Zaborski

Zaborski h. Kopaszyna (in. Kopasina), pisali się z Zaborza, wsi położonej obecnie w gminie Morawica, powiat Kielce. Jedna gałąź osiadła na Litwie, w woj. mińskim, skąd byli elektorami w 1648 r. (Con.). 

Zacharkiewicz

Zacharkiewicz h. Brodzic, pochodzą zapewne z W. Ks. Litewskiego. Wojciech Zacharkiewicz, regent ziemski woj. brzeskiego-kujawskiego, dowiódł szlachectwa na sejmie 1768 r. (Con.), czego potwierdzenie otrzymali jego potomkowie w 1820 r. Zacharkiewiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1837.

Zachert

Zachert h. Runicki, wywodzą się z angielskiego rodu Sacket, przybyli do Polski z Leeds w XVI wieku, osiedlając się w Wielkopolsce. 

Zaczkowski

Zaczkowski h. Rawicz, vel Zackowski, właściwie Żaczkowski, wyszli ze wsi Żaczki, w parafii Grabów, pow. Łęczyca. 

Zagrodzki

Zagrodzki h. Syrokomla (in. Abdank, Habdank odm.), vel Zagrocki, rodzina małopolska, nazwisko biorą zapewne od wsi Zagrody. 

Zagrzewski

Zagrzewski h. Lubicz, w Prusach, w Galicji 1778. Wywodzą się z Mazur, ze wsi Zagrzewo (niem. Sagsse, Sagchse, Sagsau), obecnie woj. warmińsko-mazurskie, gmina i powiat Nidzica. W 1537 r. właścicielem wsi był Jakub z Zagrzewa. W 1666 r. miejscowość zamieszkiwali Czapkowscy

Zajdlicz

Zajdlicz h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok), vel Korzbok-Zaydlicz, Zajdlic, Zajglic, Zayglic, Zajglicz, później też Zeidlitz, Zejdlicz, Seidlitz, Seydlitz, etc., rodzina śląska, notowana w aktach już od 1329 r., osiedlona m. in. w Wielkopolsce, na Rusi, we Lwowie, Lublinie i Krakowie,

Zakobielski

Zakobielski h. Przegonia (in. Ostoja odm.), vel Zakobylski, w ziemi zakroczymskiej 1584 (Pap.), w Prusach 1635. Czasem przypisuje się im herb Ostoja. 

Szyller

Szyller, vel Schiller, Schüller, rodzina wywodząca się prawdopodobnie z Niemiec. 

Zalaszowski

Zalaszowski h. Półkozic, vel Zalasowski, Zalassowski, Zalazowski, w woj. krakowskim. Mieszczańska rodzina krakowska, nobilitowana przez Zygmunta Augusta 1555 r. (Pap.). Otrzymali potwierdzenie szlachectwa na sejmie 1676 r. (Con.).