Męczkowski

Męczkowski h. Białynia (in. Białycz) vel Menczkowski, Męćkowski, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Męczki in. Męczki Sułkowo w ziemi wiskiej, parafia Wizna, powiat Łomża, obecnie woj. podlaskie. Ich pierwotne nazwisko Męcz i Męczko (Mancz, Manczko), pochodzi od staropolskiego imienia Męcimir. Piotr i Męcimir, synowie Kiełcza, otrzymali w nagrodę zasług w 1436 r. od Władysława ks. mazowieckiego 20 włók ziemi, zwanej Sułkowe Nowiny w ziemi wiskiej, na której Męcimir wybudował wieś zwaną Męćki in. Męczki, od której jego potomkowie wzięli nazwisko Męczkowski (Urus.). Naganieni w szlachectwie 1608 r. przed sądem dowiedli, iż są herbu podkowa i krzyż ze strzałą, który zowią Białycz. Z nich: Bartłomiej, podstarości wiski 1548-1553. Józef, skarbnik wiski 1728, sędzia ziemski i marszałek kapturowy ziemi wiskiej 1736. Męczkowscy podpisali elekcję 1733 r. z woj. mazowieckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Mianowski

herb Przerowa

 herb Przerowa odm.

Mianowski h. Przerowa (odm.) vel Przerowa-Mianowski, nazwisko wzięli może od wsi Mianowo w ziemi wiskiej. Pochodzący zapewne z rodziny Mianowskich herbu Przerowa, Antoni Wincenty, instygator miasta

Michalski

Michalski h. Korczak, w Wielkopolsce. Antoni Jan, miecznik dobrzyński 1783. Franciszek, starosta selutyński 1785, żonaty z Franciszką Cichocką, stolnikówną chełmińską (Metr. Kor.; Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).

Michniewski

herb Brodzic

herb Trąby

Michniewski h. Trąby vel Michniowski, Michnowski, według Uruskiego w województwie sieradzkim, gdzie mieli posiadać w 1721 r. nieznany bliżej majątek Michnowszczyzna. Nie od niego jednak powstało nazwisko, może od wsi Michny in. Kurzątki, parafia Romany, powiat Kolno, woj. podlaskie (SGKP). Jeśli tak, wnioskując z nazwy Michny-Kurzątki, może są wspólnego pochodzenia z Kurzątkowskimi herbu Brodzic. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Mieczyński

Mieczyński h. Łabędź, vel Dunin-Mieczyński, Mieczeński, Mieciński, Miciński, przydomku Dunin, stanowią odgałęzienie starego rodu rycerskiego Duninów. Za Długosza byli w ziemi radomskiej 1470.

Mieszkowski

Mieszkowski h. Mora, rodzina mazowiecka, pisała się „z Mieszek”. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu 1584 r. (Pap.). Ich rodzinnym gniazdem jest wieś Mieszki, w dawnej ziemi łomżyńskiej, w parafii Winnica, obecnie pow. Pułtusk.

Miłodrowski

Miłodrowski h. Ślepowron, vel Miłodroski, Miłodrawski, Milodroski, Milodrowski, na Mazowszu. Wymieniają ich konstytucje sejmowe w woj. płockim 1648 r. (Con.).

Mioduszewski

Mioduszewski h. Ostoja vel Mioduszowski, licznie rozrodzona, drobnoszlachecka rodzina podlaska, której gniazdem jest wieś Miodusy in. Miodusze Wielkie, w parafii Jabłonka Kościelna, obecnie pow. Wysokie

Mirewicz

Mirewicz h. Szeliga, notowani w aktach na Wołyniu 1770 r. (Akta Włodzimierskie). Byli właścicielami dóbr Gałązki w pow. łomżyńskim 1858. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Szeliga. 

Miszewski

Miszewski h. Lubicz, vel Miszowski, Misiewski, Misiowski, Mniszewski, dawna i można rodzina na Mazowszu. Jak pisze Uruski, ich przodkiem był Mikołaj Sowa, który w 1403 r. otrzymał przywilej od Jana ks. mazowieckiego na wieś Miszew in. Mniszew. Stąd też jego potomkowie pisali się Miszewskimi lub Mniszewskimi.