Fryderycy

Fryderycy h. Lotaryńczyk, vel Friderici, Frederici, mylnie czasem pisani Fryderycky, nobilitowani w Rzeczypospolitej pod koniec XVIII wieku. Sądząc po nazwie herbu, pochodzą z Lotaryngii.

Z tej rodziny: Jan Fryderycy, kapitan gwardii pieszej koronnej, otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r. i herb Lotaryńczyk.

Przedstawiciele rodziny Fryderycych herbu Lotaryńczyk wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Herb — w polu błękitnym, srebrny koń w biegu z czaprakiem czerwonym i siodłem brunatnym. Nad hełmem w koronie ręka czerwono ubrana trzymająca szablę. Nadany wraz z nobilitacją Janowi Fryderycy (Friderici), kapitanowi gwardii pieszej koronnej przez Stanisława Augusta, króla polskiego, 1790 r. a potwierdzony 3 VI 1791 r. (Ostr.).

Genealogia
(osób: 11)

• ANTONINA Fryderycy h. Lotaryńczyk (ok. 1790-po 1818), c. Jana i Teresy Światopełk-Zawadzkiej h. Lis; zamieszkała 1818 r. w Warszawie (MK Warszawa: ASC Cyrkuł II); 1m. NI. Dzierżawski (ok. 1780-ok. 1817); 2m. (30 IX 1818 Warszawa) Franciszek Konarski (ok. 1790-po 1818), s. Jana i Anny Matiewicz; ślub w Warszawie (MK Warszawa: ASC Cyrkuł II).

• FRANCISZEK Fryderycy h. Lotaryńczyk (ok. 1780-1832), s. Jana i Teresy Światopełk-Zawadzkiej h. Lis, kapitan wojsk polskich; zm. Radom; jego syn wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1839 r. z herbem Lotaryńczyk (Bon.; Sęcz.); ż. Marianna Oswald (ok. 1790-po 1820); dzieci: Jan.

Źródła: Bon. t. 5/327; Sęcz.; Urus. t. 4/65.