Gutt

Gutt h. Ślepowron vel Gut, rodzina pochodzenia bawarskiego, osiadła w Wilnie. 

Jej protoplastą jest Jan Guttenfels, pułkownik wojsk królewskich, który otrzymał nobilitację 1701 r. i zmienił nazwisko na Gutowski, lecz jego potomkowie używali nazwiska Gutt. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

• ALEKSANDER Gutt h. Ślepowron (ok. 1801-27 XI 1862), s. Jerzego i Teresy Fiszer, radca Prokuratorii, sędzia do szczególnych poruczeń przy Komisji rządowej sprawiedliwości, radca dyrekcji głównej Tow. Kredytowego Ziemskiego 1850; absolwent Uniw. Warszawskiego; dziedzic dóbr Okocie, ówczesny pow. Sejny (Urus.); ur. Wilno, zm. i poch. Okocie; ż. (ok. 1828) Marianna Maria Gabriela Referowska (25 III 1810-12 XI 1846), c. Ksawerego i Katarzyny Kozierowicz; także: Refferowska; ur. Biała Podlaska, zm. Warszawa, lat 36 (Kur. Warsz.); dzieci: Zygmunt, Marianna, Aleksander, Jerzy, Ludwika.

 

• LUDWIKA Tekla Gutt h. Ślepowron (1799-9 V 1881), s. Jerzego i Teresy Fiszer; ur. Wilno; 1m. (ok. 1820) Stanisław Jan Polkowski h. Prus I (1789-1867), s. Józefa i Katarzyny Putoszyńskiej, podporucznik wojsk Ks. Warszawskiego; 2m. (12 VII 1827 Wilno) Adam Brekowski (ok. 1795-po 1827), kalkulator w komisji wojewódzkiej Królestwa Polskiego; ślub w parafii św. Jana w Wilnie, świadkowie: urodzeni Wincenty Borowski, Sebastian Stachowski, Edward Tomasz Massalski (MK Wilno: św. Jan).

Źródła: Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 5/78.