok. 1810-po 1862), s. Wojciecha i Jadwigi Kowalskiej; ślub w parafii św. Zygmunta, uwagi: on wdowiec (MK Częstochowa: św. Zygmunt).

• JAN Ryszard Drake h. wł. (ok. 1770-1850), s. Rogera i NN., poseł na sejmy krakowskie, urzędnik ekonomiczny w Królestwie Kongresowym od 1816 r.; osiedliwszy się w Wielkopolsce około 1796 r., został zarządzającym majątkami hr. Potockich; jako urzędnik „odznaczył się prawością i gorliwością w służbie”; otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r., z zasady posiadanego Orderu św. Włodzimierza; nabył też majątek ziemski Blanowice (obecnie część miasta Zawiercie), w ówczesnej guberni kieleckiej; zm. Częstochowa (Urus.; Sęcz.); ż. (ok. 1810) Józefa Ludwika Fryderyka de Heppen h. wł. (5 III 1786-po 1830), c. Adama Augusta (Augustyna) i Antoniny Rottermund; ur. Kraków-Kleparz, chrz. 1786; w aktach pisana także: Józefa Hepen (MK Kraków: św. Florian); dzieci: ponad 20-ścioro, m.in. Ludwik, Jan, Alfons, August, Karolina, Gabriela, Wanda, Izabela, Cecylia, Rozalia.

Źródła: Enc. Szl. t. 5/141; Led. t. 1/179, t. 3/240; Sęcz.; Urus. t. 3/243-244; T. Gajl, Herbarz polski online.

Dwojakowski

Dwojakowski h. Sas, vel Dwojakoski, na Mazowszu, Podlasiu i w Lubelskiem. Pochodzą zapewne od Dwojaków (Dwojak).

Dymowski

Dymowski h. Tępa podkowa, na Podlasiu i woj. lubelskim. 

Dyski

Dyski h. Korab, na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. 

Dziubandowski

Dziubandowski h. Pogoń (in. Pogoń IV, Pogonia), vel Dzibandowski, na Wołyniu.

Dziubiński

Dziubiński h. Dołęga, vel Dziubieński, Dzióbiński, na Mazowszu i w Sandomierskiem, pisali się „z Dziubina”. 

Egersdorf

Egersdorf h. własnego (in. Egersdorf, Poraj odm.), vel Egersdorff, Egerzdorf, Egiersdorf, Egiersdorff, Egierszdorff etc., rodzina pochodzenia niemieckiego, w woj. lubelskim. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. Dyplom wydano im w 1791 r. (Sig.).

Eminowicz

Eminowicz h. Dołęga, rodzina zapewne pochodzenia ormiańskiego. Byli uznawani za szlachtę już przed 1780 r.  

Eksner

Eksner h. Samson, vel Exner, rodzina wywodząca się być może z mieszczan poznańskich. W XIX wieku zamieszkiwali w dawnym woj. sandomierskim.

Rychlewicz

Rychlewicz h. Pobóg, w W. Ks. Litewskim.

Rudolf

Rudolf h. Rudolf (in. herb własny), na Litwie i Wołyniu.

Finke

Finke h. Ostoja odm. (in. Finke, Fincke, Finkenthal), vel Fincke de Finkenthal, nobilitowani w Galicji 1805 r. w osobie Beniamina Finke. Używali przydomku (de) Finkenthal.

Rolbiecki

herb Rolbiecki I

herb Rolbiecki II

Rolbiecki herbu Rolbiecki I oraz Rolbiecki II (herb własny, inaczej Rolbeck albo Sas odm.), vel Rolbieski, Rolbicki, rodzina pruska, właściwe jej nazwisko von Rolbeck. Pisali się „z Glisna”.

Fink

herb Ostoja pruska

herb  Fink (własny)

Fink h. Ostoja odm. (inaczej Ostoja pruska), oraz h. Fink (herb własny), vel Finck, Finek, Finko, z ziem pruskich przenieśli się do innych województw Rzeczypospolitej. 

Frank

Frank h. Jelita odm. (in. Geometer, Jelita Franka), vel Franck, rodzina pochodzenia włoskiego, osiadła w Rzeczypospolitej.