Grochowalski

Grochowalski h. Prus I, wyszli chyba ze wsi Grochowalsk, dawniej Grochowarsko, w ziemi dobrzyńskiej, powiat Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie.

Grodzki

Grodzki h. Belina, vel Grocki, Grodzicki, według Bonieckiego, pierwotnie wyszli ze wsi Grodziec, w ziemi ciechanowskiej. Później dziedziczyli także we wsi Grodzkie, w ziemi łomżyńskiej, oraz Grodź in. Grudź, w pow. łukowskim, w parafii Wilczyska (Krzep.).

Gromadzki

Gromadzki h. Dąbrowa, vel Gromacki, Gromadziński, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Gromadzina in. Gromadzyna. 

Gryżewski

Gryżewski h. Sulima, vel Gryziewski, na Mazowszu, w woj. łęczyckim. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi liwskiej 1733 r. W XIX wieku należały do nich dobra Wolskie, parafia Żbików, obecnie gmina Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa Zachodnia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzejewski

Grzejewski h. Nałęcz, vel Grzejeski, Grzyjewski, na Mazowszu. Byli właścicielami m. in. wsi Telatycze w ziemi mielnickiej 1783. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grędzica

Grędzica h. Korab, vel Grzędzica, szlachta mazowiecka, po większej części zagrodowa (Urus.). 

Grzymski

Grzymski h. Cholewa, w woj. łęczyckim, pisali się z Grzymków. Według Bonieckiego, wyszli ze wsi Grzymki w dawnym powiecie orłowskim. Sąd in. Sand z Grzymków w Łęczycy 1394 (Akta Łęczyckie). Dorota z Wąglczewskich Grzymska, w powiecie przedeckim 1606 (AGZ Przedecz). Wojciech, cześnik halicki 1735. Grzymscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzywiński

Grzywiński h. Jastrzębiec vel Grzywieński, Grzewiński, błędnie Krzywiński, na Mazowszu, w Małopolsce i woj. łęczyckim, licznie rozodzeni. Nazwisko wzięli być może od wsi Grzywno koło Brodnicy, na

Gumowski

Gumowski h. Rola, ich gniazdem ma być województwo łęczyckie, skąd w XV wieku jedna gałąź osiedliła się w północnym Mazowszu, gdzie mieli nabyć bądź założyć wieś Gumowo, w pow. łomżyńskim (Urus.). 

Gustowski

Gustowski h. Machwicz (in. Murzyn) vel Gustoski, Gustawski, Gustaski, osiedli w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej, a przywędrowali tam zapewne z Pomorza. Wywodzą się być może od pomorskiej rodziny Machwiczów (Machwitz). Niektórzy używali przydomku Szczerba. 

Gutt

Gutt h. Ślepowron vel Gut, rodzina pochodzenia bawarskiego, osiadła w Wilnie. 

Guzowski

Guzowski h. Jastrzębiec vel Guzewski, stara rodzina mazowiecka wywodząca się z Guzowa w powiecie sierpskim. Współwłaścicielem tej wsi był w 1578 r. Jan Guzowski (Paw.). Jerzy, podstarości opoczyński

Habich

Habich h. własnego, rodzina pochodzenia niemieckiego, zamieszkała w W. Ks. Litewskim. Według niektórych źródel pochodzą spod Osnabrück w Dolnej Saksonii. Z nich: Fryderyk, dziedzic dóbr Misicze w powiecie lidzkim 1719. Jan, komornik ziemski starodubowski 1778 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1800.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawej połowie błękitnej, pół srebrnego koła od wozu, a w lewej czerwonej pół jastrzębia w lewo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Hackebeyl

Hackebeyl h. Wieruszowa vel Hackebeil, Hakebeil, Hakebejl, Hackbeil, w woj. chełmskim. Byli właścicielami dóbr dóbr Świerczyno 1735. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hałaczkiewicz

Hałaczkiewicz h. Grzymała, vel Chałaczkiewicz, Halaczkiewicz, Hałatkiewicz?, w Wielkopolsce, w Łęczyckiem i Sieradzkiem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Heinrich

Heinrich h. Praca vel Hejnrich, Heinrych, rodzina mieszczańska pruska. Znana na terenie dzisiejszej Warmii już 1566 r. Z nich: Teodor, przybył w 1806 r. do Polski jako urzędnik pruski. W 1837 r. otrzymali nadanie szlachectwa z herbem nazwanym Praca, bez podania opisu herbu, a 1840 r. otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa. Potomkowie Teodora zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hełczyński

Hełczyński h. Ostoja vel Helczyński, Chełczyński, właściwym nazwiskiem tej rodziny było Halczyński, które pierwszy Teodor Tomasz, cześnik bracławski 1762 roku, zmienił na Hałczyński, a następnie na Hełczyński.

Hincz

Hincz h. Czara, vel Hintz, dziedziczne szlachectwo, wraz z herbem nazwanym Czara, otrzymał 1837 r. Karol Hincz, asesorowi farmacji, właścicielowi apteki w Lublinie.

Horoszewicz

Horoszewicz h. Łabędź vel Horosiewicz, na Rusi Czerwonej i w woj. lubelskim. 

Hryszkiewicz

Hryszkiewicz h. Chorągwie Kmitów, rzadko Chryszkiewicz, na Litwie, w woj. trockim ok. 1650, następnie w mińskim. Jan Kazimierz Hryszkiewicz, strażnik miński 1703. Onufry, na sejmiku brasławskim 1764. Jan Tomasz, mostowniczy żmudzki 1780. Byli właścicielami dóbr Nowosiółki (Akta Bracławskie). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim halickim 1782. Potomkowie Stanisława, dziedzica dóbr Majskie 1697 r., wylegitymowali się w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Nowina. 

Hube

Hube h. Przeginia (in. Przegonia), mają pochodzić od rodziny Huba herbu Przegonia. Karol Hube, porucznik korpusu litewskiego inżynierów, a następnie kapitan, otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r. (Vol. Leg.).

Idźkowski

Idźkowski h. Jastrzębiec, czasem Ićkowski, Idzikowski, w ziemi bielskiej, dziedziczyli na Idźkach-Wyknie, Idźkach-Młynowiętach (dziś Idźki-Młynowskie) i Truskolasach, leżących obecnie w gminie Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. 

Ilnicki

Ilnicki h. Pietyróg, osiedleni na Podolu, pisali się z Ilnika. Są to zapewne Ilniccy herbu Sas, którzy przez nieświadomość przeszli do herbu Pietyróg. Mikołaj, komornik grodzki przemyski 1756. Jego potomkowie wylegity- mowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, właśnie z herbem Pietyróg.

Iskrzycki

Iskrzycki h. Pobóg, z nich: Bazyli i Kiryło otrzymali nobilitację 1659 r. (Vol. Leg.; Sigil.). Według Bonieckiego mają być herbu własnego, a herb ich ma przedstawiać w polu błękitnym srebrną strzałę utkwioną w ziemi.

Izdebski

Izdebski h. Pomian, rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Izdebki w dawnym pow. łukowskim, obecnie pow. Siedlce, parafia Zbuczyn, gdzie są notowani w aktach w latach 1531-1580. Majątek ten uległ z czasem

Jabłoński

Jabłoński h. Bończa, ze wsi Jabłonna w powiecie lubelskim, obecnie siedziba gminy. Stanisław z Jabłonny, burgrabia lubelski 1508. Michał Jabłoński, właściciel Piotrowic 1589 (Wyr. Lub.).

Jachowicz

Jachowicz h. Dąb odm. (in. Dąb IV), pisali się z Wolfowic lub von Wolfik, a niektórzy zmieniali nazwisko na Jachewicz. Michał Jachowicz wziął w zastaw od Worony połowę Tuliczowa, wspomina o tym wyrok z 1626 roku, wydany w sprawie Worony z Pruszyńskimi (Akta Kijow.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim 1782, w Wydziale Stanów we Lwowie 1852, a także w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — tarcza przedzielona w poprzek, górne pole czerwone, dolne czarne, w środku tarczy na obu polach obrączka złota, do niej przyczepione trzy żołędzie złote, na szypułkach złotych, prostych, dwie i jedna; na hełmie w koronie gałązka dębowa z żołędzią i dwoma listkami, między dwoma trąbami, których górne połowy czerwone, a dolne czarne (Urus.).

Jaczewski

Jaczewski h. Leliwa vel Jaczeski, na Mazowszu, pochodzą ze wsi Jaczewo w dawnej ziemi liwskiej, w parafii Korytnica. Obecnie wieś nazywa się Jaczew i leży w gminie Korytnica, powiat Węgrów, woj. mazowieckie. Wydaje się, że pierwotnym herbem Jaczewskich był Jastrzębiec, z którym legitymowali się w XVIII i XIX wieku. Marcin i Michał, dziedzice Jaczewa 1453 r. Sięgniew, Bartłomiej, Jan, syn Dersława, Jan Wyrzyk i brat jego Mikołaj, dziedzice Jaczewa, otrzymali 1476 r. wraz z innymi ziemianami liwskimi, różne wolności dla Jaczewa, od ks. Konrada (K. Maz.). Jaczewscy podpisali elekcję 1764 r. z ziemią liwską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1804 r. w Galicji zachodniej, a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Gałąź tej rodziny osiadła z dawna na Wołyniu, gdzie Adam, zastawny posiadacz części Perespy i Kozina od ks. Lubeckiego, spisał testament i umarł 1623 roku. Jedna linia (zapewne potomkowie przedstawiciela rodu zajmującego funkcję podpisarza) używała przydomku Podpisek, inne miały przydomki Adamik in. Jadamik i Grobla. Z tej rodziny: Antoni, wiceregent i burgrabia grodzki liwski 1755, poseł ziemi liwskiej i elektor 1764, podpisarz ziemski i grodzki liwski 1765, regent grodzki i ziemski oraz żupnik liwski 1768, pisarz ziemski i grodzki liwski 1777, poseł na sejm 1784. Franciszek (1832-1914), biskup diecezji lubelskiej. 

Jagniątkowski

Jagniątkowski h. Lubicz vel Jagniątkoski, Jagniętkowski, pisali się z Jagniątek w dawnym powiecie orłowskim, parafia Łęki Kościelne, zwali się czasem w XIV wieku Jagniątkami (Bon.). Jan Luba z Jagniątek,

Jakacki

Jakacki h. Radwan, ze wsi Jakać in. Jakacz w ziemi łomżyńskiej, parafii Śniadowo. Stanowią jeden dom z Magnuszewskimi. 

Abraham Magnuszewski z Jakacza, podsędek łomżyński 1539, a sędzia ziemski 1554 roku, zwał się następnie Jakackim. W 1564 r. był poborcą wiskim (Vol. Leg.). Wojciech Jakacki, dziedzic dóbr Jakacz-Borki 1679 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Wieś Jakać, gniazdo rodu Jakackich, jest obecnie położona w gminie Śniadowo, powiat Łomża, woj. podlaskie. Wspominana w aktach 1552 r., była niegdyś królewszczyzną, dziedzictwem Jana Mleczki (Gloger). W 1827 r. dzieliła się na Jakać Starą, Jakać Młodą i Jakać Borki, mające ogółem nieco ponad 200 mieszkańców (SGKP).

Jakaccy podpisali 1569 r. unię Litwy z Koroną. Byli elektorami 1669 i 1697 r. z ziemii łomżyńskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. 

Genealogia

(osób: 51)

• JÓZEFA Maria Jakacka h. Radwan (1847-po 1870), c. Wincentego i Balbiny Podczaskiej; m. (1866 Goworowo) Jan Zambrzycki h. Kościesza (1829-1890), s. Gabriela i Ewy Zambrzyckiej; ślub w parafii Goworowo, obecnie gmina Goworowo, pow. Ostrołęka, woj. mazowieckie, miejscowość: Góry (MK Goworowo); dzieci: 1/ Helena Jadwiga (ur. ok. 1868), voto: Wilhelm Engelbrecht; 2/ Zenon Józef (1869-1909), 3/ Jadwiga (1870-1897) – Zambrzyccy.

 

• WINCENTY Epifaniusz Jakacki h. Radwan (ok. 1800-po 1855), s. Walentego i Kunegundy Górskiej, patron przy Trybunale Cywilnym guberni płockiej w latach 1830-1855; absolwent wydziału prawa i administracji Uniw. Warszawskiego 1826; podpisał adres woj. płockiego do sejmu 21 I 1831; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Radwan (Bon.; Urus.; Szl. Król.; Gerb.); ż. (22 IX 1838 Lipowiec) Balbina Alfonsa Józefa Podczaska (ok. 1815-po 1847), c. Kacpra i Tekli Bromirskiej; ślub w parafii Lipowiec Kościelny, obecnie gmina Lipowiec Kościelny, pow. Mława, woj. mazowieckie, miejscowość: Niegocin, uwagi: kawaler, panna; błędnie zapisano nazwiska: Jakucki, Podczuska (MK Lipowiec); dzieci: Wanda, Józefa, Władysław.

Źródła: Bon. t. 8/151; Nies.; SGKP t. 3/374; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 5/324-325.

Jałbrzykowski

herb Grabie odm.

herb Kościesza

Jałbrzykowski h. Grabie (odm.) vel Grabia-Jałbrzykowski, ze wsi Jałbrzyki w ziemi łomżyńskiej, stanowią gałąź rodu Jałbrzyków herbu Grabie. Wojciech i Gosław, nabywszy 1415 r. majątek Jałbrzyków-Stok w ziemi łomżyńskiej, pisali się od niego Jałbrzyk, a ich potomkowie to nazwisko zmienili na Jałbrzykowski. Gocław Jałbrzykowski, współdziedzic wsi Wierciszewo i Szymbory (Senbori) pod Wizną 1577 r. (Paw.). Jałbrzykowscy podpisali elekcje 1669 i 1697 r. z ziemią łomżyńską, 1764 r. z woj. poznańskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, niektórzy z herbem Kościesza.
Są jednego pochodzenia z Wądołowskimi z Wądołowa, Wyszyńskimi z Wyszonki, a zapewne również z Rakowskimi, Czarnowskimi, Mazowskimi i Kozikowskimi.

Jamiołkowski

Jamiołkowski h. Doliwa vel Jemiołkowski, Jamiałkowski, rodzina podlaska, z Jamiołek w ziemi bielskiej, zwali się pierwotnie Jamiołkami.

Janasz

Janasz h..., vel Janasch, Jannasz, Jannasch, Jannosch, na Mazowszu i Podlasiu. Jerzy Janasz, subdelegat brański i sędzia kapturowy liwski 1764. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu. Byli także neofici tego nazwiska.

Janczewski

Janczewski h. Dołęga, na Litwie, w księstwie żmudzkim w XVII i XVIII wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa przed deputacją wywodową wileńską 1798 i 1826, a kowieńską 1846.

Jaroszewicz

Jaroszewicz h. Prus I, przydomku Kwaczyński, w woj. witebskim. Jerzy Piotr Jaroszewicz-Kwaczyński, namiestnik 1713, regent grodzki witebski 1716, sekretarz królewski 1722, żonaty z Eufrozyną Kownacką, wziętą w niewolę turecką. Zapewnili go, że umarła i zaślubił Kopakowską. Gdy pierwsza żona z niewoli wróciła, porzucił drugą i żył z pierwszą, aż do jej śmierci i następnie poślubił Judytę Rachelę Rymaczewską. Konsystorz wileński uznał drugie jego małżeństwo za nieważne, lecz, że je zawarł nie przekonawszy się dokładnie, o śmierci pierwszej żony, skazany został 1708 r. na zapłacenie 15 fl. na szpitale, i na pokutę kościelną, leżenie krzyżem w ciągu siedmiu Mszy (Ist. Jur. Mat.).

Jarzyński

Jarzyński h. Trzaska, licznie rozrodzeni na Mazowszu. Pochodzą niewątpliwie od Jarzynów tego herbu. Podpisali elekcję 1764 r. z województwem płockim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Jasieński

Jasieński h. Dołęga, vel Jasiński, rodzina kujawska, wyszli ze wsi Jasień (inaczej Jasienie), w ziemi dobrzyńskiej, parafia Tłuchowo, obecnie pow. Lipno. Pisali się także „z Wielkiej Jasionny”. 

Jastrzębski

Jastrzębski h. Jastrzębiec, vel Jastrzęmbski, Jastrzembski, z Jastrzębi w powiecie łęczyckim. 

Jastrzębscy tego herbu podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, a w guberni wileńskiej 1800-1832. 

Z herbem Jastrzębiec wylegitymowali się też niektórzy spośród Jastrzębskich Ślepowrończyków.

Genealogia

(osób: 55)

• JOANNA Marianna Jastrzębska h. Jastrzębiec (ok. 1800-po 1830), c. Dydaka i Eufrozyny Wielogłowskiej (Bon.); m. (ok. 1820) Antoni Jan Paszyc (ok. 1790-po 1830); dzieci: Antoni Mścisław Paszyc (ur. 1824), ur. Ilkowice, parafia i gmina Słaboszów, pow. Miechów, obecnie woj. małopolskie, chrz. 1824 (MK Słaboszów).

• KAJETAN Jastrzębski h. Jastrzębiec (1795-1869), s. Dydaka i Eufrozyny Wielogłowskiej, właściciel dóbr Ilkowice, parafia i gmina Słaboszów, pow. Miechów, obecnie woj. małopolskie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Jastrzębiec; zm. Ilkowice, parafia Słaboszów, lat 73 (Bon.; Urus.; Szl. Król.; MK Słaboszów); 1ż. (30 V 1829 Proszowice) Marianna Maria Wielogłowska (ok. 1810-ok. 1840), c. Andrzeja i Józefy Piegłowskiej; ślub w parafii Proszowice, miejscowość: Szczytniki (MK Proszowice); dzieci: Czesław; 2ż. (ok. 1840) Józefa Cybulska (ok. 1820-po 1850), odziedziczyła po Janie i Teresie Rudnickich Piekary i Ciborowice; matka naturalnej córki Jana Rudnickiego Teresy Tetmajerówny; w latach 1847-1848 o rękę jej zabiegał Julian Dorau; wyszła ostatecznie za Kajetana Jastrzębskiego (Girt. Pam.); dzieci: Ignacy.

Źródła: Bon. t. 8/314-315; Nies.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 6/19-20.
 

Jastrzębski h. Ślepowron (in. Bujny), vel Korwin-Jastrzębski, Jastrzęmbski, Jastrzembski, wyszli z Jastrzębek, w ziemi łomżyńskiej, skąd następnie przeszli na Podlasie, gdzie założyli sześć wsi noszących nazwy: Jastrzębie-Łupiny, J.-Daćbogi, J.-Mroczki, J.-Pluty, J.-Śmiary i J.-Tworki. 

Wszystkie te wsie należą do parafii Domanice, w której znajdują się akta urodzeń tychże Jastrzębskich. Z czasem, licznie rozrodzeni, osiedlili się i w pow. łukowskim, gdzie także spotykamy wsie nazywające się Jastrzębie, i powoli rozeszli się po całym kraju (Bon.). Dla rozróżnienia nosili przydomki, jak np. Boruta, Gołąb, Jakubowicz, Leśkowicz, Marcinowicz, Michoń, Niedźwiedź, Pisarczyk, Puszcz, Sikora. 

Jastrzębscy podpisali elekcje 1669 r. z woj. lubelskim, 1674 r. z woj. czerniechowskim, 1697 r. z ziemią halicką. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim, grodzkim przemyskim i halickim 1782 r., w Wydziale Stanów we Lwowie 1808 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, gdzie niektórzy podali Jastrzębca, jako ich herb rodowy, a także na Litwie, przed deputacją wywodową wileńską w 1819.

Genealogia
(osób: 78)

• AMELIA Jastrzębska h. Ślepowron (1871-1941), c. Stanisława i Marii Dembińskiej (Bon.); m. (6 VII 1894 Kraków) Mieczysław Eustachy Adolf hr. Poniński (16 VI 1869-1942), s. Władysława i Olgi Ewy ks. Czetwertyńskiej; zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym Dachau; dzieci: Michalina, Julia, Maria – hr. Ponińscy.

• WOJCIECH vel Albert Józef Jastrzębski h. Ślepowron (ok. 1800-po 1840), s. Józefata i 1ż. Barbary Gajewskiej, właściciel dóbr Dziekanowice, parafia i gmina Działoszyce, obecnie pow. Pińczów, woj. świętokrzyskie (Bon.; MK Działoszyce); ż. Teresa Tetmajer (ok. 1810-po 1840); nieślubna córka Józefy Cybulskiej (późniejszej żony Kajetana Jastrzębskiego h. Jastrzębiec) i Jana Rudnickiego, wychowanka jego żony Teresy Rudnickiej, odziedziczyła po Rudnickich Działoszyce; adoptowana przez Karola Tetmajera, adwokata tarnowskiego (Girt. Pam.); dzieci: Edmund, Stanisław.

Źródła: Bon. t. 8/319-324; Nies.; Szl. Gal. 95; Szl. Król.; Urus. t. 6/21-23.

Jaszewski

Jaszewski h. Ślepowron, vel Jaszowski, w ziemi czerskiej i na Litwie. Wyszli zapewne ze wsi Jaszewo w ziemi czerskiej. Wieś ta dzisiaj nosi nazwę Jesówka, leży w parafii Jazgarzew, gminie i powiecie Piaseczno, w woj. mazowieckim.

Jaworowski

Jaworowski h. Lubicz, na Podlasiu, dom licznie rozrodzony. Początkowo zamieszkiwali w północnym Mazowszu, ale już w początkach XV stulecia przenieśli się na Podlasie i założyli w ziemi bielskiej osadę o nazwie Jaworówka.

Jelnicki

Jelnicki h. Nowina, na Wołyniu. W aktach wołyńskich wystęoują już od 1627 r. (Akta Woł.). 

Jemielity

Bożawola

  Pielesz

 

Jemielity h. Bożawola, h. Pobóg i h. Pielesz, vel Jamielity, Jemielita, ze wsi Jemielite Stare w ziemi łomżyńskiej, obecnie gmina Śniadowo, pow. Łomża, woj. podlaskie.

Juszyński

Juszyński h. Garczyński odm. (in. Sas odm.), rodzina pochodzenia tatarskiego, na Żmudzi. Używali zaszczytnego przydomku Daniar-beg.

Kostrakiewicz

Kostrakiewicz, w Galicji. W XIX wieku zamieszkiwali w parafiach Touste i Grzymałów, dawny powiat Skałat, obecnie Ukraina.

Kamionowski

herb Korwin

herb Ślepowron

Kamionowski h. Ślepowron, vel Korwin-Kamionowski, z Kamionowa w dawnym powiecie łomżyńskim, parafii Kleczkowo, gdzie dziedziczyli już 1476 r.

Kapica

Kapica h. Jastrzębiec (odm.), na Podlasiu. Mają być gałęzią Milewskich herbu Jastrzębiec. Gniazdem tego domu jest wieś Kapice w parafii i gminie Kobylin Borzymy, pow. Wysokie Mazowieckie.