Płonczyński h. Glaubicz, rodzina kujawska, wyszła ze wsi Mały Płonczyn in. Płonczynek, w pow. dobrzyńskim, gdzie siedziała drobna szlachta o różnych imioniskach, takich jak Gliwa (Gliwicz), Śliwa, Zaręba (Zarębicz), zapewne różnoherbowa (Bil.).
Kozerski h. Prawdzic, vel Kozyrski, Kożyrski, ze wsi Kozery, w dawnym pow. sochaczewskim, w parafii Grodzisk Mazowiecki. Na Kozerach dziedziczyli jeszcze w XIX wieku. Możliwe, że ich pierwotnym nazwiskiem było „Kozera”. Z tejże wsi Kozery wyszli także Kozierscy h. Szeliga.
Kozubski h. Abdank (in. Habdank), vel Kożubski, wzięli nazwisko od wsi Kozuby (Kożuby) Stare i Nowe, w parafii Sędziejowice, pow. łaski, obecnie woj. łódzkie (według dawnych herbarzy – z Kozub, w pow. wiślickim), a pisali się „z Magnusów” (Magnusy), wsi w dawnym woj. sieradzkim (obecnie gmina Wodzierady, pow. Łask), którą posiadali jeszcze w końcu XVIII stulecia. Są jednego pochodzenia z Magnuskimi herbu Abdank. Kozubscy używali przydomków, m. in. Biernacik i Dubiel.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson