Kowieski

Kowieski h. Kownia, oraz h. Junosza, rzadko Kowiewski, błędnie Kowiecki, nazwisko biorą od wsi Kowiesy, w dawnym pow. sochaczewskim, w parafii Chojnata, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie. Nazwa ta została później przeniesiona na Podlasie.

W drugiej połowie XVI wieku wieś szlachecka Kowiesy (Kowiesze) należała do pow. mszczonowskiego, ziemi sochaczewskiej, woj. rawskiego. W Kowiesach Wielkich dziedziczyli 1579 r. Junochowie, Wodkowie i Kopciowie, a w Kowiesach-Bielinach Feliks Saro, Mikołaj Saro i inni (Paw.). Potomkowie tych ostatnich występują w aktach jako Kowiescy Sarowiczowie.

Druga wieś Kowiesy, położona na Podlasiu i najpewniej założona przez Kowieskich, znajduje się w parafii Rozbity Kamień, pow. Sokołów Podlaski, obecnie woj. mazowieckie. Leży między Sokołowem Podlaskim a Siedlcami. Pierwsze wzmianki o niej pojawiają się w 1450 r. Stanowiła niegdyś zaścianek szlachecki należący do okolicy zaściankowej Bielony, w drugiej połowie XVII wieku leżący w ziemi drohickiej, w woj. podlaskim. 

Jan Kowieski, ma sprawę w Lublinie 1596 r. (Wyr. Lub.). Walenty vel Seweryn Kowieski, w ziemi czerskiej 1610 r. (Perp. Czers.). Adrian Kowieski h. Junosza kwitował 1592 r. skarb koronny, z odbioru 100 zł (Wittyg). Aleksander, wwiązany 1640 r. w część Gierałtowa, nabytą od Komorowskich (Zs. Zat.; Gr. Oświęc.). W 1669 r. nadano różnej szlachcie 132 włók, z klucza łomaskiego, w ekonomii brzeskiej, w liczbie której znajdował się Bartłomiej Kowieski h. Kownia. Grzegorz Kowieski w 1681 r. sprzedał swemu bratu Adamowi wieś Borki-Sołdy, w pow. sokołowskim.

Kowiescy herbu Kownia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1804 r., w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Genealogia
(osób: 20)

• ANDRZEJ Kowieski z Kowies h. Kownia (28 XI 1821-po 1854), s. Pawła i Marianny Zofii Przesmyckiej, żołnierz armii carskiej 1854 r.; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1854 r., z herbem Kownia, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Sęcz.).
 

• KATARZYNA Kowieska z Kowies h. Kownia? (ok. 1640-po 1670), c. Aleksandra i Katarzyny Minockiej de Minoga; była za Janem ze Stadnik Stadnickim 1664 r., wniosła mężowi 10,000 złp. posagu (Bon.; Urus.; Żych.); m. (ok. 1664) Jan Stadnicki ze Stadnik h. Szreniawa odm. (IX 1636-po 1674), s. Piotra i Elżbiety Jordanówny h. Trąby, właściciel dóbr Mogilno, w pow. sądeckim; podpisał elekcję króla Jana III Sobieskiego z woj. krakowskim w 1674 r. (ibid..); 2v. Barbara Paprocka z Jaworu h. Jelita (ok. 1650-po 1680), c. Adama, sędziego ziemskiego w Stężycy, i NN.; dzieci: 1/ Władysław (ok. 1670-p. 1737), voto: Apolonia vel Apolinara Kępińska h. Niesobia (ok. 1670-po 1738), c. Stanisława i Heleny Wielogłowskiej h. Starykoń; 2/ Karol, 3/ Piotr – Stadniccy.

 
Źródła: Bon. t. 12/30-31; Bork. Sp. 180; Dw. Teki; Sęcz.; SGKP t. 4/518; Urus. t. 7/352; Wittyg s. 153; Żych. t. 3/275.