Fink

herb Ostoja pruska

herb  Fink (własny)

Fink h. Ostoja odm. (inaczej Ostoja pruska), oraz h. Fink (herb własny), vel Finck, Finek, Finko, z ziem pruskich przenieśli się do innych województw Rzeczypospolitej. 

Kętrzyński uważa ich za rodzinę polską osiadłą w Prusach. Pisali się czasem Finck von Finckenstein, a w gałęzi polskiej Fink z Roganowa, od dóbr Roggenhausen (właściwie po polsku Rogoż), które posiadali w Prusach, w pow. niborskim (Bon.).

Finkowie (Fink vel Finke, Finko) herbu Ostoja, których wymienia Kapica, jako zamieszkałych w ziemi łomżyńskiej 1422 r., to zapewne przybysze z ziem pruskich. 

Henryk Fink otrzymał 1474 r. odnowienie przywileju na Rogoż. Krzysztof z Rogoża 1566 r. Jan z Szyldaku 1609 r. Samson i Albrecht, dziedzice Szmigwaldu i Waplewa w latach 1600-1620. Jan 1624 r. sprzedał Brzeżno szwagrowi swemu Sebastianowi Dąbskiemu (Kętrz.).

Albert Wilhelm został pułkownikiem wojsk koronnych 1685 r. Konstanty i Jerzy Finkowie w pow. kowieńskim 1700 r. Zbigniew Fink z Roganowa, podczaszy inflancki, zmarły przed 1695 r., z żony Anny miał córkę Dorotę, która wyszła 1695 r. za Józefa Jacka z Konar Kochanowskiego. Michał, podczaszy inowrocławski 1713 r. Samuel, major wojsk koronnych, podczaszy gostyński 1716 r.

Herb Ostoja odm. (Ostoja pruska) — w polu błękitnym dwa księżyce złote na nowiu, barkiem do siebie zwrócone, nad nimi pośrodku złota gwiazda sześciopromienna. Nad hełmem w koronie to samo godło. Labry: błękitne, podbite złotem. Herb ten w gałęzi polskiej nazwano Ostoją odmienną (Bon.)

Herb Fink (Finck) — Na tarczy czterodzielnej w polu I błękitnym, lew biały wspięty, w II i III polu szachownica złoto-czarna, w IV błękitnym sześciopromienna gwiazda srebrna. Nad hełmem w koronie pomiędzy dwiema trąbami: czarno-srebrną i srebrno-czarną, pół lwa wspiętego. Labry z prawej czarne podbite złotem, z lewej białe podbite srebrem. Rodzina na Pomorzu i Śląsku rozrodzona. Niesiecki o tym herbie wspomina pod Finkami herbu Ostoja, nie rozstrzygając, czy to jedna, czy dwie rodziny zupełnie różne (Ostr. nr 724). 

Według Bonieckiego, zupełnie odrębną rodzinę stanowią Finkowie (Finke) de Finkenthal h. Ostoja odm., uszlachceni 1805 r. w Galicji, przez cesarza Franciszka II-go.

Genealogia
(osób: 39)

• ADAM Bronisław Antoni Fink z Roganowa h. Ostoja odm. (1843-1922), s. Juliana i Antoniny Sobolewskiej h. Cyrus, dziedzic dóbr Komorniki, parafia Raciechowice, pow. Myślenice; ur. Komorniki, parafia Raciechowice, chrz. 1843 (Bon.; MK Raciechowice); ż. (21 XI 1868 Tęgoborze) Marianna Maria Dunikowska z Orzeka h. Abdank (1846-1921), c. Jana i Petroneli hr. Stadnickiej h. Szreniawa odm.; ślub w parafii Tęgoborze, pow. Nowy Sącz, miejscowość: Tęgoborza, uwagi: on kawaler lat 25, ona panna lat 22 (MK Tęgoborze); dzieci: Maria, Julia, Helena, Zofia, Stanisława, Anna, Marian, Stefania, Janina, Joanna.

• MARIANNA Fink z Roganowa h. Ostoja odm. (ok. 1850-po 1876), c. Juliana i Antoniny Sobolewskiej h. Cyrus; ur. Komorniki, parafia Raciechowice, pow. Myślenice (Bon.; MK Raciechowice); m. (25 V 1861 Raciechowice) Jan Starowiejski, Starowieyski h. Biberstein (1830-po 1876), s. Józefa i Józefy Diklarskiej; ślub w parafii Raciechowice, miejscowość: Komorniki, uwagi: nr domu pana młodego 1 (MK Raciechowice); dzieci: 1/ Adam (1873-1874); 2/ Maria (1876-1955); voto: Stanisław Tomik (1862-1940) – Starowieyscy.

Źródła: Bon. t. 5/284-285; Bork. Sp. 90; Kap. 104 nr 127; Nies. t. 4/23-24; Ostr. t. 1/132 nr 724, t. 2/77; Sieb.; Urus. t. 4/33; Wikipedia: 1, 2.