Obyrn

Obyrn h. własnego, vel O'Byrn de Lassy, de Obyrn, Byrn, szlachta irlandzka, baronowie, którzy w Polsce otrzymali indygenat 1764 r. z prawem kładzenia korony hrabiowskiej nad tarczą herbową (Vol. Leg.). 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Herb — w polu czerwonym między trzema dłoniami, jedną prawą i dwiema lewymi, dwiema u góry jedną u dołu, na krokwi złotej mała tarcza, na której w polu błękitnym lew złoty. Nad koroną hrabiowską i hełmem ukoronowanym syrena ze zwierciadłem w prawej ręce a grzebieniem w lewej. Labry czerwone podbite złotem. 

Genealogia
(osób: 20)

• HELENA Anna O'Byrn, Byrn h. wł. (27 III 1842-po 1877), c. Wiktora i  Ludwiki Barszczewicz; ur. Warszawa, chrz. 1842 (MK Warszawa: św. Andrzej); m. (1862 Warszawa) Alfons Grotowski (ok. 1833-po 1877), s. Franciszka, urzędnika i Julii Korbasińskiej, inżynier, pracownik zarządu okręgu 7 komunikacji w mieście Żarnowiec, pow. Olkusz, gubernia radomska; ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: O'Byrn (MK Warszawa: św. Aleksander, św. Antoni); dzieci: Władysław Wacław (ur. 1865 Warszawa), Helena Henryka (ur. 1874), Alfons Władysław (ur. 1877) – Grotowscy.

• WIKTOR Salezy O'Byrn, de Obyrn h. wł. (1790-27 X 1862), s. Jakuba i Tekli Łyszczyńskiej, podpułkownik wojsk polskich, urzędnik w Warszawie; wstąpił 1809 r. do 8 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do batalionu strzelców gwardii, awansował 1819 r. na podporucznika, 1824 r. na porucznika, 1830 r. na kapitana, 1831 r. podpułkownik w 16 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie 1812 w Rosji, 1813 w Niemczech (Ks. Wojskowe); razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1848 r.; ur. Ryniewice, gubernia grodzieńska, zm. Warszawa (Urus.; Sp. Szl.; MK Warszawa: św. Aleksander); ż. (1829 Warszawa) Ludwika Marianna Barszczewicz (ok. 1810-po 1862), c. prawd. Jana i Agaty Wróblewskiej; ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Leon, Jan, Alfons, Helena, Ksawery, Marceli.

Źródła: Bork. Sp. 285; Dw. Teki; Ostr. t. 1/396 nr 2307, t. 2/234; PSB t. 23/482; Urus. t. 12/235; Żern. t. 2/146.