Deskur

Deskur h. własnego (in. Deskur, Góra złotoskalista, Złota skała), vel Descour, właściwe nazwisko Descours, szlachta francuska, pochodząca z regionu Pikardia, w północno-wschodniej Francji. Otrzymali indygenat w Rzeczypospolitej 1764 r. (Vol. Leg.).

Jan, Michał, Paweł i Hieronim Deskurowie, synowie Jana Piotra, na mocy indygenatu udzielonego ich ojcu, „za męstwo i zasługi w zawodzie wojskowym, przez nich samych i ich ojca położonych, dyplomem Stanisława Augusta z 1766 r. przypuszczeni zostali do używania przywilejów, do godności szlacheckiej w Polsce przywiązanych” (Vol. Leg.; Perp. Czers.). Paweł, chorąży wojsk litewskich i Hieronim, kwitowali w 1775 r. matkę swą Karolinę z Buchowieckich i ojczyma Turskiego.

Deskurowie posiadali m.in. majątek Sancygniów, gm. Działoszyce, pow. Pińczów, ok. 1850 do 1945 r. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 i 1847 r.

Herb — w polu błękitnym, na pagórku zielonym, góra złota, na której odwrócone dziobami do siebie dwie biało nakrapiane kawki. Nad nimi gwiazda złota. Labry czerwone, podbite błękitem.

Genealogia
(osób: 41)

• ALEKSANDRA Pelagia Deskur h. wł. (15 VI 1822-1893), c. Józefa i Pelagii Kosseckiej h. Rawicz; druga żona Juliusza Florkiewicza, właściciela dóbr Młoszowa, w pow. chrzanowskim, po rozwodzie z nim zamieszkała w Krakowie; w aktach także: Pelagia Aleksandra Deskur; ur. Warszawa, wg innych źródeł 1819 lub 1820 (Bon.; Pam. Girt.; Pam. Darowska; Pam. Kunach.); m. (ok. 1841) Juliusz Oktawian Florkiewicz h. Ozdoba (1815-1896), s. Kajetana i Magdaleny Rychlińskiej, sędzia pokoju i członek Tow. Naukowego Krakowskiego; właściciel dóbr Młoszowa, w pow. chrzanowskim; wg innych źródeł, ur. 1816; rozwiedzeni po 1852 r.; dzieci: Maria Pelagia (1842-1898), Stanisław Józef (1847-1859), Michał Adam (1852-1852) – Florkiewiczowie.

Bronisław Deskur

(1835-1895)

• JÓZEF Michał Deskur h. wł. (1 XI 1779-1858), s. Jana i Salomei Opackiej, pułkownik wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich; oficer wojsk koronnych, oficer strzelców konnych i ułanów; ranny w bitwach pod Raszynem 1809 i Możajskiem 1812, w niewoli na Kaukazie do 1814; właściciel majątku Sancygniów, gm. Działoszyce, kupił go na licytacji ok. 1850; w 1860 r. majątek ten przejął jego brat, Andrzej, który doprowadził S. do rozkwitu; ur. Grzegorzewice, metryka we Wrociszewie, zm. Warszawa, poch Cm. Powązkowski, katakumby naprzeciw kw. 4-II (Bon.; Cm. Pow.); ż. (ok. 1810) Pelagia Kossecka h. Rawicz (ok. 1780-1849), c. Stanisława i Józefy Wisłockiej h. Sas; 1v. Florian Wydżga h. Jastrzębiec (ok. 1770-ok.1810); dzieci: Józef, Helena, Stanisław, Elżbieta, Aleksandra, Michalina, Ksawera.

Źródła: Bon. t. 4/265-266; Sęcz.; Urus. t. 3/157-158; Wikipedia: 1.