Płonczyński

Płonczyński h. Glaubicz, rodzina kujawska, wyszła ze wsi Mały Płonczyn in. Płonczynek, w pow. dobrzyńskim, gdzie siedziała drobna szlachta o różnych imioniskach, takich jak Gliwa (Gliwicz), Śliwa, Zaręba (Zarębicz), zapewne różnoherbowa (Bil.).

Wedle Uruskiego, są w rzeczywistości dwie odrębne rodziny tego nazwiska i herbu. Jedna dawna, jak wyżej wspomniano, która wzięła nazwisko od wsi Płonczyn na Kujawach, a druga, mająca za przodka Jerzego Plończyka, nobilitowanego 1676 r., a którego potomkowie wzięli nazwisko Płonczyński.

Genealogia
(osób: 37)

 

• LUDWIKA Płonczyńska h. Glaubicz (1778-8 XII 1833), c. Łukasza i 2ż. Magdaleny Biegańskiej h. Prawdzic; zm. Łukowo (Dw. Teki); m. (ok. 1798) Jan Nepomucen Filip Koszutski z Koszut h. Leszczyc (1775-30 IV 1808), s. Józefa i Zofii Józefy Wyssogota-Zakrzewskiej h. Wyskota; zm. Poznań, lat 33, poch. OO. Bernardyni; dzieci: Józefa, Maksymilian, Edward, Adolf, Nepomucena – Koszutscy.

 

• ŁUKASZ Jan Płonczyński h. Glaubicz (1732-1793), s. Aleksandra i Anny Kwileckiej h. Szreniawa odm., dziedzic ½ dóbr Łagiewniki i części Sepno Małe albo Sepienko, parafia Konojad, pow. Kościan, w latach 1760-1790; ur. Łagiewniki, parafia Konojad, chrz. 21 X 1732, chrzestni: N. Ignacy Gajewski i G. Antonina P. siostra rodz. dziecka (Dw. Teki; Urus.; MK Konojad; AGZ Kościan); 1ż. (ok. 1759) Wiktoria Kęszycka z Kęszyc h. Nałęcz (ok. 1740-1762), c. Michała i 2ż. Elżbiety Błociszewskiej h. Ostoja (Bon.; Dw. Teki); dzieci: Antoni; 2ż. (ok. 1768) Magdalena Biegańska h. Prawdzic (ok. 1745-po 1790), c. Franciszka i Anny Bojanowskiej; dzieci: Ludwika.

 
Źródła: Bil. = A. Biliński, Szlachta ziemi dobrzyńskiej; Dw. Teki (Monografia); Urus. t. 14/96-98.