Deboli h. własnego (in. Deboli, Dwa lwy), vel Debuli?, Debeaulieu, właściwie de Beaulieu, rodzina pochodzenia francuskiego, otrzymała indygenat w Rzeczypospolitej 1662 r. (Con.).
Henryk de Beaulieu, w Polsce zwany Debolim, za króla Jana Kazimierza przybył tu z Francji i był oberstlejtnantem w wojsku koronnym, za co otrzymał indygenat na sejmie 1662 r. W 1660 r. był komendantem w Malborgu, 1661 r. w Elblągu, a 1662 r. w Toruniu. Starosta tczewski i rządca ekonomii malborskiej 1676 r. Żonaty z Katarzyną z Orchowca Orchowską (Bon.).
Debolowie herbu własnego (Deboli) wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.
Herb — w polu błękitnym dwa lwy wspięte zwrócone ku sobie trzymające lichtarz kościelny. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Według innej wersji: nad tarczą sama korona szlachecka (Bon.).
Genealogia
(osób: 23)
• KUNEGUNDA Deboli h. wł. (ok. 1753-28 IV 1809), c. Antoniego i 1ż. Anny Białogłowskiej h. wł., chorążanka lubaczowska; w aktach także: Debolina; zm. Milczyce, pow. lwowski, lat 56 (Bon.; Urus.); m. (ok. 1775) Stanisław Prek h. Bork (ok. 1725-po 1790), s. Andrzeja, podczaszego buskiego, i NN., podsędek ziemski buski; stronnik dworu i Czartoryskich, przy ich pomocy starał się 1749 r. o urząd deputata na Trybunał, „lecz partia Potockich wystąpiła przeciw niemu i mało brakło, że go nie zarąbała”; dziedzic dóbr Sarbinówka (Urus.); dzieci: 1/ Tadeusz Prek, wylegitymował się ze szlachectwa w Galicji 1782 r. (ibid.).
• STANISŁAW Kostka Erazm Deboli h. wł. (1802-po 1840), s. Augusta (Augustyna) Antoniego i Józefy ks. Puzyna h. Oginiec, dziedzic dóbr Zwiartów, pow. hrubieszowski; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. z herbem własnym, tj. Deboli, został zapisany do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej; ur. Lwów (Bon.; Sęcz.); ż. (1833 Lwów) Kazimiera ks. Puzyna h. Oginiec (ok. 1810-po 1840), c. Andrzeja i Izabeli Pietruskiej; dzieci: Henryka, Zdzisław, Andrzej.
Źródła: Bon. t. 4/182-183; Nies. t. 3/328-329; Ostr.; Sęcz.; Urus. t. 3/124-125; Wikipedia: 1.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz