Zagrzewski

Zagrzewski h. Lubicz, w Prusach, w Galicji 1778. Wywodzą się z Mazur, ze wsi Zagrzewo (niem. Sagsse, Sagchse, Sagsau), obecnie woj. warmińsko-mazurskie, gmina i powiat Nidzica. W 1537 r. właścicielem wsi był Jakub z Zagrzewa. W 1666 r. miejscowość zamieszkiwali Czapkowscy

Zajdlicz

Zajdlicz h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok), vel Korzbok-Zaydlicz, Zajdlic, Zajglic, Zayglic, Zajglicz, później też Zeidlitz, Zejdlicz, Seidlitz, Seydlitz, etc., rodzina śląska, notowana w aktach już od 1329 r., osiedlona m. in. w Wielkopolsce, na Rusi, we Lwowie, Lublinie i Krakowie,

Zakobielski

Zakobielski h. Przegonia (in. Ostoja odm.), vel Zakobylski, w ziemi zakroczymskiej 1584 (Pap.), w Prusach 1635. Czasem przypisuje się im herb Ostoja. 

Gniazdem tej rodziny jest wieś Zakobiel, w parafii Cieksyn, obecnie gmina Nowe Miasto, pow. Płońsk, woj. mazowieckie. W XIX wieku Zakobiel Duża albo Wielka i Zakobiel Mała były to dwa folwarki i wieś, nad potokiem Turka, w pow. płońskim. W r. 1576 wieś Zakobiel Minor płaci od 1 łanu a Zakobiel Major od 2 łanów. Mieszka tu szlachta zagrodowa. 

Zakobielscy herbu Przegonia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia 
(osób: 63)

• LUDWIKA Anna Zakobielska h. Przegonia (ok. 1825-po 1850), c. Ludwika i Tekli Kownackiej; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 (Szl. Król.; Sęcz.); ur. prawd. Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie (MK Ciechanów); m. (1846 Ciechanów) Wojciech Mieszkowski (ok. 1820-po 1850), s. Walentego i Katarzyny Ślaskiej h. Grzymała, dziedzic dóbr Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów; ślub w parafii Ciechanów, miejscowość: Mieszki Wielkie (MK Ciechanów); dzieci: Wincenty (ur. 1848), Aleksander (1849-1850) – Mieszkowscy.

• STANISŁAW Zakobielski h. Przegonia (ok. 1730-1785), dziedzic dóbr Zakobiel Mała, ówczesne woj. płockie, 1783; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Przegonia (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Zakobiel Mała, parafia Cieksyn, tenże zapewne Stanisław zm. tamże w 1785 r. (MK Cieksyn); ż. (ok. 1760) Apolonia Kruszewska (ok. 1734-1811); zm. Zakobiel Mała, parafia Cieksyn, lat 77, wdowa (MK Cieksyn); dzieci: Gabriel, Marianna, Agnieszka, Kacper, Jan, Tomasz, Franciszek, Katarzyna.

Źródła: Bork. Sp. 525; Nies. t.10/32; Pap.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/555.

Szyller

Szyller, vel Schiller, Schüller, rodzina wywodząca się prawdopodobnie z Niemiec. Jedna gałąź od kilku pokoleń mieszkała w Warszawie, gdzie jej przedstawiciele są notowani w aktach już w I połowie XVIII wieku. Z nich: Franciszek, jubiler i radny gminy Starej Warszawy ok. 1790. Teofil (ok.

Zalaszowski

Zalaszowski h. Półkozic, vel Zalasowski, Zalassowski, Zalazowski, w woj. krakowskim. Mieszczańska rodzina krakowska, nobilitowana przez Zygmunta Augusta 1555 r. (Pap.). Otrzymali potwierdzenie szlachectwa na sejmie 1676 r. (Con.). 

Zaliwski

Zaliwski h. Junosza, na Mazowszu, później w Małopolsce, w woj. ruskim. „Dersława Zaliwskiego, burgrabiego krakowskiego, zmarłego w r. 1524, opowiada nagrobek w Sandomierzu” (Nies.). Michał, sędzia ziemski liwski, poseł na sejm 1569 r., podpisał unię Litwy z Koroną (Con.).

Zanelli

Zanelli h. własnego, vel Zaneli, nobilitowani na sejmie 1768 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Zaorski

Zaorski h. Lubicz, również Zahorski, na Mazowszu i Podlasiu, rozro- dzona, przeważnie zagrodowa szlachta mazowiecka, w ziemi nurskiej 1584 (Pap.) i łomżyńskiej.

Zarębski

Zarębski h. Zaremba, vel Zaręmbski, Zarembski, pochodzą od Zarem- bów, a ich gniazdem jest wieś Zaręby in. Zaremby (Zaręby Kościelne) w ziemi nurskiej, która później zamieniła się w okolicę szlachecką. Obecnie Zaręby leżą w woj. mazowieckim, pow. Ostrów Mazowiecka. Zostali wyle-

Zarzecki

Zarzecki h. Pobóg, vel Zarzycki, wyszli zapewne ze wsi Zarzyce in. Zarzecze, w parafii Jeżów, pow. Sierpc, obecnie woj. mazowieckie. Notowani w aktach źródłowych w 1581 r. (Źródła dziejowe t.14/125).

Zawidzki

Jastrzębiec

Ślepowron

Zawidzki h. Jastrzębiec (in. Boleścic), oraz h. Ślepowron, vel Zawicki, błędnie Zawadzki, na Mazowszu, w Prusach 1649, a później w innych województwach. Według Paprockiego (1584) – wyszli z Wielkiego Zawidza, w powiecie sierpskim, i stanowią jeden dom z Grabowskimi tego herbu.

Zwierzchowski

Zwierzchowski h. Grzymała (odm.), vel Zwierzchoski, Zwierszchowski, Zbierzchowski, według dawnych herbarzy wywodzą się z ziemi łomżyń- skiej, gdzie są notowani w aktach od XVI wieku. Wydaje się jednak, że nazwisko wzięli od wsi Zwierzchów, w parafii Bogdanów, obecnie w woj.

Zdanowicz

Zdanowicz h. Hipocentaurus, przydomku Mieciecki, na Litwie, w woj. nowogrodzkim 1648 (Con.). Wcześniej nazywali się Zdanami. Wedle Niesieckiego, są to książęta pochodzący od litewskiej dynastii Dorszprungów, a dokładniej od jej odgałęzienia – rodu Gojtus (Goitus) herbu Hipocentaurus, którzy z kolei poszli od Ginwiłłów tegoż herbu.

Zdanowski

Zdanowski h. Belina, vel Zdunowski, w Poznańskiem 1635-1701. Wyszli z ziemi dobrzyńskiej, ze wsi Zdanów, później występującej w aktach pod nazwą Zdany, a od XVIII wieku zwanej Zdunami, w parafii Świedziebnia, powiecie rypińskim. 

Zdrojewski

Zdrojewski h. Junosza, vel Zdrojowski, Zdrojeski, Zdrojoski, w dawnym woj. płockim, w Prusach, później także w innych województwach. 

Zdrowski

Zdrowski h. Oksza, w Wielkopolsce 1584 (Pap.), woj. krakowskim 1645, sieradzkim i na Śląsku. 

Zdzieński

Zdzieński h. Korab, vel Zdziński, Zdzeński, Zdzienicki, Zdzieniecki, Zdzenicki, w Wielkopolsce. Jedna rodzina ze Zdzienickimi herbu Korab, ze wsi Zdzienice in. Zdzenice, w powiecie konińskim, chociaż pisali się Zdzieńskimi albo Zdzińskimi. Jedna gałąź na Rusi, skąd podpisali elekcję

Ratajski

Ratajski, vel Ratayski, popularne nazwisko w Polsce, szczególnie w obecnym woj. łódzkim. Pierwotnie nazywali się Rataj, chociaż istnieją też linie szlacheckie, biorące nazwisko od wsi Rataje. Ratajscy herbu Junosza, według Uruskiego, mają się wywodzić ze wsi Rataje, w woj.

Zegart

Zegart h. Korczak, vel Korczak-Zegart, Zegartowicz, na Mazowszu, lecz wywodzą się zapewne z ziem ruskich. Byli posesorami majątku Wysoka k/ Radomia 1812. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie

Zejdler

Zejdler h. Zborowski, vel Zborowski-Zejdler, Zeydler, Zeidler, Zaydler, Zaidler, Seydler, Seidler, według Borkowskiego, Zeidlerowie otrzymali szlachectwo galicyjskie wraz z herbem i przydomkiem Rosenfeld. Z nich: Karol Zejdler, członek komisji kwaterniczej, prezes kolegium kościelnego gminy