Mystkowski

Mystkowski h. Jastrzębiec, na Podlasiu. Podobno wyszli ze wsi Mystki-Rzym w ziemi bielskiej. Notowani w aktach ziemi bielskiej 1654 r. Jan, podkomorzy bielski 1649. Kazimierz, komornik ziemski bielski 1676. Adam z Mystkowic, podkomorzy mielnicki 1775. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Wydaje się, że podczas legitymacji szlacheckich nie wszyscy Mystkowscy wiedzieli do jakiego herbu należą, bywało że przedstawiciele jednej rodziny legitymowali się z dwoma różnymi herbami. 

Nieciecki

Nieciecki h. Poraj, vel Niecieski, Nieciewski, Niesiecki, Mieciecki, na Podlasiu, notowani w aktach ziemi drohickiej od 1450 r., następnie również w ziemi bielskiej.

Niedzieski

herb Pogoń

herb Prus I

Niedzieski h. Pogoń (in. Pogonia), czy nie pochodzą od Niedzielskich herbu Prus? Byli na Wołyniu, posiadali tam wieś Krzywe do 1771 r.

Nielepiec

Nielepiec h. Prus I, wiodą się z Małopolski. Ich gniazdem rodowym jest wieś Nielepice, gmina Zabierzów, dawniej w pow. chrzanowskim, obecnie pow. Kraków, woj. małopolskie. Gabriel Nielepiec, jest dziedzicem tej wsi 1596 r. Byli też właścicielami wsi Wilamowo i Osiek Dolny 1680, Grodziec 1702, Bieńkowice 1738, w woj. krakowskim. Należeli do elektorów królewskich 1733 r. z woj. krakowskiego, 1764 r. z ziemi halickiej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Andrzej, prokurator krakowski 1702. Franciszek, major wojsk koronnych 1712. 

Niemętowski

herb Pobóg
herb Sulima

Niemętowski h. Sulima, vel Niementowski, w powiecie radomskim 1729. 

Niwiński

Niwiński h. Paprzyca (in. Poprzyca, Kuszaba), vel Niewiński, na Podlasiu, przeważnie drobna szlachta, licznie rozrodzona. Używali przydomków Chreba, Książyk i być może innych. 

Noiński

Noiński h. Grzymała, rodzina podlaska. Byli właścicielami m. in. wsi Suchawa w ziemi mielnickiej 1792, Skorocice w pow. stopnickim 1858. 

Nowacki

Nowacki h. Ogończyk, w woj. sieradzkim i na Kujawach. Byli właści- cielami dóbr Wilczkowice w woj. sieradzkim 1738. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1853 r. bez przedstawienia herbu. Z nich Fryderyk Kazimierz, syn Franciszka, urzędnik w rządzie guberni mazowieckiej, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1840 r. Zarówno w Spisie szlachty Królestwa Polskiego, jak i w Herbarzu Uruskiego, tenże Fryderyk wymieniony jest jako Nowacki herbu Nowacki. 

Sulej

Sulej h..., vel Suley, rodzina drobnoszlachecka w woj. lubelskim i na Podlasiu. Wymieniona w herbarzu Małachowskiego w XVIII wieku. Byli właścicielami m. in. części wsi Role, parafia Łuków, pow. Łuków, obecnie woj. lubelskie (MK Łuków). 

Nowicki

Nowicki h. Lubicz odm., uzyskali noblitację 1776 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Nożewski

Nożewski h. Rawicz, vel Nożowski, Nozowski, Nóżewski, Nużewski, rodzina mazowiecka, drobna szlachta. Wymienia ich już Paprocki 1584 r. Nazwisko wzięli od wsi Nożewo in. Nożewo-Niedźwiedzie w dawnej ziemi rożańskiej, parafia Ostrołęka (Nies.; SGKP).

Nurowski

Nurowski h. Kościesza, vel Norowski, Wnorowski?, drobna szlachta mazowiecka. Wyszli może ze wsi Nury, gmina i parafia Lubiel, pow. Pułtusk, obecnie woj. mazowieckie.

Obidziński

Obidziński h. Topór, vel Obydziński, Obiedziński, Obedziński, Obidzień- ski, Obodziński, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Obidzino Górne w ziemi ciechanowskiej, w dokumentach zwane też Obidzin, obecnie pow. Ciechanów, gmina Gołymin, parafia Pałuki.

Obyrn

Obyrn h. własnego, vel O'Byrn de Lassy, de Obyrn, Byrn, szlachta irlandzka, baronowie, którzy w Polsce otrzymali indygenat 1764 r. z prawem kładzenia korony hrabiowskiej nad tarczą herbową (Vol. Leg.). 

Oczechowski

Oczechowski h. Topór, w Wielkopolsce, wywodzą się z woj. poznań- skiego, zatem należą chyba do rodu Pałuków. Byli właścicielami m. in. dóbr Kuczków, Borucin, w woj. poznańskim, obecnie pow. Pleszew, woj. wielkopolskie.

Okniński

Okniński h. Okno (in. Okno III, Okno złote), błędnie Okmiński, w ziemi liwskiej i na Podlasiu, w większości szlachta zagrodowa, pisali się z Zalesia w pow. łukowskim (El. 2). 

Okołowicz

Okołowicz h. Ostoja vel Krzywiec-Okołowicz, Okółowicz, Okułowicz, przydomku Krzywiec, na Litwie, w województwie brzeskim litewskim 1691 r. (Nies.), oraz w Prusach. Łukasz, bojar ostryński 1528 r. (Metr. Litew.).

Olechnowicz

Olechnowicz h. Leliwa, na Wołyniu i Litwie. Wedle heraldyków stanowią odgałęzienie rodziny Zabrzezińskich, sami zaś dali początek Kuchmi- strzowiczom i Irzykowiczom. Mają pochodzić od Olechny (Aleksandra), syna Wojciecha Monwida, wojewody wileńskiego. Właściwym ich nazwiskiem było Dorohostajski, jakaś jednak linia Olechnowiczów nie brała tego nazwiska. Metryka Litewska z 1528 r. wymienia Iwana, syna Mikołaja, w pow. oszmiańskim, który ze swych majętności 13 koni i Jerzy, syn Michała, który 17 koni winni byli stawić na potrzeby wojenne. W 1733 r. na sejmiku wileńskim udowodnili dawne swoje szlachectwo. Zostali także wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tadeusz, regent ziemski upicki 1781, komisarz do zbierania ofiar z woj. trockiego 1789. Aleksander, geometra królewski 1781. Mikołaj, łowczy mścisławski 1791. 

Olsztyński

Olsztyński h. Bożawola, pisali się „na Olsztynie”. Stanowią być może jedną rodzinę z Olsztyńskimi herbu Odrowąż, a nazwisko wziąć mogli od wsi Olsztyn w pow. piotrkowskim.

Omelański

herb Hurko

herb Odyniec

Omelański h. Hurko, vel Omeliński, Omyliński, właściwie Hurko-Omelański, odnoga rodu Hurków, którzy na Wołyniu od dóbr dziedzicz- nych Omelany zwali się Omelańskimi. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Wielkie i Małe Omelany, pow. Równe (SGKP).

Omęta

Omęta h. Niesobia vel Omenta, na Litwie, w woj. trockim. Byli posłami i elektorami z woj. trockiego 1632 i 1648 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Józef Karol, w pow. słonimskim 1706. Antoni, dziedzic wsi Pojoście w pow. upickim 1775.